Nieznany: Czy twój dzień był tak samo okropny jak mój? Ja: Zależy co się kryje pod twoją okropnością Nieznany: Dostałem jedynkę z angielskiego, obiad był dziś okropny, mój kot zwymiotował mi na łóżko a do tego jakaś dziewczyna uważa mnie za zakapturzonego typka-psychola Ja: To rzeczywiście same okropności Nieznany: Okropności nad okropnościami Nieznany: No więc, ponawiam moje pytanie, czy twój dzień był tak samo okropny jak mój? Teraz stał się mniej okropny. Upuściłam na chwilę telefon, kiedy to do mnie dotarło. Od dłuższego czasu jestem dosyć samotna i w końcu mam możliwość rozmowy z kimś spoza rodziny. Ja: Mam uczulenie na koty Odpisałam szybko zmieniając temat. Nieznany: Będziemy musieli spotykać się w takim razie u ciebie, moje łóżko jest całe w sierści Nieznany: Nawet nie myśl sobie, że ze względu na ciebie pozbędę się Porshe Ja: Na prawdę nazwałeś swojego kota Porshe? Nieznany: Takie tam niespełnione marzenia, nie chce o tym rozmawiać Nieznany: Na prawdę zszokowało cię bardziej imię mojego kota niż wzmianka o mnie, twoim pokoju i łóżku w jednym zdaniu? Nieznany: Zbrzeźnica, podoba mi się to Druga cz. Lov you Ros, nie trzeba czytać pierwszej :)

-Dupek - chłopak odwrócił się ze wściekłością. -Przepraszam mówiłaś coś do mnie? -Nie widziałeś, że mnie potrąciłeś? - powiedziałam wkurzona, zbierając z podłogi wszystkie notatki, które dała mi nauczycielka. -A za kogo się uważasz, że w ogóle do mnie się odzywasz? -Lepsze jest pytanie, kim ty jesteś, myśląc, że jesteś ważniejszy od innych? - spytałam, wstając z podłogi. Chłopak podszedł do mnie, zabijając mnie wzrokiem. Miałam wrażenie, że zaraz mnie uderzy. Jednak on przypatrywał mi się nadal z nutą ciekawości i intrygi. Zacisnął usta w wąską linię. -Lepiej się pilnuj. Rodzice Rosie mają dobrze płatną pracę, jedyne co musieli robić to co jakiś czas przeprowadzać się. Kiedy przeprowadzili się do Seattle, Rosie po raz kolejny musiała zmierzyć się z nową szkołą. Już pierwszego dnia staje się tą, która postawiła się szkolnej gwieździe futbolu, czyli Nathanowi, obiektowi pożądań. W rzeczywistości się nienawidzą, ale inne okoliczności, w których się poznają, zupełnie zmienią ich oboje. Czy wyjdzie to im obojgu na korzyść?

Dlaczego to zawsze ja muszę umierać? Dlaczego to mnie skazano na takie cierpienia? Nico, proszę. Ratuj. Tu jest tak ciemno. I zimno. Nie mogę oddychać. Nico! Gdzie jesteś? Czuję się taka samotna. Nie słyszę nic. Jest tak ponuro i cicho. Boję się. -•- Pierwsza część.

Gdy ciemna woda opatuliła moje ciało, wszystko się zmieniło. Ah, Nico. Tak bardzo za tobą tęskniłam. Co, myśleliście, że to koniec? To dopiero początek. -•- Kontynuacja „Black Sea".

Od lat nikt nie słyszał o takim przypadku. Skąd więc podejrzenia o prawdę? Czy ktoś po dziewiętnastu latach wygadał się i sprzedał cenne informacje? A może to był zwykły przypadek, że rodzeństwo znalazło się w tym samym miejscu, o tej samej porze? Rhiannon wychowała się w małym domku, nie znając przyczyny śmierci swoich rodziców. Razem z osobą, która ją wychowała, wiedli spokojne życie, nie wiedząc, co działo się po drugiej stronie lasu. Elijah to najlepsze, co spotkało królestwo. Od lat przygotowywał się, tak jak ojciec do koronacji, by kiedyś spełnić swoje przeznaczenie. Rodzeństwo zawsze powinno się wspierać, ale żądza władzy może zniszczyć wszystko nad czym pracowali. Gdyby jeszcze w grę nie wchodziła miłość. Kontynuacja powieści - „Odejdź" UWAGA! W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ PRZEKLEŃSTWA ORAZ SCENY EROTYCZNE. CZYTASZ NA WLASNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ. Okładkę wykonała dla mnie @ktosxx

Widywał ją często. Widywał ją na szkolnym korytarzu, na każdej domówce i kiedy wracała do domu tą samą drogą co on. Widywał ją z tym pięknym uśmiechem, zawsze widniejącym na jej twarzy i z niesamowitą aurą rozchodzącą się dookoła niej. Tamtej nocy jednak daleko było jej do bóstwa, za jakie uznawana była na co dzień. Zero makijażu, dopasowanych i perfekcyjne leżących na niej ubrań, a zapłakane oczy i rozciągnięty bordowy sweter. Właśnie wtedy naprawdę ją poznał i myślał, że stał się jej bohaterem. Jednak, uratowałeś siebie, nie ją, Chris. Okładkę wykonała: m_fricke_ ❤

- Ja pierdole - warknęłam. - Wiesz w ogóle gdzie jesteśmy? Spojrzał na mnie jak na wariatkę. No tak. Skąd miałby wiedzieć? - To co teraz? - spytałam, próbując ponownie uruchomić komórkę. Nic z tego. No więc... utknęliśmy jakieś pięć godzin drogi autobusem od domu. Bez telefonu, z małą ilością pieniędzy i... z moim największym wrogiem. Zapowiada się ciekawie. Cassie wyjeżdża na obóz letni. Nie spodziewa się jeszcze, że spotka tam osobę, która zostawiła ogromny ślad na jej przeszłości. Jak ułożą się ich losy? Pisałam to mając niecałe 14 lat, więc proszę brać z (ogromnym) dystansem ;)

Każda z dziewcząt marzy o swoim księciu z bajki, układa sobie w głowie scenariusze jakie mogą się zdarzyć kiedy z nim będzie. Ja to wszystko spisuję zarabiając tak na życie. Przez całe dnie marzę o niegrzecznych chłopcach i wcielam się w postacie różnych kobiet. Niektóre są odważne, inne nieśmiałe i każda z nich spotyka swoją miłość. Jestem pisarką, mam w sobie tysiąc osób, a dla każdej z nich opowieść. Co się stanie jak zostanę główną bohaterką jednej z nich?

- Nie rób tak. - szepnął w moje usta. - Ale jak? - zapytałam kusząco i ponownie przegryzłam dolną wargę. - Tak? - Dokładnie, tak. - nie patrzył już na moje oczy, tylko na usta. Wiedziałam, że nie powinnam, wiedziałam, że nie mogłam, ale to zrobiłam. Zarzuciłam swoje ręce na jego szyję i mocno wpiłam się w jego wargi. *** Baby to dziewczyna wmieszana w mafię. Dokładniej mówiąc jest kierowcą różnych ekip, ale jednego szefa. Brain to chłopak z identyczną perspektywą na świat. Tyle, że on jest już po prostu gangsterem. Co połączy tą dwójkę? Czy wydarzenia z przeszłości pozwolą na normalne życie tej dwójki? A co z przyszłością? Cała opowieść jest inspirowana filmem Baby Driver, jednak jest zupełnie inna fabuła. UWAGA!!! W opowiadaniu występują wulgaryzmy i sceny erotyczne.

Hej mam na imię Britney. Chciałabym opowiedzieć wam moją historię w której poznaję tam pewnego deblila. Fragment: - Dobra, załóżmy się- zaproponowałam - Hmm...Ciekawa propozycja. Mów dalej. - Jak przegrasz to odczepisz się od mnie, a jak wygrasz, w co szczerzę wątpię to... - Pocałuję cię- przerwał mi Na jego wypowiedź zrobiłam wielkie oczy. - Nie!- zaprzeczyłam - A co? Boisz się, że przegrasz? - Nie, ale przecież jest niewielka szansa, że wygrasz. - Czyli się boisz.- skwitował z złośliwym uśmiechem. UWAGA!!! Książka zawiera wurgaryzmy 👅