Ben her zaman asfaltın üstünde nefes almayı öğrendim. Virajları ezberledim, hızla dost oldum. Ama o gece... Oblivion'da, Jeon Jungkook'un bakışı üzerime çarptığında fark ettim: Bazı yarışlar pistte değil, gözlerin içinde başlar. Ve bazen, en sert çarpışma bir kelime bile edilmeden yaşanır. Ben yönümü hep asfaltla bulurdum. Ama o gece... kalbim başka bir rotaya saptı.

"Bazen Mahşer, sadece toprakta değil... kalpte başlar." Jungkook'un ellerindeki kutu, sıradan bir eşya değil-tarihin en büyük kehanetine açılan kapıdır. Üzerindeki semboller yıldızların diliyle fısıldarken, onu geri dönüşü olmayan bir yolculuğa sürükler. Her adımda zaman, hafıza ve inanç sınanacaktır. Bu sırada Araf'ın kalbinde, 66 mühürle hapsedilmiş; varlığı Lucifer'ı bile titreten bir güç uyanıyor - Vante. Lilith mühürleri birer birer kırarken, karanlık dünyaya sızmaya başlar. Fakat Lilith'in unuttuğu bir şey vardır: Vante'nin özgürlüğü sadece bir tehdit değil, tüm dengeleri değiştirecek bir kaderi de beraberinde getirir. Jungkook geçmişin sırlarıyla yüzleşirken, özgürlüğün bedelini öğrenmek zorundadır. Çünkü bu sadece bir kurtuluş hikâyesi değil, yıldızlarla yazılmış bir kehanetin ilk fısıltısıdır. Son perde yaklaşıyor. Ve gölgeler çoktan dans etmeye başladı.