Sene 1988, Kore olimpiyatlarının yapıldığı yıl. 010988 chanyeol & baekhyun

"Güneşim, ayım sana ışık olsun Baekhyun," dedi bana. Dışarıda kıyamet koparken, insanlar ölürken o burada başka bir kıyamet daha koparıyor, beni öldürüyordu. "Bu ömür bir daha gelmez," dedi sonra. "Bütün ömrüm senin olsun." İçimde varlık acısı, güneşin sıcak ve yanık yüzünde ayın ölgün ve lekeli yüzü. ||Royalty, Fantastic|| 🌝

Her akşam dairemizde buluşup boş yaptığım arkadaş grubumun en afili elemanı Oh Sehun'a göre garip gelen bir şey vardı. Bana göre hep bilgisayarını bozan komşu oğlundan ve patrondan öteye gidemeyen Park Chanyeol, Sehun'a göre buraların en iyi bilgisayar kullanan insanıydı. Tabii, ben buna inanmıyordum başlarda. O olay yaşanıncaya kadar da inanmayacak, bunu reddedecektim kendimce. İnanın bana kendimi, içine düştüğüm durumun ne kadar vahim olduğunu fark ettikten sonra dünyanın en süzme salak insanı ilan etmiştim. Abartıyorsun demeyin. Sonuçta her hayat kendince bir vahşi doğa belgeseli ve vahşi doğada her şey tahmin edilemez olaylar silsilesinden ibaret. Özellikle de işin içinde katil balinalar varsa. Bu da benim vahşi doğal belgeselimdi. Başrollerinde ben ve Park Chanyeol oynuyorduk. Ve o, bu hikayenin katil balinasıydı.

"Savcım? Yakaladın beni!" Gözleri yanıyor, adrenalin onun da başına vurmuş. "Byun Baekhyun." dedim. Ben de güldüm. Sinirlerim bozuk falan değil, yanık hepten. En kötü ihtimali de bilememişim. "Bu sefer öldüreceğim seni, orospu çocuğu." Ve en kötü ihtimal: Byun Baekhyun.

"Seninle bu şehrin tüm karanlık sokaklarında Byun, sevişelim."

Herkesin dikkatine: Üç dakika sonra çalacak siren sesiyle 168 saat için adam öldürme de dahil tüm suçlar legal olacaktır. Polis, itfaiye ve sağlık kurumları siren sesinden itibaren çalışmayı bırakacaktır. Tanrı devletimizi korusun. Bol şans.

Hepimiz ortak bir amaç için bir araya gelmiştik: Soysuz dünyada bir nebze olsun adalet sağlamak. [200502-210502] 4 in #chanbaek

''Geceleri yıldızlar odamı aydınlattığında, tek başıma oturuyorum. Ay ile konuşuyorum, seni geri almayı deniyorum. Senin de orada olup benimle konuşman umuduyla. Yoksa yalnız başına orada oturup ay ile konuşan bir aptal mıyım? Hiç sana seslendiğimi duydun mu? Çünkü her gece ay ile konuşuyorum.'' DON'T CRY TONIGHT | BİRİNCİ KİTAP

"Ben var ya," diyor. "Koydum senin teşhisi." "Nasıl yani?" "Sürekli bir yerlere dalıp onu mu düşünüyorsun?" "Evet." "Onun varlığı seni etkiliyor ya da çaresiz bırakıyor mu?" "Evet." "Geçmiş olsun," diyor Sehun numarasız gözlüğünü bir doktor edasıyla çıkarırken. "İyiyi anlamlandırma safhasındasın."