Öfkenin elleri boğazımı sıkarken son kez kokunu almak istedim. Bize ne oldu bilmek istedim. Ölen kişinin ben olmadığıma inanmak istedim. Sen ise bir mezarın başında ağlıyordun. Askersin sen, akmamalı gözünden yaş. Ölüyüm ben, atmamalı bir daha bu kalp. Derince kokunu içime çektim. "Hepsi bir rüya olsun isterdim." Mırıldanmalarım yüzünden yerinde kıpraşak yavaşça gözlerini açmıştı. Bir yabancıya bakar gibi bakıyordu bana. O kadar soğuk, o kadar uzak. Uykulu bir şekilde "Uyumadın mı sen daha?" diye sordu. "Uzun süre önce uyandım." Uykulu gözlerle baktın bana, kötü bir rüya gördüm o zaman. - Bu kurgu gerçek kişi ve olaylarla ilgili değildir! Herhangi bir benzerlik, çalıntı durumunda hukuksal işlemler yapılacaktır. Başlama tarihi: 27/11/2022 Keyifli Okumalar ♡

Zihin Kuyusu Unutan mı daha çok acı çeker, yoksa unutmayan mı? Derin ve Ilgaz... Onların aşkı basit değildi. Sözlerle anlatılamayan, yalnızca sessizlikte anlaşılabilen derinlikte bir bağdı bu. Aynı acıdan geçmiş, aynı sessizliği büyütmüşlerdi içlerinde. Ama bir gün, o sessizlik boğucu bir gerçeğe dönüştü. Ilgaz, ardında bir mektup bile bırakmadan intihar etti. Denizin sonsuz karanlığına yürüyüp gitti. Derin'in hayatı o gün durdu. Aylarca süren tedaviler, kalbinde açılan boşluğu kapatamadı. O artık sadece yaşayan biri değil, kayıplarla nefes alan biriydi. Ilgaz'ın gidişi, onun içindeki bütün duvarları yıktı. Ne zaman gülse, boğazına düğümlenen gözyaşlarını hatırladı. Ne zaman uyusa, rüyasında o sahili gördü: Ilgaz'ın kaybolduğu yeri. Ve sonra... Bir gün, Derin kendi sonunu yazmak üzere yola çıktı. O sahile dönmeye, Ilgaz'ın vedasını tamamlamaya. Ama o yolculuk, bir sona değil, yeni bir başlangıcın eşiğine çıkardı onu. Kalabalığın arasında bir yüz... Tanıdık bir bakış... Derin'in kalbi dondu. Gördüğü kişi, geçmişin hayaleti mi, yoksa gerçeğin ta kendisi miydi? Hiçbir şey artık kesin değil. Derin bu kez gerçeği arayacak. Ama bazen gerçek, en çok hatırlamayanın zihninde saklıdır... "Zihin Kuyusu", geçmişin suskunlukla örüldüğü, hatıraların kaybolduğu, ama duyguların hâlâ canlı olduğu karanlık bir aşk ve kayboluş hikâyesi.

Kuleli Askeri Lisesi'nden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.

(10 ARALIK 2025'te yayından kaldırılacaktır.) El değse dikişsiz yaraya çok acır,sevgilim.Ağır söz bile daha çok kanatır. Aşk Şeriatı'nın kuralıdır bu: Seven sevdiğine kesik bir yürek bırakır . Ben sana ; belimdeki silahı ,dik başımı ve tenimin ardındaki canı da bırakıyorum. Buyur al ! Beylerin bile beyi : Hazerani . Kitabımın herhangi bir yerinin kopyalanması (ç) alınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. (Bu isimde yazılan tek kitaptır.Muhtemel olan tek kalacağıdır .Çünkü isim de şahsıma aittir.Bilindik bir şey değil .Kullanılmasına iznim yoktur.)