JiwoonAtthaphan
It's already 3am in the morning and i'm still awake hindi ako mapakali para bang ang daming gumugulo sa isip at damdamin ko, mga luha ko ay nagsisimulaan ng tumulo, at puso ko'y parang nadudurog.
"kaya mo yan! umamin kana!" sabi ko sa sarili ko na para bang may lakas na ako para sabihin ang nararamdaman ko.
isang oras na ang lumipas at eto naguguluhan parin ako, halo-halo na yung nararamdaman ko.
"kung hindi ka aamin habang buhay ka nalang bang magtitiis at masasaktan?", "Habang buhay ka nalang bang tatahimik?", "Habang bukay ka nalang ba mag kukunwari?". Mga tanong na sumagi saaking isipan.
habang iniisip ang mga sagot para sa mga tanong para sa aking sarili para bang nag kakaroon na ako ng lakas para umamin.
"Aamin na ako." sambit ko sa sarili ko, na para bang hindi nag alin langan noon.
kinuha ko ang cellphone ko kahit ang aking mga kamay ay nang hihina, dali-dali kong binuksan ito para mag tungo sa messenger ko. It's already 4:21am and he's still active maybe this is the right time to confess my love towards him.
Nag send ako ng message sakanya and he saw it right away.
"Marco, i like you."
he's typing, yet i'm scared to know his response.
Marco sent you a message*