Hiç istemese de şişman ve ezik olarak gördüğü kadınla çocuğu için evlenen adam... Platonik olarak aşık olduğu adamla evlenen saf ve iyi niyetli bir kadın... Aşkın en saf ve en çıkarcı hali...

TAMAMLANDI! Kopan düğme Eylül'ün ayaklarının dibine düşerken Galip gözlerini Eylül'ün gözlerinden ayırmadan, "Evet çok kalın kafalıyımdır! " diyerek bir düğmesini daha kopardı. "Laftan da anlamıyorum! " demesiyle bir tane daha kopardı. "Sözden de anlamıyorum! " ve bir tane daha. "Oldukça kabayım! " bir düğme daha yeri boyladı. "Zorbayımda aynı zamanda! " son düğmede yerle buluşurken, Galip yüzünde yaptığından gayet memnun bir ifadeyle Eylül'ün gömleğini kollarından sıyırdı. Eylül çattığı kaşları ve sıktığı dişleriyle bakarken burnundan soluyordu. "Başın göğe erdi mi?! " diye sordu sinirle. "Daha değil " diyen Galip Eylül'ün pantolonunun düğmesini açtı. Eylül gözlerini gözlerinden ayıramayıp itiraz edemedi. Galip kalçalarından aşağı ittiği pantolonu ve iç çamaşırını dudakları teninde iz bırakırken eğilerek bacaklarından çıkardı. Doğrulup kendi tişörtünü çıkarıp yere attı. Eylül'ün sütyenini çıkarıp diğer elbiselerin üzerine attı. Üryan bir şekilde elleri arasında kalan Eylül'ü belinden kavrayıp kendiyle birlikte duvara yasladı. Belindeki elleri kalçalarına inerken Eylül'ün tenine düşen ateş tüm bedenine yayılıyordu. Galip'in elleri büyük bir zevkle Eylül'ün teninin her kıvrımında dolandı Bazen ne yaparsanız yapın hayat size dönüp tebessüm bile etmez. Hele ki bir sonbahar Eylül-seniz. Yaptığı kapaktan dolayı teşekürler -PrisonersBoss

Üniversite sınavına hazırlanan bir gençtim ben, tıpkı yaşıtlarım gibi. Ama öyle kara bir gün kapımızı çaldı ki... hayatımı altüst etmeye yetmişti... Azat Arnas, Kejanoğlu aşiretinin küçük kızlarını kaçırdığında bütün günahın kuzenine yıkılacağından bihaberdi. Aynı Sevde gibi. Genç kız bir anda Ömer ağanın karısı olduğunda kara kara ne yapacağını düşünmeye başladı. "Seni gerçekten sevebilir miyim Ömer ağa?" *SEVDE adıyla yayınlanan ilk Wattpad kitabıdır.* *Başlangıç tarihi: 30.07.22

Üzülmeyeceğim. Beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Ben annem ve babamın kızıyım. Çok güçlüyüm ben. Babam için güçlü duracağım. Kendim için güçlü duracağım. Ben Behice Çevik. Bu dünyada sadece ben ve Rabbim var. Annemi seviyorum. Babamı seviyorum. Dedelerimi, anneannemi, babaannemi seviyorum. Çok- "Günaydın." Duyduğum sesle gözlerimi aralayıp başımı kaldırdım. "Seviyorum. Hı?" Kocaman açtığı kahverengi gözleriyle bana bakıyordu. Sertçe yutkundum. Aklıma gelenle yanaklarım ısınırken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. İfadesi yumuşadı ve gülerek başını çevirdi. Ben hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum. Ne oldu bana? "Ben... Yani sen yanlış anladın. İçimden konuşuyordum ben." dedim telaşla. Biraz daha gülüp ciddi hâle büründü. Ben gülmüyorum ama. Utandığımın farkında değil mi? "Tamam anladım ben. Sadece... Yani garip bir olay yaşadım. Şoka girince öyle gülmüş bulundum. Beni sevmediğini biliyorum yani bana söylemediğini..." "Hayır." diye itiraz ettim. Kaşlarını hafifçe çattı. Ne diyecektim ben? "Yani durup dururken niye sevmeyim ki seni. Yani bir kötülüğün olmadı bana. Sevmiyorum derken yani sanki nefret ediyormuş gibi değil." Yüzünde beliren gülümseme ile başını eğdi. Yine mi gülüyor? Ne dedim ki şimdi ben? Stres oldum ben. "Hem neden sevecekmişim ki seni? Daha dün gördüm." Kapıyı açıp girdim sınıfa. Sınıftaki gözler bana döndüğünde omuzlarımı dikleştirip kısa nefes çektim içime. Aynen böyle devam et Behice. 🕊️ Cennet adlı kitaptaki Behice karakterinin hikayesidir.

Açılan kapının ardından görülen iki bedende gezdirdim gözlerimi. Bir müzekkerin elini tutan ufak biz kız çocuğu vardı. Sorgular şekilde olan bakışlarım müzekkerin sesini davet etmişti ortama. "Biz kayıt olmak için gelmiştik?"

Bir kuşun kanatlarında gizliydi belki de aşk. Onun her kanat çırpışında savrulan kokusunda. Bir neyin boğumlarında gizliydi o her feryat ettikçe senin arş-a yükselen sesinde. Belki de bir semazenin rabbine koşuşunda döndükçe yaklaşmasında. Peki sen nerede saklıydın sevgili.. Dilimde , gözlerimde yoksa Yüreğimde... Peki herkes görüyorda bir ben niye bulamıyorum seni ... Neden her yüzünü gördüğümde gözlerim kör oluyor.. Neden adını her andığımda dilim kalbime kor olup düşüyor.. Belki de önce kör olmak sonra yanmaktır aşk... Şimdi sen bana peki ben seni nasıl bulurum diyorsun ya.. Benim yerim belli sevgili ta ezelden yerleşmişim oraya Beni sadece YÜREĞİNE SOR... Çünkü ben hep oradayım... Yarım kalmışlıklarını birbirleri ile tamamlayan üç koca yürek Mihrali,Ahmet ve İbrahim. Tüm yaşadıklarına rağmen yürekleri hep tamamladı birbirlerini. Ve asıl şimdi başlıyordu tüm sınavları ya eksilerek devam ediceklerdi hayatlarına yada hep bir fazlalaşarak.

Bazen bazı cümleler karşımıza çıkar. Sanki yaşadığımız hisleri biliyor gibi. Öyle aniden pat diye kalbimize vurur. Belki bir gün tam hissettiğiniz şeyi okuduğunuz cümlede bulacaksınız. Belki bir gün kendinizi bulacaksınız.

...Hakikaten onlar, Rablerine inanmış gençlerdi... Kehf 13 🌸🌸🌸🌸 "Kardeşime söz verdiğin yüzüğü almadan olmaz. " derken hala gülüyordu. Ellerimi açıp "Ya Rab Hamdolsun sana binlerce kez Hamdolsun." dedim.

Ramazan deyince aklınıza ilk ne geliyor? Benim: Huzur... E tabi sahur ve iftarları unutmamak gerek... Mis gibi pide kokusu ve çeşit çeşit yemekler... Biri sahur mu dedi? "Kader sonra 'Yok efendim anne karnım acıktı, yok susadım, yoruldum anne' diye gelme yanıma!" Ben daha bizim ailede Ramazan nasıl geçiyor onu anlatacaktım ama... Hele dedemin 'Nerde o eski Ramazanlar' çekişleri... Aklıma gelenlerle gülmeye başladım. Uykum var benim ama olsun. Bugün ilk sahurumuz. Yol kısa gelse de yüreklerimize, bereketlidir Ramazan ayı... Canım Ramazan ayı... Anlatırız elbet... Aman siz de annenizi çileden çıkarmayın. Ya da ablalarınızı, benden söylemesi... Acaba sahurda ne var? "Deden su içmeye başladı bile... Kader!" Yorganı üzerimden uzaklaştırıp başımı tutarak yatağımda doğruldum. Bismillah... Ah nerde o eski Ramazanlar...