Beyza Deniz son derece başarılı bir Youtuberdır ve başarısına gölge düşürmemek adına ilişkilerini medyadan uzakta yaşamaktadır. Bu sebeple adı çoğu kişiyle anılsa da her seferinde bu haberlerin asılsız olduğunu ispat ederek olaylardan sıyrılmıştır. Fakat bu sefer adının anıldığı Beşiktaş'ın santroforuyla olaylardan sıyrılması pek kolay olmayacaktır. ^^^^^^ Hayran kurgu değildir. Hikayede yer edinen resimlerin çoğu shop olmakla beraber gerçekliği yansıtmamaktadır. İyi okumalar dilerim🤍

Kapak Tasarımı: Pen_Queen Tamamlandı. Buz kesen ellerini kollarımda gezinirken hissettim. O ellerin soğukluğu yanan bedenimi daha da ısıtıyordu. Kendimi hiç çekmek istemedim, ellerim hareketlensede parmaklarımı avuçlarıma sıkıştırıp kendimi sıktım. Sıkı sıkı kapattığım gözlerimi araladığımda gözleri beni kendine mahkum etmeyi başarmıştı. Ela gözleri öyle istekli bakıyordu ki, kendimi ona bırakmak istiyordum. "Artık gitmene izin veremem." "Ben de." 2014' de kurgulanmıştır.

"Bu çatı altında hiç kimse masum kalamaz." Dudakları önce bir gölge gibi dolandı dudaklarımın üzerinde. Damarlarımda akan kan bile ona ulaşmak istiyordu.Avucu sıcacıktı. Sonra baskısı arttı.Nefesim nefesine dolanırken sıcak ağzı beni kavuruyordu. Dili beni bulunca baştan aşağı titredim. "Dur!" Saçlarımı arkaya savururken ona bakmaya cesaret edemiyordum."Ben senin kardeşinim." Olduğum yerden kalkıp nasıl kapıya ulaştım bilmiyorum.Merdivenleri tırmanmadan önce birkaç kırılma sesi daha geldi. Ve arkamdan öfkeyle haykırdı. "Üvey kardeş!"

Gecenin olmayacak saatinde babası tarafından yaralı bir şekilde evine getirilen bu adama dair olan düşüncelerini durduramıyordu. Günde bir kez olsun odasına gelmeden duramıyordu. Merak hissettiklerinin yanında gülünç kalırdı. Araf'a benzer bir yerdeydi. Bilinmezliğin ortasında, naif kalbi direnmeye çalışıyordu. Dudakları arasından firar eden titrek nefesle, gözleri birkaç saniye olsun açılıp kapandı. Bal gözleri açıldığında beklemediği bir şey oldu. Gökyüzünün tamamını kapsayan gözler yavaşça açılıyordu. Dudakları aralanmışken, elini kumral tutamlardan çekti. Sır adamın kaşları çatılıyordu. Yüzünde acı çektiği kendini ele veriyordu. "Su." Fısıltıyla çıkan sert sesi karşısında ne yapacağını bilemedi. Usulca başını salladı. Yine de yerinden kalkmakta başarılı olamadı. Çeşm-i cihan gözlerinin efsunundan kurtulamadı. Bal gözleri bütün dünyayı barındıran gözlerinde takılı kaldı. Balın Duman & Karan Barlas

Yüzbaşı Mahir Kocatürk. Deliler gibi aşık olduğu kadın Ebru ile nihayet evlenmişti. Kaderin onlar için balayılarının ikinci gecesi kötü bir sürprizi vardı. Teröristler tarafından kaçırılan Mahir, eski hayatına dönmek ve çok sevdiği aşkına kavuşmak için çabalayacaktır. ©Tüm Hakları Saklıdır. (Tamamlandı)

Sayıner Ailesi #3# Bu hikâyede bir kadının kendiyle çatışmasını, reddedilemeyecek sonunu ve yürek yakacak bir aşkı okuyacaksınız. Ve şunu anlayacaksınız, bir insan temas olmadan, başka bir insanı bakışıyla, sözleriyle, hayatıyla kendine bağlayabilir. Ve o insanı yok edebilir. -2016- ©Tüm Hakları Saklıdır.

Mezuniyet hediyesi olarak İtalya gezisine giden beş kız arkadaşın karşısına yakışıklı bir turist rehberi çıkar.

Zaman her şeyi değiştirir. Catherine'in sıradan olan ve sıradan devam etmeye mahkum hayatı Marcus Thorne'la karşılaştığı andan itibaren değişmişti. Tanıştıktan bir gün sonra onunla nişanlanmış, bir ay sonra evlenmişti. Hiçbir zaman toz pembe düşleri olmayan bir genç kız olmasına rağmen, Catherine bile, ondan nefret eden bir kocaya sahip olacağını asla düşünemezdi. Marcus Thorne, geleceğin Thorne Markisi olarak bir gün evlenmesi ve tıpkı babası gibi unvanı için geriye bir erkek evlat bırakması gerektiğini biliyordu; ancak acelesi yoktu, hiç yoktu. Buna rağmen acele bir evlilik yaptı. Sevgili karısının bir markinin karısı olmak için her şeyi yapabilecek kadar hırslı olmasını affedebilirdi; yalancı olmasını ise, asla! Mecburiyet ve ölümle başlayan, ölüm ve acıyla devam eden, ihanetle yoğrulan bir evlilik daha ne kadar sürebilirdi? Catherine, bedeli ne olursa olsun, artık işkencesinin sona ermesi gerektiğine karar vermişti.

Tanıtım... Bir adam ki sevdiği kız uğruna tüm tabularını yıkmış. Bir kız ki tek bir bakışı koca adamı yakıp kavurmuş. Bu aşk hikayesi değil. Bu bir sevda hikayesi. Bu, kocaman bedeninde çocuk gibi, yaralı bir kalp taşıyan Devran ve sessiz, narin Çiçeğin hikayesi. ... Aldı sazı eline adam. Sessiz, sakin evinde yankılandı bağlamanın sesi. Vurdukça vurdu tellerine ama dilinden dökülmedi tek bir kelime. Yüreği kan ağlarken sustu dili. Aklı, kalbi tek bir ismi haykırırken sadece bağlamanın tellerine vurdu. Ah nasıl da yanıyordu kalbi, bir ufacık kız uğruna. Dudaklarında acı ama aynı zamanda güzel bir tebessüm yer ederken hislerinin tercümanı oldu saz. Dudaklarından Neşet babanın bir sozu dökülü verdi aniden. "Biz sevmekle yükümlüyüz. Kavuşmak mı? Onu ALLAH bilir. "

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''