"Θα σταματήσεις ποτέ να φέρεσαι σαν κόπανος;" του φώναξα όταν του πέταξα ένα από τα κλαδιά από το έδαφος και για κακή μου τύχη το απέφυγε. Με κοίταξε εντελώς ήρεμος, σα να είχε συνηθίσει να του πετάνε κλαδιά στο κεφάλι. Ποιος ξέρει; "Όχι." ήταν το μόνο που είπε προτού συνεχίσει να με καθοδηγεί μεσα στους σκοτεινούς δρόμους. "Θα σταματήσεις ποτέ να φέρεσαι σαν κόπανος;" του φώναξα όταν του πέταξα ένα από τα κλαδιά από το έδαφος και για κακή μου τύχη το απέφυγε. Με κοίταξε εντελώς ήρεμος, σα να είχε συνηθίσει να του πετάνε κλαδιά στο κεφάλι. Ποιος ξέρει; "Όχι." ήταν το μόνο που είπε προτού συνεχίσει να με καθοδηγεί μεσα στους σκοτεινούς δρόμους. ~*~ Ολες οι αναποδιές θα έρθουν στην Ζωή κατάμουτρα όταν ο μικρότερος αδελφός της γίνει ξαφνικά θύμα απαγωγής. Η Ζωή, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, είναι αποφασισμένη να γυρίσει τον αδελφό της σπίτι, ακόμα κι αν αυτό της κοστίσει τα πάντα. Ναι, περίμενε να της έρθουν σφαίρες στο κεφάλι. Περίμενε επίσης μεγαλόσωμους άνδρες να προσπαθούν να την απαγάγουν όπως ακόμα ήταν αναμενόμενο να την εκβιάζουν και να της δημιουργούν ψυχολογικό πόλεμο.

'' Πάω στοίχημα ότι δεν με έβγαλες από το μυαλό σου χθες το βράδυ'' '' Θα το χάσεις'' του είπε, χωρίς η σιγουριά να χρωματίζει την φωνή της. '' Πες μου Βανέσα, φανταζόσουν σε τι στάσεις θα σε έπαιρνα όλο το βράδυ;'' της είπε με φωνή αισθησιακή. Ο Άλεξ ήταν φιλόδοξος, απαιτητικός και ένας άνδρας που ήξερε πάντα τι ήθελε...κάτι που αλλάζει όταν μπαίνει στη ζωή του η ενοχλητική και κακομαθημένη Βανέσα. Θα καταφέρει να μείνει πιστός στην διπλή ζωή του ή θα αναγκαστεί να επιλέξει έναν από τους δύο κόσμους για να ζήσει;

Έκλεισα τα μάτια μου ενώ άφησα το ματωμένο όπλο μου στο κρύο πάτωμα. Ήξερα ότι έφτανε το τέλος. Μπορούσα να το νιώσω να με καταστρέφει αργά και βασανιστικά, όπως έκανε πάντα. Να παίρνει μακριά κάθε κομμάτι μου, κάθε ίχνος ψυχής που είχε απομείνει σε ένα άδειο σώμα. Όπως τα τσιγάρα που καπνίζαμε παρέα κοιτώντας τα αστέρια, κάνοντας όνειρα που και οι δύο ξέραμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα έτσι το δικό μου τέλος. Δεν ήταν ένα τέλος γραμμένο από εμένα αλλά από τον χειρότερο μου εχθρό, δύο πρόσωπα που καθώς πλησίαζα στον θάνατο συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα. Ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου, όμως δεν είχα την δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου. «Γιατί το αφήνεις να σε σκοτώνει;» Αμέσως κατάλαβα ότι αυτή η φωνή ανήκει στην γλυκιά καταστροφή μου. Στον άνθρωπο που μου έβαλε φωτιά αλλά κράτησε τις στάχτες μου κοντά του. «Δεν μπορεί να με σκοτώσει» Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου και αμέσως χάθηκα στο μοναδικό χρώμα των δικών του. «Είμαι ήδη νεκρή» συνέχισα χαμογελώντας πικρά. Ίσως και για τελευταία φορά. Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο♡ © 2019 -DON'T COPY THIS STORY! [first story] - YourDis

Ο κόσμος είναι μεγάλος, πολύπλοκος. Τα μυστικά περιπλέκονται από τη μια ζωή στην άλλη και όπως ένα όμορφο, λευκό ρόδο έχει την σκιά του, έτσι κάθε όν έχει τη δική του σκοτεινή πλευρά. Όπως το ρόδο έχει τα αγκάθια του, έτσι υπάρχει και κάποιο θανατηφόρο στοιχείο στα όντα γύρω μας. Η 17χρόνη Νταρκέλα, αναγκάζεται μετά την τραγική δολοφονία του πατέρα της να μετακομίσει με τη μητέρα και τον αδερφό της στο Σάντοουκαστλ- μια πόλη γεμάτη μυστήριους και απόμακρους ανθρώπους. Αρχικά, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τα πνεύματα της αρχαίας πόλης την καταδιώκουν. Ίσως φταίει η μυστήρια και πανούργα γιαγιά της με την οποία συγκατοικεί. Ή ίσως ευθύνεται εκείνο το αγόρι με τα παγερά, γαλάζια μάτια που πίσω του κρατά ένα σκοτεινό παρελθόν..όπως άλλωστε και η υπόλοιπη, επικίνδυνη παρέα του. Υψηλότερη θέση: #1 στις Μεταφυσικές.

Θα σας αποκαλύψω ένα τρομερό μυστικό. Υπάρχει η Μαγεία. Ναι shocking το ξέρω. Επίσης υπάρχουν μάγοι και μάγισσες, αλλά όχι δεν έχουν ραβδάκια και δεν λένε μπιπιτι μπλοπ για να εμφανίσουν μεγάλες κολοκύθες. Ούτε θα δείτε κανέναν μάγο χωρίς μύτη να φωνάζει αβάντα κενταβρα και να βγαίνουν πράσινα φωτάκια από το ραβδί του. Και σίγουρα δεν θα δείτε καμία μάγισσα να καβαλάει την μαγική της σκούπα και να πετάει στο άπειρο και ακόμα παραπέρα. Όχι. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Μαύρη Μαγεία διδάσκεται το ίδιο ελεύθερα με την Λευκή Μαγεία και κανένας δεν σταματάει τους μαθητές από το να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους. Εξάλλου πρέπει να υπάρχει ισορροπία στην φύση σωστά; Τέλος πάντων, αφού σας τα είπα όλα αυτά, μόνο ένα πράγμα μου μένει να πω: Καλωσορίσατε στην Ακαδημία. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα επιζήσετε.