Yüzbaşı Miraç Kaya ve şehit olan askerinden emanet; Hemşire Eren Aslan

"Buğra sabrımı taşırma benim!" "Taşarsa ne olur? Bu tehditkâr hallerin sıradan bir kız için öyle mi? Hakan kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız? Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiçbir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur'an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi... O kadar çok ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" *** Gülsima eğik başını birden kaldırarak gülümsedi. Buğulu gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı yüzünde. "Camiye mi gidiyorsun? Namaz kılmaya mı başladın sen?" *** "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan'ın odası?" dedi sevinçle. Hakan'ı görme ümidi kalbini öyle çok heyecanlandırmıştı ki yerinde duramıyordu. Onu görmek ve ona bir bebekleri olacağının müjdesini vermek için adeta can atıyordu. "Ne diyorsunuz siz hanımefendi? Hiçbir yere gitmiyorsunuz. Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor. Ve sizi derhal şirketten kovmamı emrettiler..."

Mihriban gülüyor, kıkırtılar bırakıyor ve farkında olmadan karnını okşayan kocasını hissediyordu. Uzun kavak ağaçlarının yanına vardıklarında Gülsarı yavaşladı, ufuğa doğru usulca yürürken kocasının göğsüne sırtını yasladı. Kocası saçlarının kokusunu içine çekerken atın eyerini tuttu. Mihriban ufuğa dalmışken, "Sonunda ne var dersin? Dünya bu köy mü? Bu köy kadar küçük mü? Çıkacak mıyım şu köyden, görecek miyim engin denizleri?" dedi ve Gülsarı'nın yelelerini usul usul okşadı. Sözleri kocasını etkilemişti, Emin atın üstünde duran karısını bir nebze daha kendisine çekti. Ne yaptığını sorgulamak umrunda bile değildi, Mihriban dilberi karısı değil miydi? Koynuna alsa, bir nebze sevgi verse kim neye karışırdı? Peki ya Cennet? Gerçek sevdası Cennet miydi? Öyleyse Mihriban'ın her halini sevecekmiş gibi hissetmezdi ki. "Kader," dedi net bir sesle. "Kader Mihriban, kader."

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

"Ne kadar güzel olabilir sözüne verilecek cevap bir bakışta vurulacak kadar olabilir ancak. Vurulmak diyorum. Bileniniz var mı vurulmayı? Kim bilebilir bir askerden başka vurulmanın manasını? Peri'ye göz değirmek yeter vurulmak için. Bir camın ardından görmek yeter. Bahçenin bir köşesinden öbürüne Peri'nin yürüyüp geçmesi yeter..."

Başkomiser Kürşad Karahisarlı. O mahallenin ağabeyi, herkesin saygı duyduğu delikanlısıydı. Karahisarlı soyadıyla nam saldığı mahallesinde hayatına birden giren Özlem ile kalbinden vurulmuşa dönmesi çokta geç olmayacaktı. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Annesinin gelecekteki koca konuşmasından bıkarak, bir gün hapishaneye kendine belalı bir sevgili tipi bulmaya gidiyor. Peki genç kızımız bu belalı tipi bulmaya başarabilecek mi? Kübra Sönmez on sekiz yaşında lise son sınıf öğrencisidir. Annesinin psikolojik sorunları nedeniyle sekiz yaşından itibaren hayatını gelecekteki kocası için yaşamıştır. Attığı her adımı gelecekteki kocasını düşünerek yapmak zorunda kalmıştır. Çeşitli yemekler, temizlikler ve giyimi. Hayatında giydiği kıyafetler bile buna göredir. Genç kızımız bir gün bu durumdan bıkarak annesine inat kendine bir sevgili bulmaya gidiyor ve hapishanede aklına ilk gelen ismi söyleyerek Ahmed Günday'la tanışıyor. (Uyarı: Bu mizah kitabı değildir. Psikolojik sorunları olan genç bir kızın, hayatta yaptıkları hataları ve o hataları sonradan fark edip değişmesine yönelik bir hikayedir. Ayrıca hikayenin konusu itibariyle komik ve romantik sahneler de olacaktır.)

(Alıntı) Hangi yangın birinin geleceğine kadar yakar ki? Hangi ateş insanın özgüvenine düşer? Ya da nasıl bir alev ruhuma kadar sıçrayabilir? Yüzüme bakıyorum, ellerime bakıyorum bir türlü çıkar yol bulamıyorum. Kim beni gerçekten görebilir ? Aynalardan kaçarak yaşayan bizzat benken kim bakıp ötesini bilebilir? Ben bile bazen sesimi unutuyorken, kime kendimi anlatabilirim? Bu halde kimin nesi olabilirim?

Göğsünün ortasında ki yangını dindiremeyen bir adam... Çaresizce söndürulemeyen bir yangının ortasından kaçıp,kendine yeniden bir hayat kuran ve hiç beklemediği bir anda kendini tekrar yangının ortasında bulan genç bir kadın... Ve hiç beklenmedik bir anda gelen ihanet... Kerim & Sahra

Sevmekte bir imtihandır.. BU KİTAP ZÜLEYHA SERİSİNİN İLKİDİR..