Ateş Kuşları; Barbaros ve Gülayşe hakkında bir birinden bağımsız tek bölüm/sahnelik karakalem kurgusu :)

❗️Kitap ağır cinsellik ve vahşet içerir❗️ ... "Söz verebilir misin, Liya?" "Sana söz veriyorum, seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Senden vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün olur ve o gün canımın bir değeri kalmaz çünkü ben seninle hayat buldum." Hayat bulduğum adam, intikam hırsı için hayat verdiği kadının hayatını acımasızca kopardı içinden ve onu ölüme terk etti. Fakat kadın hayatının katiline her şeye rağmen aşıktı. Hayır, sevdalıydı. Özür diliyorum hayatım ama ben katilini çok seviyorum... Bu sevginin cezası, hapsolduğum mahkumiyetin acımasız sevdasıydı. Hiç bitmeyecek olan bir cezaydı çünkü ben Alihan Karalı'dan vazgeçtiğim gün, kendimden de vazgeçecektim. ... İçerik: Dram | Romantizm | Vahşet

Gelen sesleri duyuyorum.Boğuk boğuk, gidip geliyor.. Bir inilti çınlıyor kulaklarımda, birileri olabildiğince ıstırap çekiyor. Bir sahne bu, sahnede bir oyun.. Ne sahne benim ne oyun; sahne de onun, oyun da onun. Buradayım, sahnenin arkasında.Bir perde çekili, sıradan bir perde değil bu; hiç bir şey görmüyor, çok az şey duyuyorum. Aslına bakarsanız ne dünyanın bir köşesine tercihleri ötesinde öylece bırakılmış her insan için kurulu sahnelerin, ne de tam o sahnelerden birinin üstelik benim olmayanın - ortasında dönen tiyatroyu bilmeksizin -öylece beklediğimin farkındayım. Oyuna, onun oyununa, dahil olmak üzereyim.O kim? Bilmiyorum.Ama hiç bir şey görmeyip çok az şey duyduğum perdenin diğer tarafından ara ara sesini duyabiliyorum. Rolüm tam olarak belli değil.O kasvetli sahneye dahil olmamak için direnmiyorum.Sanki her şey olması gerektiği gibi, her şey önceden planlı.. Tek bir şey var bildiğim. Hissetiğim. Hatta gördüğüm. Sahnenin en önlerindeyim, ilk repliği kaçırdım ama son replik benim.Son sahnede ben de varım onunla birlikte, bir de kan..Kokusu çok keskin.Anlıyorum ki sonum, bu belirsiz oyuncunun sahnesinde yabancısı olduğum izleyicilerin önünde yaşanacak. Korkuyorum. Ciğerlerimin alışık olduğu kan kokusu, bu defa daha yoğun daha keskin, daha kırmızı.Kendi ayaklarımla gelmişim buraya, hatırlamıyorum.Niye geldim, bilmiyorum.Ama huzurluyum.Sahnenin başında da sonunda da mutluyum. Şimdi sadece bekliyorum.Kendi sıradan sahnemden yavaş yavaş ayrılıyorum.Yalnızca benim için kurgulanan oyun bitiyor ve ben o her kimse onun karanlık, kasvetli ama bir o kadar güvenli sahnesine beni içine çeken oyununa önemli kişi olarak alınıyorum. Korktuğumu söylemiştim.Ama tuhaf şeyler dönüyor.Çünkü bu kanla kaplı, kasvetli, hatta belki de sonum olacak sahnenin oyuncusu olmayı ben de istiyorum.Yazgıma, isteğimle boyun eğiyorum.O gizemli adam ve oyunu için

İlkbahardan sonbahara....

"Benden başka kimsenin seninle uğraşmaması dileyi ile.. Günün iyi geçsin, doktor hanım.."

"Bazı ilkler son kez yaşanırdı ve bazı sonlar ilkler kadar acımasızdı." Sokak Nöbetçileri, Aslı Arslan

bu özleyip de kavuşamayanların hikayesi. veya, kavuşamayıp da özleyenlerin hikayesi. Kitap yetişkin içeriktir. Okumadan önce buna önem verin, lütfen! <3 Kapak için Elif'e teşekkürümü iletiyorum ❤️

Bazen bir çift kahverengi göz okyanus ola bilir sevdiğine ⚜Mavinin aşkı⚜

Hayat tesadüflerle doludur ve bu tesadüflerin bize ne getireceyi belli deyildir. Peki tesadüfler aşk getirirmi? 𝐼̇𝑘𝑖 𝑔𝑒𝑛𝑐̧ ℎ𝑎𝑦𝑎𝑡𝚤𝑛 𝑡𝑒𝑠𝑑𝑢̈𝑓𝑙𝑒𝑟𝑖𝑦𝑙𝑒 𝑏𝑖𝑟 𝑏𝑖𝑟𝑖𝑛𝑖 𝑏𝑢𝑙𝑚𝑢𝑠̧𝑑𝑢𝑟. 𝑂𝑛𝑙𝑎𝑟𝚤 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑡 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑟𝑎𝑦𝑎 𝑔𝑒𝑡𝑖𝑟𝑑𝑖 𝑎𝑚𝑎 𝑘𝑎𝑑𝑒𝑟𝑑𝑒 𝑎𝑦𝚤𝑟𝑑𝚤. - - - - - ~~𝐘𝐀𝐕𝐔𝐙 𝐊𝐀𝐑𝐀𝐒𝐔~~ ~~𝐁𝐀𝐇𝐀𝐑 𝐊𝐔𝐓𝐋𝐔~~

Eylem ve Ateş aynı anda arkalarını döndüler. Eylem gördüğü şeyle sendelerken Ateş donmuş bir şekilde Bahar'a baka kaldı. - Lan Eylem bana dayıoğlu dedim diye vurdun da öldüm mü? Karşımda Bahar duruyor da. - Sen de mi götürüyorsun? ... Yavuz ve Bahar'ın sadece iki aşıkken daha fazlasına dönüşme hikayeleri