"Kamera önünde birbirine aşık iki insandık ama kamera arkasında iki birer yabancıydık." • Bir klipte oynadın diye dünyan değişmeyecek, demiştim o gün kendime. Değişti. Dera Altıner, şarkısının klibinde oynadığı Asil Soykan'a aşık oldu. yayım tarihi: 01.01.2024

Dünyalar güzeliydi, hayatında istediği her şeyi elde etmiş ve mükemmel bir hayat sürmüştü Bade. Ta ki bir sabah gözlerini kayıt olduğu eğitim programının en gizemli kadının bedeninde açana dek. İşte o andan sonra her şey değişmişti. Şimdi kim düşman kim dost öğrenme vaktiydi.

"Dediğim gibi, gayet sakin bir akşamdı. Ta ki o gelene kadar. O tuhaf kadın. İçeri girdiğinde saat gece yarısını geçiyordu. Bana doğru ilerledi, taburelerden birine oturdu. Dağınık ama hoş biriydi. Esmer, minyon bir tipti. Etrafa garip bir enerji yayıyordu. Davranışlarındaki bir şey "Ben buraya ait değilim!" diye bağırıyordu sanki. 'Yolun buraya nasıl düştü?' dedim, biriyle buluşacağını söyledi. Hareketleri, büyük bir beklenti içindeymiş gibi sabırsızdı. Ayaklarını huzursuzca sallayıp duruyordu. Bunu ben de çok yaparım. Özellikle gerginken, bazen de birini beklerken." "Beklediği kişi geldi mi peki?" "Hayır, uzun saatler boyu bekledi ama kimse gelmedi."

*TAMAMLANDI* Tarihe aşık bir kadın, büyük bir Göktürk aşığı. Damarlarında akan deli Türk kanı içindeki tarih aşkıyla pekişip duruyordu. Psikolojik sorunları olan bir kadın yaşadığı dünyadan nefret eden ve ölmek için bir sebep arayan bir kadın. Yine de intiharın basit bir şey olduğunu düşünüyordu kadın ölmek için harika bir sebep olmalıydı. Ölümü bir işe yaramalıydı! Tıpkı zamanında vatanı için can veren ataları gibi. Garip bir efsane bir kadını kendisinden asırlar önce yaşayıp ölmüş bir adama aşık ettirebilir miydi? "B-ben sana baktıkça yeniden var oluyorum sanki. Senin tahmin edemeyeceğin kadar sana uzak bir yerden geliyorum. Sen bana o kadar yabancı bir hayat yaşıyorsun ki seninle kalmak benden çoğu şeyi götürüyor ama yine de sensiz metal dolu bir dünya istemiyorum. Her sabah seni büyük atının üzerinde gideceğin yere uğurlamak ve seni bu çadırda beklemek bile daha cazip geliyor artık"

TAMAMLANDI Masallar diyarından Külkedisi, Rapunzel, Pamuk prenses ve nice bilindik aşk hikayeleri arasında tozlanmış raflar arasına karışmıştı onların hikayesi. Bu sefer kim kimi neden sevmeliydi? Yaralı bir beden güzel görülebilir miydi hiçbir şey görmemiş gözlere? Mia tek bir insan yüzüne hasret gördüğü ilk adama verir miydi yüreğini? Bu adam bir canavar olsa bile? Ve... Bir varmış... Bir yokmuş... Saklandı cüceler ağaçların arkasına, kim geliyormuş bir insanın tırmanamayacağı o dağa?

"Kiraz, sevgilim Kadir ve abisi Necati abi." Sevgilisi ve Necati'ye dönmüş ve tekrar konuşmuştu Gizem. "Hayatım, Necati abi, bu da en yakın arkadaşım, kardeşim Kiraz." "Gizem sen beni pavyona falan satmayı planlamıyorsun değil mi?" Bütün düşüncelerine zıt bir şekilde kaşlarını çatarak kendisine bakan adama kaşlarını çatarak bakmıştı Kiraz. "Bu adam at hırsızlarına benziyor sanki"

Güzel bir banyonun zeminine yüz üstü düşen her insan gibi bende şans üzerine düşünmeye başladım. Beni buraya getirip, ayağımı kaydıran şeyin kader değilde şans olduğunan neredeyse eminim. Yanağımı mecburen dayadığım fayanslar da düşüncemi destekliyor üstelik. Derin bir nefes alabilsem söze öyle başlardım ama her nedense nefes almak canımı yakıyor. Yinede böyle eli kolu bağlı yatarken baştan sona şansımı sorgulamaktan alamıyorum kendimi. Şanssızlık sandıklarımız belkide şansımızdır.

Kendi halinde bir kız İlknur. Sade, farklı düşünceleri var. Hayat bir maraton ona göre. Ve yaşamak gerek çoğu zaman. Gereksiz şeylerle geçirmiyor ömrünü. Gereksiz şeylere itimat edenleri de pek sevmiyor. Ama bir serseri kendini İlknur'un hayatına zorla sokup, genç kızın baktığı her yerde bitmeye başlayınca kaçıyor İlknur. Onun gülüşü, onun tatlılığından kaçıyor. Bir türlü kabul etmiyor O'nu.. Ve yıllar geçiyor aradan. O'nun boşluğu büyük bir yara oluyor İlknur'da. Çıkıp gelse, boynuna sarılacak. Ve O, çıkıp geliyor. İlknur kaçamıyor, kaçmıyor bu sefer. Alıyor O'nu...gönlünün en derinine saklıyor.

Yol Arkadaşım'dan tanıdığımız Dilek ve İlker'in kısa hikayesidir. Okumak için önce Yol Arkadaşım'ı okumanız gerekmez. Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion