"Bir tane şarap alabilir miyim? İçinde alkol olmasın lütfen!" "...birde salata,yeşilliksiz olsun ." Aa merhaba ben Defne 20 yaşındayım benim burada ne mi işim var.Anlatayım,garsonum ben üniversiteli garson,neden mi? Çünkü açlıktan ölmek istemiyorum. Uykusuz ve yorgun bir garson. Garsonluk sabır ve cesaret ister. Okadar çok insanla muhattap oluyorsunuz ki. Yorgunum,uykusuzum ve garsonum. Ah tabi bir de öğrenciyim. 20 yaşındayım ve delirmek üzereyim. "Okulun kızıl güzeli de burdaymış. Ne o garsonluk mu yapıyorsun yoksa?"dedi yamuk ağız bir şekilde. "Sana ne bundan? Siparişini ver artık,diğer müşterilerle ilgilenmeliyim!" "Ben bir essp--" "Dur bak,ben sana biraz terbiye getireyim. Yanınada biraz şeref,hadi yine iyisin o da benden olsun!" "?!" Geleceğin avukat garsonundan...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."