Ürəyimdə o qədər nifrət var idi ki, evlərini başlarına yıxacaqdım. Nəinki evlərini, hətta qurduqları hər tikilini, yaratdıqları hər möhtəşəmliyi bir-bir yandıracaqdım. Səbəb olduqları hər bir iyrəncliyin, çarəsizliyin hesabını verəcəkdilər. Yaratdıqları yeni dünyanı başlarına yıxacaqdım, özüm onlarla birlikdə yansam da yanmasam da. Əfəndiyevi öldürməli olsam belə. Çünki mən Fəridə Əzizova idim və anamın yarımçıq qoyduğu işi bitirməli idim.

Mən on beş yaşımdan bəri öldürməyə başlamışam. Mən sənin təsəvvür edə bilməyəcəyin qədər adam öldürmüşəm, Günel. Çünki müharibə belə bir şeydir. Bu, sənin kabuslarından daha da qorxuludur. Sən kabusu ancaq gecələr görürsən, mənim kabuslarımsa məni heç vaxt tərk etmir.

{İçinizi isidəcək şipşirin bir dostluq hekayəsi} 🪐 Qəlbim sanki onun ovuclarında sıxılıb, əzilirmiş kimi hiss edirdim, amma mən buna artıq alışmışdım. Mən onun dostu idim. Nə olursa olsun, sadəcə onun dostu olaraq da qalacaqdım. Eynən onun dediyi kimi.. -Sənin Əbədi Dostun..