Çatlak Kız ile seri gibi görünse de birbirinden bağımsız okunabilir. Sahneleri de birbirinden bağımsızdır. 0541...: Duydum ki 1 hafta boyunca telefonunu kullanmama orucu tutmuşsun 0541...: Bu 1 haftada ders çalışacakmışsın ve iradeni test edecekmişsin 0541...: Bunu öğrendiğimde benim sıfat-ül eşgal 0541...: *fotoğraf* *** Başlangıç tarihi: 22.10.2021 05.01.2022: Gizem#1

Sophie'nin babası annesini öldürmüş ve bunun üzerine babası müebbet hapis cezası almıştır . Sophie bunun üzerine dedektif olan amcasıyla yaşamaya başlıyor , peki ya etrafta katil elini kolunu sallayarak gezerken rahat olabilecek mi ? Hayatını yaşayabilecek mi ? En önemlisi KATIL KIM ??

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

İnsanların hayatı, bazen küçük, bazense büyük dokunuşlarla alabora olur. Alevlerin içinden yükselen dumanların ardından tertemiz bir sayfa açarak yeni olduğumuz okulda, hayatımız değişmişti. Uzuvlarım her duyguyu son raddesine kadar hissediyordu. Korkuyu, sevgiyi, arkadaşlığı, aşkı... Düşmanlık her yerdeydi. Düşmanlık Dünya' da. Düşmanlık sokaklarda. Düşmanlık okullarda. Düşmanlık içimizdeydi. Başlangıç Tarihi: 24.11.2016 ♡

[Tamamlandı] Kitap online eğitimde can sıkıntısından yazılmıştır. Fazlasıyla cringlik içerirrr‼️ @linamina:online derste hoca soru sordu sana, sen de şak danak cevap verdin! @linamina: ama o ses neydi mübarek herif hayatım da ilk defa birini görmeden bu kadar etkilendim. @linamina: herhalde sesin güzelse kendin de idare ediyorsundur. @linamina: hangi sınıftasın ben senin sesini niye daha önceden hiç duymadım. @boraquartina: niye sen ses fetişçisi misin? 25.09.20🎙📹 romantizm 1 [16.11.20] bilinmeyennumara 1 [24.11.20] text 1 [10.12.20] gençkurgu 2 [11.02.21]

@mavilendin: Simon you are my love! @mavilendin: I love you Simon! @mavilendin: Off yaa! @mavilendin: Yine cevap yok! @mavilendin: Hayır yani, altı üstü bir cevap vereceksin! @mavilendin: Bu neyin egosu arkadaşım! @mavilendin: Acaba bu sevdadan vaz geçip görücü usulü falan mı evlensem? @mavilendin: Tabii sen bilmezsin görücü usulü falan! @mavilendin: Sen anca git Kate peşinde koş! @mavilendin: Evlenmek gerekiyor arkadaşım! @mavilendin: Acaba İngiltere'de evlilik işleri nasıl oluyor? @mavilendin: Belki evleniriz de düğünü orada yaparız ha? @mavilendin: Bunun ingilizcesi ne acaba? @mavilendin: Neden gidip Tarkan ya da Kıvanç Tatlıtuğ hayranı olmadıysam! @mavilendin: Ben ne anlarım ingilizceden! @mavilendin: En azından bir şansım olurdu da... @mavilendin: Dur bi dakika! @mavilendin: Tarkan evlenmişti galiba? @simon.s.g: Evet, evlenmişti *Başlangıç Tarihi: 25.02.2021 *Bitiş Tarihi: 05.04.2021

Annem; " O başındaki bez parçasını çıkarmazsan bu eve giremezsin.!" Gözyaşları içerisinde yüzüme kapanan kapıya diktim gözlerimi. Kapının önüne oturdum. Babam beni anlayacaktır diye düşünürken babam geldi. Kaşlarını çattı. "Bu halin ne?" "B-baba annem.." "Onu demiyorum! Bu başındaki ne?" Birden nefesim kesildi. Babam da anlamamıştı beni anlamak istememişti. 12.08.2018 Pazar...