Askıya alındı Yıl 2584... Ölüm, İstanbul sokaklarında geziyor kurbanı olan katilleri tek tek avlıyordu. Bedeninden damlayan kanlar, sokakları suluyordu. İnsanlığın bitip tükenmeyen arzularını karşılamak için kullanılan silahların yerini, kanlı keskin dişler almıştı. Kurt adamlar ve vampirler arasında olan savaşta hayatta kalmak için ölümün kendisi olmaktan başka çareniz olmazdı. ◽◽◽ Önce gözlerimi esir aldı, sonra tenimi. Sivri dişleri, kırmızının en koyu tonuna bulanmış dudaklarının arasından parlarken, beni gülümsemesiyle sarhoş etmişti. Masum bakışlarının altında yatan cüretkar kadın, bu geceye damga vuran vampirden başkası değildi. Tıpkı önce kanıma sonra kalbime vurduğu gibi. ◽◽◽ Ölümün kanıtı camda iz bırakmıştı. Kırmızının en açık tonu nokta nokta yayılmış kesif bir koku sarmıştı etrafı. Elimdeki suç aletini hiç acele etmeden, yer yer sıvası dökülmüş çürük vişne renginde olan duvardaki çiviye astım. Kurbanıma baktığımda bir kolu hareket etmekteydi. Umursamadım. Bir kaç dakikaya kalmaz, ölüm meleği yanına uğrardı. Koltuğa oturup can çekişmesini izledim. Elime aldığım, buz gibi suyu yudumlarken kurbanım da son çırpınışlarını veriyordu. Ruhu göğe yükselirken hareket etmeyi bırakmış, cesedi yok etmemin vakti gelmişti. ◽◽◽ 2.06.21 #şekildeğiştiren 1. Sırada Yayımlanma tarihi:27.06.2020

Tamamlandı KİTAP OLACAK ÇOK YAKINDA Romalı bir köle olan Ophelia ve Osmanlı Devletinde yaşayan Almıla'nın hikayesi... Biri özgürlük için çıktığı yolda ya hür olmayı ya da sarayda cariye olmayı seçecek, biri de ya imkansız aşkı için savaşacak ya da şehzade'nin aşkına karşılık verecek ◽◽◽ "Nasılsınız?" dedim ama gözlerim yine tutamadı kendini başladı içini dökmeye özledim seni sen gidelden ben ne yediğimi bildim ne de içtiğimi, bülbüle özendim, aşk oldum, yandım, kavruldum her gün yolunu gözledim, sesini duymayı kokunu özledim, gülüşünü görmeyi özledim, hep bana gül istedim, hep bana bak istedim, sen gittin ben hiç iyi olmadım ama sen geldin ya ömrüme ömür verdin, gözlerime ışık oldun, nefesime nefes oldun şimdi iyiyim çok iyiyim, ya sen? Sen nasılsın? Benim gibi sen de özledin mi? ◽◽◽ Osmanlı Devleti döneminde yaşanmış unutulmaz bir aşk... Almıla ve İskender'in dillere destan ama bir o kadarda imkansız aşkı... Bir yanda yıllardır kalbine kök salmış devşirme İskender bir yanda kendisine talip olmuş Şehzade Bayezid... Geçmişe gidip bu aşka şahit olmaya ne dersiniz? ◽◽◽ Efendisinden kaçıp özgürlüğüne kavuşmak için Roma'dan Osmanlı topraklarına gitmek isteyen köle Ophelia... Bir yanda özgür hür bir hayat, bir yanda sarayda cariyelik... ◽◽◽ 30.11.20 #tarihikurgu 3. Sıra 30.11.20 #bayezid 1. Sıra Kitap kapağı @rumiys tarafından yapılmıştır. Nisan 2020 de yayımlanmıştır. Kitabımdan alıntı yapan veya çalan kişiler için resmi işlem yapılacaktır.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Papatya," diyor. "Öyle narin öyle hassas bir çiçek ki, bakma öyle dağda bayırda hattâ bozkırda yetiştiğine... Sevmesini bilirsen ziyan olup gitmez be Adile..." İki parmağı arasında tuttuğu papatyaya bakıyor hüzünle... "Adile ne olurdu, bir şans versen bana ha? Ah ah... Geç kaldım ben sana, seni böyle hoyratça paramparça edenin nefesini kesmek var amma yine sen üzülürsün diye korkuyorum," diyor. Bakışları benden medet umarcasına... "Çok mu seviyorsun beni?" diyorum. Bakışları öyle umut vadediyor ki anlatamam. "Çok..."diyor. Başlangıç :07.03.2019

🌺 ~ " Muâşaka Serisi " ~ 🌿 . . . . . En büyük hayalim Anne olmaktı.. Kendi canımdan bir Can'a can olmaktı.. Aylarca karnımda, ölene kadar da kalbimde taşımaktı.. . . . Ama şimdi..... . . . . Oysa ki sadece tedavi olmak için gitmiştim hastaneye. Başıma bunların geleceğini nerden bilebilirdim ki..? Şimdi hayatımın ortasına bomba gibi düşmüş bir haber, parmağımda söz verdiğim adamın yüzüğü ve karnımda hayatımda hiç görmediğim başka bir adamın çocuğu var... . . . . . . ...... Amine & Ertuğrul ......... ✨Muâşaka Serisi 1. Kitap ✨