Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Üç kızın okul başlamadan kalan bir ayında yaptığı çılgınlıklar. Üç kızın asla bozulmayacak arkadaşlıkları. Üç kızın hikayesi. Küçük bir uyarı: Küfür içeriyor, bana göre aşırı değil, size göre aşırı olabilir. Ona göre okuyun derim. Hadi size iyi okumalarrr :d

Sanki zamanı ayarlamışız gibi Poyraz'ın beni öpmeye başlamasıyla gökyüzüne havai fişeklerin atılması bir olmuştu. Poyraz'ın dudakları beni işgal ederken aklımdaki düşünceyle birlikte gülümsedim. Çok klişeydi bu. Kız sevdiği çocukla ayrılma evresine gelir. Çocuk kıza sürpriz yapar. Ne tesadüf yılbaşı akşamı hem de. Kız ve çocuk yalnız kalır. Çocuk kıza içini döker, kız çocuğa içini döker. Ardından öpüşerek yeni yıla girerler. Ardından hikayeleri burdan devam eder. Her şey böyle gibiydi dışarından bakıldığında. Ama o kız bendim, o çocuk Poyraz. Biz klişe değildik. Başlı başına ilginçli bir hikayemiz vardı bizim. Bizim klişelere yer yoktu hayatımızda. Biz sadece Dolunay ve Poyraz'dık. Birbirini tamamlayan gökteki yıldızlardan sadece ikisiydik. Biz eşsizdik. Bu koca evrendeki birbirini bulmuş iki yalnız yıldız kadar eşsizdik hem de... *** Onların dünyasında Poyraz esmeden Dolunay gökyüzüne çıkmıyordu. Dolunay'sız Poyraz esmez, Poyraz'sız Dolunay o gökyüzünde en tepedeki yerini almazdı.... xxxxxx Onların dünyası diye bir şey yoktu artık. Poyraz eserken gökyüzünde Dolunay olmayacaktı. Dolunay da o sonsuz gökyüzünün en tepesinde yalnızdı. Etrafta ne Poyraz eserdi artık onlar için, ne de Dolunay o en tepedeki yerini alırdı... *** *Kapak yapımı için @_Denizimsi_ ye çook teşekkür ederizz❤️* *Eğlence amaçlı yazılmıştır!!*

Ukala bir çocuk. Ona 'Bay Ukala' lakabını takmış bir kız. Ve onların tesadüflerle başlayıp, sürprizlerle renklenen aşkları... *** "Yakışıklı ama beyin yoksunluğu çeken züppe işte." Bir dakika! Anlamadan dışımdan mı konuşmuştum? Her şeyi yapayım ama bunu asla! Duymamış olmasını dileyerek kafamı kaldırdım. Ancak -malesef- bana dik dik bakan bir çift kahverengi göz ve piç bir gülüşle karşılaşmıştım. "Adım Çınar. Züppe değil. Beyin yoksunluğu çeken züppe hiç değil. Ama yakışıklı kısmını sevdim." Adını işte orada koydum. ♣Bay Ukala♣ Başlangıç Tarihi: 12 Haziran 2014