"Please Harry! I promise I won't do anything ever again, just please don't hurt me," I beg as I look into his now dark eyes. I see him pull out a scarf, as involuntary tears start to stream down my cheeks. "Don't worry babe. I'm not going to kill you," he says as he brings up his big hand to my face and uses his thumb to wipe away a tear. "I am only going to make you wish that you were dead," he whispers devilishly into my ear. || Annabel Fleming is finally getting a week off from her stressful college life. When she runs into Harry, a strange mysterious guy with dark hair, green eyes, and odd clothes. She somehow ends up waking up on a colorless island and not knowing how to escape.|| *This story contains dark and mature content. You will get no other warning.*

"Life is about deep kisses, strange adventures, midnight swims, and rambling conversations." -Unknown Running away wasn't the hard part of it. In fact, that took very little thought at all. Trying to figure out why it felt so right was what made it complicated. How a boy on a bus changes everything.

bu, harry styles içerikli, küçük bir karalama defteridir. kişiler, olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünür. gerçekle hiçbir alakası yoktur.

Bilinmezliğin arasına sıkışmış anılar.

'Bundan bir saat sonra, birkaç gün, ay içinde, yıllar geçtikçe neler olacak bilmiyorum fakat hayatın bütün tehlikeleri ve bilinmezlikleri arasında emin olduğum tek bir şey var. Seni seviyorum.' • 22.06.2020 • Kapak / @asharrywas ♡

Belki bir gün beni ararsın ve bana senin de üzgün olduğunu söylersin.

Ve ben sen olsaydım, beni hiç bırakmazdım.

Bana ilk kez bakıyordu, gözlerime. Varlığımın farkına vardığı bu ilk an ben nefesimi tutmuş beklerken onun ifadesi korkuyla çarpılmıştı. İçimdeki heyecan kanatlarımı titreştiriyordu; bir tüy, ufacık bir tüy ikimizin arasında süzülmeye başladı. Öyle küçük olmasına rağmen havada asılı kalmasıyla tüm odanın enerjisini etrafında toplamış gibiydi. Kanadımdan kurtulan tüy yere ulaştığında bir şeylerin kırılma sesini duyar gibi oldum. Harry, ancak o zaman konuşmaya cesaret etti ve sesindeki endişe beni de telaşlandırdı. Sorduğu soruyu önceden biliyordum ve bu, cevaplaması hiç de kolay olmayacak bir soruydu. "Nesin sen?"

Bir dilek tutmuştu. Gerçekleşecekti belki Ama olmayacak mıydı bir bedeli? Çaldıysa bir başkasının dileğini.. * © o-ophelia 2016