YAKALANAMAZDIM! Cennetimi cehenneme çeviren insanlık duygusunu kaybetmiş katillerin önünde, küçük bir çocuk gibi... Kaçıyordum! Hayatımı mahveden, dayanılmaz acıları yaşatan yeryüzü zebanilerinden. ~~~ Bir elimde çantam diğer elimde ayakkabılarımı tutarak koşuyordum. Arkamdan çığlık sesleri geliyordu. "Dur kaçma. Yakalayın şu kızı." Arabayı uzağa park ettiğim için daha fazla koşmak zorunda kalmıştım. Hızlı koştuğum için mideme ağrılar girmişti. Kendi nefes alışveriş sesime bir yenisi daha eklenmişti. Arkamdan gelenlerin ayak sesleri. Koşmaktan kaslarım da iyice sızlarken sokak direkleri geceyi aydınlatan tek ışık kaynağıydı. ~~~ Çok güzeldi, zekiydi, tuttuğunu koparan, lafını esirgemeyen, asla haksızlığa boyun eğmeyen, yaşadıklarına karşı hayata daha çok bağlanan, peri kızı kadar güzel bir kız. Asena Erkin. Peki ansızın gelen aşk? Ya ölümü olacaktı güneşin ya da ay kendini feda edecekti güneş için.

Küçük yaşta, annesini babasını yangında kaybeden ve dayısının yanına getirilen küçük bir kız. Liseye geçince Dayısından her türlü şiddete mâruz kalan genç bir kız. Sevdiklerini bir kez daha kaybetmeye göz alamayan bir kız. Hergün aynı çukurun içinde boğulan ve kurtulmak için can atan bir kız... O kız Züleyha , dayısından kurtulmayı başarabilecek miydi? O gece... Kaçtı. Başarmıştı. Yağmurlu bir gecede. Ama nedense özgür olmadığını hissediyordu hâlâ. Dayısı'nın adamını atlatmıştı çünkü. Ama hiç hesaba katmadığı bir şey olmuştu. Her yer karanlıktı. Ve bir araba ona doğru geliyordu . Nereden bilebilirdi ki, arabanın içindeki o adam birden hayatına ansızın girip hiçbir zaman çıkmayacağını... Nereden bilebilirdi ki, kalbini kaptıracağını...