"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

Toprak çatlamıştı çığlıklarıyla. Gökyüzü, ay ve simsiyah gece şahit olmuştu ölümünün ilk günlerine. Babasını düşünmüştü en son, ona anlattığı o kırlangıç masalını. "Kırlangıçların ömrü altı ay sürer, " diyen sesi dolaşmıştı beyninde. Tam da kırlangıç zamanında katledilivermişti bütün hayalleri, fırtınaya tutulmuştu küçücük bedeni. Henüz 16 yıllık yaşamı bir kırlangıç fırtınasıyla sıcaklarını yitirmişti. Dudakları morarmıştı, buz gibiydi teni. Kalbi ise çoktan çekip alınmıştı yerinden parçalara ayrılarak. Cehennemin ilk günlerinin habercisiydi yaşadığı bu acı. Gülçiçek çok sevdiği kekik kokulu dağlarında ruhunun derinliklerine kadar hunharca katledilirken; örselenmiş acıyla iki büklüm olmuş beyaz teni, herkesin biraz "faili" olduğu "meçhul" bir cinayetti şimdi. @phaselis70

Savcı Serisinin İkinci Kitabı Karşınızda!

Siz. Bak ya cevap da vermiyor Siz. Sildim desene Siz. Ama sildikten sonra sildim demen lazım silmeden dersen değişen bişey olmaz 0532... *Bir şey Siz. Ona mı takıldın TDK mısın sen Siz. Ben sana sildin mi diye soruyorum sen ne diyorsun Siz. Lan varya o kadar çok sildin mi yazdım ki bir ara l yerine k yazacam diye çok korktum mdjdjjdjkekd Siz. Her neyse onu da silerdim sorun olmazdı 0532... Papağan gibi sildin mi sildin mi deyip duruyorsun. Sileceğim dedim meraklı değilim senin yüzüne gözüne. 0532...Yeter yazma daha. Siz. Ne demek yazma ya önce sik sonra yazmam ben Siz. Allah Kahretsin sadece kendimden sildim Siz. Bak yanlış oldu öyle yazmayacaktım tamam mı Siz. Ama suç sende siliyorum desene. Bak yine yanlış yazacaktım senin yüzünden 0532...Sen o adama da böyle mesajlar atsana. 0532...En temizinden kurtulursun. Mis. 0532... Gerçi o senden kurtulmuş olur bence bu özelliğini ona yansıt 0532...Bu çene ömür boyu çekilir mi be!

-Hoş gelmişsin Dide kız. Hoşluk getirmişsin. Lakin ben... ' Ona odaklanmış elalardan mahcubiyetle kaçışmıştı. Toprakla uğraşmaktan nasırlaşmış avuçları sımsıkı kapatmıştı.'Ufaksın Dide kız. Yanaşamam ben sana. Evvelce büyüyesin isterim. Dilediğince de beklerim.' Duyduğu sözler karşısında şaşkınlıkla havalanmıştı uzun kirpikler. Ela gözler az evvel yanaklarına basan allık sebebiyle bakmaktan çekindiği o yüze dikkatle tutunmuştu. Yanaşmam ne demekti? Onu beğenmemiş, kadın gibi görmemiş, koynuna almaya layık mı bulmamıştı? Evet az evvel korkudan karnına ağrılar saplanmıştı. Fakat kocası olacak adamın ona yanaşmayacağını söylemesi kadınlık gururuna ağır gelmişti. Keskince sızlamıştı burnunun direği. Gözleri istemsizce dolmuş, ama yine de omuzlarını asla düşürmemişti. Elini belindeki al kuşağına uzatıp hışımla çözmüştü düğümünü. Ve kurdeleyi süslü gerdek yatağının üzerine bırakırken minicik bir gözyaşı eşliğinde söylenmişti. -O vakit buyurup kendin uyuyasın döşeğinde Yaman Ali Bey. Ufacık kızdan sana hanım olmazmış madem, keşkem almayaydın! " ✨Bu kurgu canımın içi, kız kardeşim S.K itahfen yazılmıştır💕* Başlama Tarihi: 13.06.2023 ~Dönem kurgusuuuu

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

||TAMAMLANDI|| "Peki seni en çok ne mutlu eder?"diye sordum. "Bir kere gülsen yeter..."dedi düşünmeden. "Sen gül, ben senin bir gülüşüne tutunur, ebediyen mutlu olurum..." -------------- Başlangıç 01/10/20 Final 19/12/21 #galatakulesi zirve 3/7/23

Dediğiyle bir lahza beklemeden defterini alarak gitmişti bey oğlu. Ardında dolu dolu olmuş gök gözler bıraktığını bilmeden öylece gitmişti. Genç kız ise bastırmıştı güceniklikle titreyen kiraz dudaklarını birbirine. Boğazından sesli bir yutkunuş geçerken masaya bırakmak yerine daha sıkı sarınmıştı sepetinin sapına. O marabalara yapmamıştı ki bu lokumları. Aşlıkta kalan son malzemeleri tanımadığı etmediği marabalar karın doyursun diye harcamamıştı. Lakin yoktu. Onun bu işten caymaya hiç mi hiç niyeti yoktu. Bugün değilse yarın, yarın değilse öbürsü gün olacaktı istediği. İnce parmağını kaldırıp gözyaşlarını durdurmak ister gibi bastırmıştı gözpınarına. Ve içine kesik bir soluk çekip geldiği yola dönerken titrek bir solukla mırıldanmıştı. -Şu göynümü eze eze un ufak etsen de caymayacam Yıldırım Bey! Yüreğimi yerinden söküp yerde sürüsen de caymayacam! Emmingile gelin, konağına hanım olmazsam bana da Asya kız demesinler!'

(İki kitap tek bir kitap içerisinde yer almaktadır. Ek olarak bir başka kitap paylaşmak yerine buradan devam ettim, keyifli okumalar dilerim ^^) Bir kelebek geçti üstlerinden sonra da aşkın tohumlarını kadının kalbine düşürdü. Kelebek anlaştı toprakla, toprak o tohumların üstünü kapattı. Toprak anlaştı bulutla, bulut yağmur tanelerini bir bir düşürdü. Aşkın harmanladığı tohumlar bir bir yeşerdi. Kadın, haline itiraz etse de o binbir emekle büyüyen tohumları yerinden sökmek istemedi. Yaptığının yanlış olduğunu bile bile o tohumlara ihtiyacı olan güneşi teslim etti. Adam canını yakarken o daha çok sevdi sevdiğini. Adam her defasında onu sevdiğine pişman ederken o kalbinde yeşeren tohumlara tutundu. Mavi, yeşili sevdi bir gün kavuşma umuduyla. ... Bir anne var, kızı için kendinden bile vazgeçen... Bir baba var, kendi kızını kabullenmek istemeyen... Bir kız çocuğu var, hayatının en güzel günlerinde bir hastalık yüzünden acı çeken. Sırlar var hayatlarında, söylenmeyen sözler, istenmeyen doğrular... Bir aşk var ortada, kadının kalbini kor gibi yakan, adamın umrunda olmayan. Birleşmeyi bekleyen hayatlar var, zamanı gelince birleşmekten çekinmeyen. Zamanını bekleyen gerçekler var, hayatları alt üst etmeye yeminli. Bir kitap var, bunları ve birçok hayatı yazan, yaşatan. Tam da yukarıda anlatılan kitaptasınız ve her kitap başka hayatların kapılarını aralar. Bu kapıyı çalmanıza gerek yok çünkü bu kapı herkese sonuna kadar açıktır... Kitapları tozlu raflarından çekip almak da sizin elinizde, onu oraya koymak da. Ama şöyle bir şey var ki; Herkes bir şansı hak eder... Derin Yade Saraç & Emre Karahan Renkler serisi 1 Kitabın ilk defa Wattpad'de yayımlanma tarihi: 28.10.2018 Not; serideki kitaplar birbirlerinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz. Kapak tasarım: Theguldesing aittir... #Em

[Tamamlandı] Bazen baktığımız ile gördüğünüz aynı olmayabilir... Tıpkı, kimsesiz bir kızın aslında sandığımız kadar yalnız olmadığını göremediğimiz ya da dışarıdan nemrutlukta kimsenin eline su dökemeyeceği bir adamın kalbinin aslında bir çiçek bahçesi olduğunu göremediğimiz gibi... Güven, sadakat ve aile üzerine kurulu bir hikayenin kahramanları bize gördüklerimizin ne kadar da eksik olduğunu, baktığımız pencereyi biraz daha aralamamız gerektiğini anlatacak... Ece ve Cesur üzerinden devam eden hikayede onların en sevdikleriyle birlikte sıcacık bir yolculuk yapıyoruz... Așk, dostluk, kardeşlik ve aile kavramlarını iliklerinize kadar hissedeceğiniz hikayeme hoş geldiniz... TURLİK Başlangıç - Aralık 2019 Bitiş - Ekim 2020