-Bu bir Güneydoğu Anadolu hikayesidir. Bir rüzgar eser kıyıdan, sönmez ateşin Bir ağıt kopar yüreklerden, kimse duymaz. Bir gözyaşı akar derinden, kimse silmez Bir çilen vardır çekilecek, kimse ortak olmaz Bir yalnızlık vardır, hiç gitmeyen Birde mutluluk vardır, var mı yok mu bilinmez Bir AŞK vardır, ne zaman geleceği bilinmez Sussa olmaz, konuşsa can yakardı. Ona düşen kabullenmek miydi? Duyuru; Kendal Ağa ve Derya'nın ön planda olduğu bir aile hikayesidir. Azda olsa +18 sahneler bulunmaktadır. - UYARI!!! Kesinlikle berdel ve kuma hikayesi değildir.

📍Hikayede sıkça yetişkin içerik vardır. Rahatsız olacaklarının okumamasını öneririm. "Canım öyle bir yandı ki Ladin, keşke ölseydin dedim. Ölseydin Ladin. Benim hayatıma sıçan düşmanım olsa bu kadar koymazdı be..." Her bir kelimesi diken gibiydi, kalbime battı. Gözyaşlarımı dökmemek için elimi sıktım. "Ben senden gittiğim gün, öldüm zaten. Sen Ladin'i yaşıyor mu sanıyorsun?"

🍁 -Hey!'dedi sesi atının nal seslerine bulanırken. Gelip tam önümde duraksamış, yorgun hayvan ağır ağır adımlamıştı. Bir doğan misali keskin bakışları sertçe geçti gözlerimden.'Yalnız çıkılmayacak denildi. Nereye gittiğini sanırsın?' -Yetti gayrı! Bana hesap sorup durma be adam! Kim sanırsın sen kendini?' dedim karakterimden beklenmeyecek kadar sert bir tavırla. Hafif çekik gece karası gözleri bana bakarken daha da kısılmıştı. Atına küçük bir adım attırıp atımın burnuna yanaştı. -Demirci Kasım oğlu Akın! Kutlu Kayı obasının beyi Osman Beyin alpi sanırım kendimi. Peki sen?' 'Gökten zembille inip düştün obanın ortasına. Hiçbir şey bilmem dersin, lakin ben bilirim ki bir gizlediğin var. Şimdi söyle bakalım. Asıl sen kendini kim sanırsın hatun? ' -Bildiğim yalnızca ismimdir. Hazan'ım ben. Nereden geldim, nereye gider idim bilmem. 'Sende var git yoluna. Benden size zarar gelmez Akın Alp. ' Kendinden başkasına zararı olmayan bir acizdim ben. Gizlediğim tek şey bu kitabın içine nasıl hapsolduğumdu. İki binli yıllardan bin üç yüz yılına nasıl gelebildiğimdi. Bâst-ı zamanım, tayy-i mekanımdı... Lakin bunları anlatsam ya meczup derlerdi bana veyahut büyücü. Diyemiyordum. Diyemediğim için de böyle çatıyordu bana kaşlarını. Atımın yönü obaya çevrilirken bir hamle ile kesmişti önümü. Ve geceden siyah gözleri beni alev misali yakarken fısıldadı. -Yolumun üstünde durursun Hazan hatun. Lakin bilesin ki ben dört nala giderken tökezlemem. Ne varsa acımaz, ezer geçerim...' 🍁 Hazan & Akın ......................

Eski bir gelenekle evlenmek zorunda kalan iki gencin hikayesi. Gerçek hikayeden alıntıdır. 1968-1972 arasında geçen hikayedir. Yetişkin içerik içerir. 31.03.2022

🌹 Genç adam, karşısında melekleri kıskandıracak derece güzel olan karısına doğru adım attı. Tam önünde durdu ve siyah gözlerini kısıp derin bir nefes aldı. Elindeki kırmızı kutunun kapağını açtı ve yüz görümlüğünu çıkardı. Genç kız heyecandan titreyen elleri, deli gibi heyecandan atan kalbi ile gelinliğin eteklerinden tuttup arkasını döndü. Kocası yüz görümlüğünü takacaktı. İçindeki heyecana engel olamıyordu. Kocasının ellerini bir anda boyunun da hissedince istemsizce bir ürperdi. Tekrardan kocasına doğru döndü. Bu sefer elleri duvağı tuttu ve kaldırdı. Mavi gözlerindeki heyecan ile kocasının gece gözlerine baktı. Kocaman ellerini genç kızın yanağına koydu. Yüzü o kadar küçüktü ki, elleri arasında kaybolmuştu eğildi ve anlına bir öpücük kondurdu. - Yeni evine hoş geldin Gül." Dedi kalın gür sesiyle, genç kız uzun kipriklerini kıpraştırdı, ve kocasının aksine ince olan bir sesle konuştu. -Benim adım Gül değil ağam. Gülhanım." Gülhanım & Yusuf Mirza 🌹 Yayınlanma Tarihi:05.11.2022 Not; Çiftlerimin arasında yaş farkı vardır rahatsız olanlar okumasın lütfen.🌸

Gecenin olmayacak saatinde babası tarafından yaralı bir şekilde evine getirilen bu adama dair olan düşüncelerini durduramıyordu. Günde bir kez olsun odasına gelmeden duramıyordu. Merak hissettiklerinin yanında gülünç kalırdı. Araf'a benzer bir yerdeydi. Bilinmezliğin ortasında, naif kalbi direnmeye çalışıyordu. Dudakları arasından firar eden titrek nefesle, gözleri birkaç saniye olsun açılıp kapandı. Bal gözleri açıldığında beklemediği bir şey oldu. Gökyüzünün tamamını kapsayan gözler yavaşça açılıyordu. Dudakları aralanmışken, elini kumral tutamlardan çekti. Sır adamın kaşları çatılıyordu. Yüzünde acı çektiği kendini ele veriyordu. "Su." Fısıltıyla çıkan sert sesi karşısında ne yapacağını bilemedi. Usulca başını salladı. Yine de yerinden kalkmakta başarılı olamadı. Çeşm-i cihan gözlerinin efsunundan kurtulamadı. Bal gözleri bütün dünyayı barındıran gözlerinde takılı kaldı. Balın Duman & Karan Barlas

Düğün gününde terk edilen bir kadındı o. Yasemin DEMİRCİ.. Hayalleri, duyguları, hissettikleri, hissedecekleri, kaderi ve belki de her şeyi değişecekti o gün. Değişti de... Yaşadığı en büyük acısını tek başına atlatmasına sebep olan sevdiği kadının onu bırakıp evlendiğini gören adamdı o. Ve birgün benzer acılar çektiği bir kadınla kesişti yolları. Daha ilk görüşte seveceğini bilmeden hemde. Sevmişti de... Tek sorun kadının artık güveninin olmaması ve aşka inanmıyor oluşuydu. "Bir kadın aşka inanmıyorum diyorsa bu beni aşka inandır demektir." Peki adam inandırabilecek midir? Tüm hakları saklıdır©️ Tamamlandı.. -FadimElifSemih-

Hayatında tüm zorluklara kendi başına göğüs germiş , kanayan dizlerini tek başına saran bir KADIN; ZÜMRA GÜMÜŞAY. Sevmelerin en çok yakıştığı bir ADAM; ASLAN HANCIOĞLU. "Aşk Hafızım, İki Yüreğin Birbirinde Soluklanmasıdır."

Birlikte büyüyen iki genç... Biri diğerini yıllardır sevip, içinde saklamış... Peki ne kadar saklı kalabilir ki aşk gibi güçlü bir duygu? Ve hayata dair hiçbir tecrübesi olmayan, büyümeyi ve yetişkin olmayı, sevilerek öğrenen bir genç kız... Onlar küçüklükten beri birbirine bağlı iki arkadaşken, karı koca olarak bu arkadaşlığı devam ettirebilecekler mi? Okuyup görelim... *İlk yayınlanma tarihi : Ağustos - 2016 *Düzenlenme tarihi : Ocak - 2022

Kader baştan nasıl yazıldıysa öyle gidermiş. Asiye de bunu hayatının son iki yılında gayet iyi anladı. Beyaz gelinliğine sevdiği adamın kanı bulaştığında, hayalleri de sevdiği adamla toprak olmuştu. Kader yine pes etmedi. Toprak olan hayalleri ya da her gün gözyaşıyla eriyen Asiye'ye son oyununu da oynadı. Onu öylesine çetin bir sınavın içine bıraktı ki... Her gün cehennem ateşinde yanmak gibi bir şeydi bu. Baran, kardeşi gibi gördüğü adamın sevdiği kadını kendine eş diye almaya zorlandığında hayatının bir çıkmaza gireceğini anlamıştı. Lakin kalbine düşen başka bir sevda ateşi bu çıkmazı daha çetin bir hale getirip, ailesini, yeni karısını ve memleketini terk etmesine sebep olacaktı. Sevdası için kendinden vazgeçecekti. Her şey bitti dediği anda aslında her şeyin daha yeni başlıyor olacağını göreceklerdi. Bir yanda yaralı bir adam... Diğer yanda ise kaderini kabullenmiş, son nefesini bekleyen bir kadın. Ve beklenmedik bir misafir... Adam ve kadın için büyük bir imtihan zamanıydı. Ya birbirlerini yok edeceklerdi ya da birbirlerinin varlıklarından güç alarak yaşayacaklardı. Sınavları çetin, sevgi ise fazlasıyla zor ve uzaktı.