1950'ler Türkiye'sinde, dünyaları isteyen bir genç kızın öyküsü. Nermin K. Arıkan, Galata Köprüsü'nde yaşamına son vermek istediği soğuk bir İstanbul gecesinde, daha evvel hiç tesadüf etmediği zengin, hoş bir kadınla karşılaşır. Kadın ona mani olmayı başarmanın bir yolunu bulur ve onu Üsküdar'daki köşküne davet eder. Gece boyu, aralarındaki çekinceye rağmen dertleşirler. Ancak Nermin, kadının köşkünde uykuya daldığı an korkunç bir gerçekle yüzleşir. Nermin birdenbire 1950'lerin Ankara'sına, hayallerini gerçekleştirmek üzere İstanbul'a kaçma hayalleri kuran 17 yaşındaki Rehiye Ağaçlıtepe'nin hayatına uyanır. O, Rehiye'dir. Ve yaşamı, en başından beri Rehiye'nin geleceği gördüğünü sandığı korkulu kâbuslarından başka bir şey değildir.

"soğuk kış günleri geçip, bahar günleri yeniden gelene kadar, çiçekler açana kadar; lütfen orada biraz daha kal, biraz daha kal..." [16.04.2014] Sewol Faciası 🎗 ©jisakura | Temmuz 2021

"yaşamak çukur yerlere doluyor diyorlar bu yüzden yıkıntıya dönüşse de yaşıyormuş insan ama yıkıldığımız yeter sevgilim biraz da kekik toplayalım kıymetini bilmediğimiz şeyler var." -evergreen kitabının özel ekidir, ilk önce asıl kitabı okumanız tavsiye edilir.- ©jisakura | Eylül 2018

Hayran Kurgu Güz Günceleri Kazananı Sen güzün ortasında rastlaştığım hiç eskimeyen melodi, yaprakları asla dökülmeyen bir ağaç, ilhamım, sen hikayemin baş karakterisin. Senin varlığın, ikimizin de dibe batışı ama sana gelmekten kendimi alıkoyamıyorum. [18.05.1980] Gwangju Ayaklanması ©jisakura | Eylül 2018

"Uzun bir sessizlik oluyorsun dağlara baksam Karşılıksız mektuplar kadar burkuluyor kalbin Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık Fotoğraflarımı yırtıp atıyorum tek tek Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık" 🍂 🍷 *infidad: bir şeyin kırılıp dağılması, paramparça olma. ©jisakura | Ağustos 2019

Eski BTS üyesi Min Yoon Gi, Kanada'nın ıssız bir tayga ormanında kaybolursa ne olur? Ya anormalliklerle dolu bir hayatın tek amacı haline gelir ve yapmaması gereken bir şeyi yaparsa? 🍀 ©jisakura | Mayıs 2017

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Sadece basit bir şarkı, Ve bizim hikayemiz tam da böyle başladı.