Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Nice ölüler, nice ölümler gördüm. Çoğu çığlık çığlığa son bulurken, pek azı sessizce olup bitti. Bazılarının ruhu bedenden ayrılıp gökyüzüne süzüldü. Kimininse ruhu yaşayan bedeninde can verdi. Gördüğüm ilk ölüm değildi bu. Sonuncusu ise hiç değildi. Yine de asla unutamayacağım bir ölümdü. Ben hayatın bir rehiniydim. Yaşıyordum çünkü ölemiyordum. Onunla ise aynı yönde yürürdük ve sonsuzluk hakkında konuşurduk. Ama burası bizim sonumuz oldu. Sadece birbirimizi yıktık. Aynı rüyayı gördüğümüzü sanıyordum ama bu rüya sadece bir rüya olarak kaldı. Oyunumuzun sonunda ayrılık vardı ve yalanlarla doluydu. Ödediğimiz bedel buydu.

Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

UYARI: Hikayeyi okurken sakın henüz okumadığınız bölümlere bakmayın. Gizem/Gerilim olduğu için spoiler yiyebilirsiniz! Yetenekli olmak. Her defasında imrenilen bir olgu. Başınıza bela açacağını asla düşünmezsiniz; Öyledir ki yetenekli insan belaya rastlamaz. Aksine bunun bir deli saçması olduğunu düşünürsünüz. Ama bir kez daha düşünün. Zira genç bir kız olan Maya'ya göre hiç de öyle değil. Hele ki kızımız doğuştan telekinezi yapabiliyorsa, kendisini belanın, bildiğimiz belanın içinde bulması kaçınılmaz olacaktır. Düşmanı yakaladığını zannettiğin anda çember daha da genişler. *Her bölümde gizemin dozu artarken, entrikalar doruklara ulaşacak.*

Babasının menfaatleri uğruna bir başkasına satılan Devin, yıllarca süren zulme boyun eğip susmuştur. Genç kadının tahammül sınırını zorlayan son damla, onu hem bir katil hem de bir kaçak yapmıştır. İçine düştüğü karanlık durumdan sonra kaçan ve kaçtığı yerde aşkı bulan genç kadının ölümcül hastalığa sahip bir kızı vardır. Kızı için her şeye göğüs germeye hazır olan genç anne, kızının iyileşeceğini düşündüğü bir hata yapar ve kızını hedef haline getirir. Bu aksiyon dolu serüvende ona eşlik eden adamı tanıdıkça çıkmaza sürüklenecek ve işin içinden çıkamayacak olan Devin, seçimlerinin sonuçlarına katlanabilecek mi? Kızını tüm kötülüklere karşı koruyabilecek mi? Aşkı için ihanet mi edecek yoksa doğruları tüm gerçekliğiyle mi yaşayacak? Devin, isminin anlamı gibi, sürekli çabalayan bir kadının hikayesi.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Siyah kurdun başında son bulan küçük turum bitince dizlerimi acıtmaya başlamış halıdan yavaşça kalktım. Diğer tarafımda beni bekleyen manzara aklımın başıma dönmesini sağladı. Irice açılmış gözleri üçümüz arasında mekik dokurken ağzı aralık kalmıştı. Üç maymunu oynamaya karar vererek masada ki eski yerime geçerek sakince oturdum. Adamın neden bu kadar dikkatle her hareketimi incelediği sormam gerekmemişti. Tabikii! Benim insan üstü hayvansal sohbetime şahit olmuştu az önce değil mi? "Limonata?" Gülümseyip dikkatini dağıtmaya çalıştım, kendimi deli yerine koyacak değilim. Ela gözlerini uzun bir süre yüzümde dolaştırmaya devam edip sorumu duymazdan geldi. Eğer beni deli olmakla suçlayacak olsa bile kimi, ne için inandırabilirdi ki? Ne sonuca varacağını merak ederek arkama yaslanıp vereceği kararı bekledim. Kendi gece siyahı kurduna dönen bakışları aklında gezinen düşünce karmaşasının etkisiyle sürekli ışık oyunlarına sebep oluyordu. Sonunda gözlerimiz buluşunca yüzüne yayılan gülümseme bir şekilde beni rahatsız etmişti. Tam o an bir şeyler çok yanlışmış gibi gelmeye başlamıştı. Ama boyutlarını kavrayamamıştım! "Sende bizim gibisin değil mi? Ama ne olduğun hakkında hiçbir fikrin yok?" Nefes almayı bıraktım, sözleri bana istemediğim kadar çok anlamlar çağrıştırıyordu evet ama beynim o anda tepki verecek kadar çalışmıyordu!

Sırt çantamı aldım. Artık bu evden taşınmam gerekiyordu. Ailemi çok özledim. Annem, babam ve Ablam..... On aydır hiç birini görmüyordum. Gerçi bu benim tercihimdi. Yapmak zorunda olduğum bir tercih..... Ailemden Annem ve Ablam büyücülerdi. Babam ise Kurt Adam. Hani böyle dizilerde olur ya aynı onun gibi. Böyle bir durumda benimde ya büyücü yada kurt olmam gerekiyordu ama tam olarak öyle değildim. Bizim dünyamızda ikisini birden olamıyordunuz. Ya kurt ya Vampir ya Mutant Yada Büyücü olabilirdiniz. Bazen olduğunuz şeyden ekstra olarak özel gücünüz olabiliyordu. Yada nadirde olsa bazen gücünüz olması gerekenden az olup zamanla kaybolabiliyordu. Mesela Büyücüysen yaptığın sihirler, Büyüler güçlü olmuyordu ve zamanla normal bir insan gibi oluyordunuz. Bizim özel olarak gittiğimiz okulumuz vardı. Ilkokul ortaokul lise ve üniversite. Bu okullara gitmek zorunluydu. Hem normal insanların derslerini görürdük hemde kendi insanlarımızın geçmişini öğrenip kendimizi güçlendirirdik. Ben ortaokula kadar bu okula gittim. Sonra aileme normal insanların yaşadığı okula gitmek istiyorum demiştim. Çünkü okuldakiler benimle dalga geçiyorlardı. O zamanlar ne olduğumu bilmiyorduk. Ne büyü güçlerim vardı nede bir kurta dönüşüyordum. Benimde güçlerimin geçici olduğunu kabullenmiştim. Hemde o yaşta. Ablam normal okuluna devam ederken bende insanların yaşadığı yerde yaşayıp onların okuluna gidiyordum. Hafta sonları Ablamı ziyarete giderdik. Sonra ne mi oldu Okuyarak Öğrenin.....

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."