Finalden sonra kaldırılacak...

FanficsTR Purgatory Kazananı... °°° "Seni Purgatory'ye göndermeyeceğim. Unut bunu!" "Tek şansımız bu Dean, sen de biliyorsun! Şeytanlara güvenmediğimizi kendin söyledin ama buradan çıkış yolumuz da onlar gibi görünüyor." "Umurumda değil." İşaret parmağını tehditkârca iblise doğrulttu. "Sen umurumda değilsin. Purgatory'de barbekü partisi yapan cambion sevgilin umurumda değil. Bu boktan evren umurumda değil." Şeytan boynunu hafifçe yana yatırdığında gözlerindeki alev sanki harlandı. "Sen umurumda değilsin," dedi şeytan. "Şeytan kanı içen kardeşin umurumda değil. Hatta melek arkadaşın da umurumda değil." Sonra tıpkı Dean'ın yaptığı gibi işaret parmağını ona doğrulttu. "Dikkat et Dean Winchester! Burası senin dünyan değil ve bu dünyada benim kurallarım geçerli. Şunu da unutma! Şu andan itibaren ben size değil, siz bana muhtaçsınız!" °°° Wattpad FanficsTr hesabının yarışması üzerine yazılmış kısa hikayedir.

(TAMAMLANDI) Yıkılan bir dünya... Ve vampirlerin hüküm sürdüğü bir yeraltı ülkesi... Sepulcrum... Kurt adamların işgalleri başlamışken artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. İki vampir savaşçı büyük bir görev üstlenirken yeraltı tünellerinde onları ummadıkları tehlikeli bir yolculuk bekliyordu. Avcılar... Kurt adamlar... Gri şeytanlar... Yeryüzü Koruyucuları... Cadılar... Ve kendi ırkları, belki de tehlike en yakınlarıydı. Tüm bunların üstesinden gelip görevi başarıyla tamamlayabilecekler miydi? Ya da gerçekten ortada bir görev var mıydı? ♧ °Şimdilik sizin kurallarınıza göre oynayalım. Sıra benim oyunuma da gelecek. O zaman benim oyunculuğum gözlerini kamaştıracak ve siz kurtlar dolunayda bile bu ışığı bulamayacaksınız.° ♧ Post Apokaliptik sonrası distopik bir toplumun hikayesidir. !!! Tüm hakları tarafıma aittir.

~Wattys2018 Modernistler kazananı~ *TAMAMLANDI* 🔥 Çok az kaldı. Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı. Hepimiz ısınacağız! Hem de iliklerimize kadar... -Ciara Archer 🔥

*TAMAMLANDI* *Her ne kadar bağımsız olsa da hikayeyi daha iyi anlamak için önce UZAYLI adlı hikayemi okuyun.* Halam, aynı zamanda bir nevi teyzem, ben ona kısaca Hatey derim, bana hep bir masal anlatırdı. Bir gün yıldız kayarken bir dilek dilemiş. Sonra da biri kapısına eniştemi bırakıp kaçmış. Küçükken derdim ki: "Ne saçma masal bu be!" Ama büyüdüğümde bunun bir masal olmadığını anladım. Ben ki Ela Tekin... Soyadıma bakmayın, hiç de tekin biri değilimdir. Hal böyleyken benden bir şey kaçar mı? Kaçmaz dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız, kaçmadı. Madem bu işler böyle yürüyor diyen ben bir gün bir dilek dilemez miyim? Diledim elbette. Aman babam duymasın da... Gerçi gerçekleşmedi. Son model bir araba dilemiştim, daha bir ehliyetim bile yokken de. Ne bileyim, benim de şansıma bir uzaylı çıkıvereceğini? Aslına bakarsanız, o mu benim şansıma çıktı, yoksa ben mi onun, henüz belli değil ama bana soracak olursanız da, ben onun şansına çıktım. Neticede ben ki yedi düvene nam salmış Elapatra hazretleri... O ise bilmem hangi garip gezegenin tırt kralı... Sadede gelirsek... Ben dünyalıydım. O ise artık Dünya'lı. Hep uzaylılar mı dünyayı ele geçirmeye çalışacak, şimdi dünyalıların sırası. Elapatra, tırt uzaylı krala karşı... Bahisleri yan masadaki, yarı uzaylı kuzenime yatırabilirsiniz?

☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Girift: İç içe geçmiş, birbirine dolanmış. ~~~~~ Ben Yağmur, Yağmur Avaz. Bu okulda okuyan çoğu öğrencinin de olduğu gibi; yüksek gelirli bir ailenin, tek, çocuğuyum. Babam Türkiye'de ve hatta yurt dışındaki birkaç ülkede oldukça tanınan bir cerrah, annemse normal bir ev hanımı. Bu içinde bulunduğumuz alan ise... Girift Koleji. Girift Koleji adı gibi karmaşık, birbirine karışmış ama bir o kadar da harika bir yer. Gözlerim Baha, Caner, Güven ve Giray da gezindikten sonra ona baktım... Efkan Dolunay, Girift Basketbol Takımı'nın kaptanı. Siyah, hafif uzun, dalgalı saçları; derin, mavi gözleri ile önüne çıkan her kızı etkileyecek türden biri. Dışarıdan bakıldığında hepsi oldukça karizmatik, yapılı ve eğlenceli görünüyorlar. 12. sınıfa başlayalı henüz 1 hafta olmuştu ve sınıflar sene başında karma yapıldığı için onlarla 4 senedir ilk defa aynı sınıfa düşüyordum, hiçbiri hakkında bir fikrim yoktu. Böyle bakılınca da onlar hep kendi aralarında takıldığından dolayı hiçbir zaman bir fikrim olacağa benzemiyordu. ~~~~~ Final: 27.10.2020 🍀

Bedenim küçük ve zayıftı. Ancak korunması gereken kişi ben değildim. Benim dışımdaki herkesti. Varlığım tanrıya bir hakaretti. Bedenim günahların en büyüğünü yaşatıyordu bana. Cehenneme gidecektim. Ölmeliydim. Hiç var olmamam gerekiyordu. Ben dünya üzerindeki hem en güzel hem de en kötü şeydim. Yine de yaşama iç güdülerim beni kaçmaya mecbur kılmıştı. Beni öldüreceklerdi. Ben bunu hak ediyordum. Benim için ölüm dışında bir şey düşünülemezdi. Varlığım tanrıya şirk koşmaktı. Peki, öyleyse tanrı beni neden yaratmıştı? Koştum. Vücudumu parçalamak istercesine hızlı yağan yağmura, saat gecenin bir yarısı olmasına rağmen koştum. Uykumda beni öldürmeye çalışan anne ve babamın arkamdan seslenişine rağmen... ''Mara!'' Cover by Wbrunette

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.