Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

Ağladı avşin sevdiğinin arkasından bana inanmıyor musun baran? Adam döndü ve kadına sen avşin hardal benim için bitmiş bir kitabın ölmüş karakterisin! Sen benim sevdıgım degılsın hani o guzeller guzelı yuzunu ben gorecektım sen benim avşinim degılsın? Arkasına bakmadan gıttı adam! Öylece kaldı kadın hıçkırıklara!! Bu bir berdel hikayesi değil bu yitip giden aşkların hikayesi ama daha güzeline ve daha zoruna şahit olanların hikayesi..... Viyan asmine ölümüne sevdalıydı ama asmin uğruna avşini ve aşkını, hayalini, sevdasını, almıştı elınden çünkü viyan zalim ve ağır bir adamdı...çünkü viyan intikamını illakı almalıydı. Çünkü viyan can yakmalıydı. Çünkü viyan ZALİMDİ Peki avşinin suçu ne ablasını çok sevmesi mı yoksa masum olması mı!?Yoksa yinede için de kötülük olmaması mi? Avşin ablası yüzünden sevdasından vazgeçti ama asla viyanın istediği gibi biri olmadı Peki ya asmının sevdıgı adam avşine sevdalı olması? Bütün Amed asmin, Avşin, ve berfinin güzelliğini konuşur onları hayal ederdi. Üç kız kardeş kendi içlerin de birbirini yerken herkes onların masum ve birliğinden bahseder...

Soğuktan donmuş ellerini cebinden çıkardı. Sadece bir kez kapıya vurması ile kapının açılması bir olmuştu. Hazırlıksızca karşısında duran adama baktı. Uzun saçları, kafasına taktığı berenin altına gizlenmişti. Sakalları her zamankinden daha da karışık ve uzun gözüküyordu. Kenarları kırışmış, çizgiler ile dolu gözleri dolu doluydu. Yaşlı yüzünde hüznün fırça darbeleri vardı. Sessizce, ağ tutmaktan halat bağlayıp çekmekten nasır tutmuş ellerini kapıdan çekerek geriye doğru adımladı ve içeriye girmesine izin verdi. Bu daveti bekletmeyip kar tutmuş botlarını önemsemeden, üşüyen ve gerilen bedenini sıcacık hava ile buluşturdu. İçeride yalnızca bir kanepe, üzerinde çaydanlık bulunan ve çıtırtılı sesleri ile insana huzur veren eski bir soba vardı. Başka bir zaman olsaydı, sobanın o sıcak ve dosthane kucağına kıvırılır keyfini çıkarırdı. Ancak bu şimdi imkansızdı. Kanepenin hemen çaprazında duran masanın üzerinde camdan yapılmış bir sürahi ve bardak duruyordu. Sonra onu gördü, battaniyesinin içinde tıpkı bir melek gibi uyuyordu. Dudakları pespembe bir düğmeyi andırıyordu. Küçücük diye düşündü, ne kadar da masum. Teni bembeyaz, kirpikleri uzundu. Kaşları neredeyse yok gibiydi. Gülümsedi bir an onun güzelliğine. "Herhangi bir değişiklik yok değil mi kararında?" Yaşlı adamın sesi ile ona doğru döndü. Yüzünde gördüğü endişeyi anlayışla karşıladı. Çünkü onunda içinde endişe fırtınası kopuyordu. "Hayır, Ali Osman Bey. Ben size bir söz verdim, bir anlaşma yaptık. Şimdi geri dönemem." Ali Osman, rahatladığını belli edercesine bir nefes verdi dudaklarından. "Senin bana ihtiyacın var, benim ona. Onunsa sana. Bunu sakın unutma." ©Tüm hakları saklıdır.| ©All Rights Reserved. -Yalnızca bu sitede yayınlanmaktadır. Başka hiçbir yerde iznim dahilinde yayınlanmamaktadır. Eğer kopyasına rastla

*** ...Kendi düşüncelerimle boğuşmaktan vazgeçip sesimin titremesine engel olamadan konuştum. " Yaklaşma" "Şşş..." Bu hareketi bile titrememe neden oldu. Sonra dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı. " Bir daha ıssız sokaklara girme . Senin benden başka ıssız sokağın olamaz portakal çiçeği. ." ❤ Yeni bir dünyanın kapıları aralanıyor ,keyifli okumalar ...❤