Zihnimin en ücra köşesine bir kapı yarattım. Seni , o kapının ardında sakladım. Ve kimsenin sana ulaşmasına izin vermedim. Bir sır ne zamana kadar saklı kalabilir? Geçmiş unutulabilir mi? Bir intikam en acı şekilde nasıl alınır? Kitap tasarımı @writerladyy 12/09/2020

Geçmişe dair hatırlayamadığım ne çok şey vardı, yıldızlı Gece'leri unutmuştum. Serin ve bilinmezlerle dolu Kasım'ın akşamlarını. Rüzgar her estiğinde savrulan saçlarımın uçlarından sarkardı kafamda ölmüş her anı. Hatırlamak istedim... Oysa ki içilecek çok şarap, savaşılacak çok gerçek ve beklenmedik bir çok son vardı içimde. O zamanlar bunu bilmiyordum. Mucizelere, sihre ve olması gereken asıl doğaya karşı kollarımı açtığım her saniye kabul edilmeyeceğimi. Sona doğru yaklaşırken nasıl öldüğümü, bundan nasıl da kaçamadığımı. O zamanlar bunları da biliyordum... Cesarete açılan kapıda ki korkunun hikayesiydi asıl olan, ilk adımdan sonra asla geri dönemeyeceğiniz... Hoş geldiğiniz, hemde her biriniz. Masal Üçlemesinin İlk Kitabıdır.

DİKKAT!!! BU KİTAPTAKİ HER ŞEY TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

Derler ki; zaman her şeyin ilacıdır. Bu söze inancım eskisi kadar güçlü değil.O gün, onu kendi ellerimle yurt dışına gitmesi için diğerleriyle birlikte taksiye bindiren bendim. Ama içimde yeşermeye başlayan umutlarımla gönderdim ben onu. O günün; nefes alan bedenine ve çelik mavisi gözlerine özgürce bakabildiğim son gün olduğunu bilseydim, çok daha sıkı sarılırdım. Meğer benim ilacım, çelik mavisi eşsiz gözleriymiş. Yalnızca kaybedileni kaybettikten sonra oluşan farkındalık, her zamanki gibi yitirileni geri vermiyordu. Keşke, diyordum. Keşke daha çok sarılsaydım. Keşke gözlerine özgürce bakabiliyorken yüzüne haykırsaymışım tüm gizlediklerimi... "Suçlu sensin," demişti babası ona. Olabilir miydi? Bunca yıl yalnızca babasını suçlamıştı annesinin gidişinden. Asıl suçlu, kendisi miydi? Çıkıp, annesinin iğrençliğini yüzüne haykırmak istiyordu. "Onca insanın hayatını mahvettin. Şimdi, yalnızca kendi arzularını doyurmak için o adamdan aldığın şehvet duygusuyla onca kişinin başka sorunlarla mücadele etmesine sebep oldun. Sen bir bencilsin. Hayatım boyunca bu kelimeyi bu kadar hak eden birini hiç görmemiştim," demek istiyordu. Tüm sevdikleri bir bir dağılıyordu. Bunca yıldır kaldığı yurtlar onun için sorun değildi. Çünkü yanında, kardeşleri vardı. Şimdi, gözlerinin önünde mahvoluyordu hepsinin hayatı bir bir. Gözlerinin önünde hepsi, başka imtihanlarla mücadele ediyordu. Elinden hiçbir şey gelmiyordu. Yıllar sonra bulduğu ikizine kısacık zamanda çok bağlanmıştı. İkiziyle tanıştıktan hemen sonra hayatın getirdikleriyle her zaman birlikte savaşacağı kardeşleriyle de tanışmıştı. En az ikizine bağlandığı gibi onlara da bağlanmıştı. Her şeyi birlikte atlatacaklarına inanıyordu, atlatmışlardı. O güne kadar. "Oysa ben, sandığı kadar güçlü değildim. Bu yüzden onu kaybettim..."

Yanlış kişi, doğru kişi kavramları ne kadar doğrudur? Kime göre yanlış kişi, kime göre doğru kişi? Ne için yanlış, ne için doğru? Yanlış veya doğru zaman var mıdır hayatta... Peki ya biz kim için doğru insanız? Ya da doğru insan mıyız ki? Hiç düşündünüz mü sevdiğiniz kişinin sizin başınıza tonlarca bela açabileceğini, hayatınızı bir anda karartabileceğini, aslında sizin için yanlış kişi olduğunu... Ben seçemedim, yanlış olduğunu bile bile yine onun peşinden gittim... Evet yanlış kişi dedim fakat hiç düşünmedim, Ya yanlış kişi bensem...

Boş bir hastanede ölü olarak bulundu. Elinde bulunan günlüğü okuyan polisler ve sağlık ekipleri şaşkınlık içinde kaldılar. Günlükteki kişileri araştırdıklarında ise sonuç onları daha çok şaşırttı.

Zihnimin o karanlık sokaklarda mavi edasıyla dolanıyordum günlerce, çünkü ben Kırık Maviydim. İnsanlardan uzak olan, kendinden uzak olan kırık bir kız. Evet, o benim. Yok oluyordum usulca, ve bu durum kimsenin umrunda değildi. Ondan başka... Bana "Ben aynadaki kendimi sende buldum Kırık Mavi " diyen Toprak'tan başka. Biz aynıydık. Ben Kırık Maviydim, O Kırık Siyah. Bu duruma kabullenemesemde biz birdik. Ruhlarımız birdi, kalbimiz birdi... Ve ben uzak duruyordum Toprak'tan, onunda hayatıma alıp onuda kaybedemezdim aynı duyguları bir daha yaşayamazdım. Bu küllerinden doğuş hikayesi değildi. Bu YOK OLUŞ hikayesiydi. Tek değilim, sende varsın. Ruhunu çöp kovasına at çünkü ruhuma girersen birdaha oradan çıkamazsın... İ.A TÜM HAKLARI SAKLIDIR!

|#thewattys2022 Kazananı| Geçmişimde sana ne yaptım, inan bilmiyorum. Ben Yağmur Aksu. Bir sabah çığlık sesleriyle uyanan, normallikten uzaklaşan, masum olduğunu düşünen genç kız. Hatalar yapmıştım, cezasını çekiyordum. Amfiye girdiğimde gözlerim hemen garip çocuğu aradı; ve bulmanın verdiği rahatlamayla derin nefes verdim. Ortalarda bir yerde oturuyor, siyah kulaklığı kulağında gözlerini yummuş bekliyordu öylece. Siyah saçlarının alınına düşüşü ona ayrı bir hava katarken bir anda bana bakması bedenimin ayazda kalmış gibi tir tir titremesine sebep oldu. Gözlerimi üzerinden çekip boş bir yere oturdum. Huzursuz hissediyordum ve bakışlarım istemsizce ona kayıyordu.

"Nasıl bir his bu, beni benden alacak kadar güçlü ama seni benden alacak kadar güçsüz." ... @Tüm hakları saklıdır.