"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Birisi: Özür dilerim Birisi: Sana bunu yapmamalıydım Ufuk: Sakın bana tek mesaj dahi atma. Ufuk: Yoksa kalbini kırarım. Birisi: Beni dinlemiyorsun Birisi: Hiç mi değerim yok senin gözünde? Ufuk: Zerre kadar değerin yok. Sadece Birisi'ydin. Artık o da değilsin. (Görüldü) * 03.02.2021'de yayınlandı. 22.02.2021'de tamamlandı. Mizah 5 - 19.02.2021

+ Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, masalların gerçek olduğu zamanlarda, büyük sarayda güzeller güzeli bir prenses yaşarmış. Görenlerin dönüp bir değil defalarca kez baktığı güzelliğe sahipmiş. Sindirella, Pamuk prenses, Rapunzel ve daha nice prensesleri gölgede bırakırmış. Peşindeki erkekler el ele tutuşunca dünyanın etrafında bir çember oluştururmuşlar. Ama o sadece bir kişiyi beklemiş; uyuyan güzelin de koca niyetine kopya çektiği beyaz atlı prensi. Ve bir gün çıka gelmiş beklenen prens. Almış prensesini ve bir ömür mutlu yaşamışlar. - Saçmalamaz mısın lütfen?! + Ne? - Yok sinsirellaymış, piremsesmiş, beyaz inekli prensmiş, uyuyan cadalozmuş. Neyin kafasını yaşıyorsun? + Niye ya? Hikayeyi anlatıyorum işte. -Bu nasıl hikaye be? Ayrıca hikayende erkekler neden el ele tutuşuyor? + Orasını çok da şey etme sen de -Hikaye öyle değil. +Nasıl peki? -Öncelikle prenses dediğin kişi sabah akşam derslere söven sıradan lise son sınıf öğrencisinden başka birisi değil. Sarayda felan da yaşamıyor. Şimdiki devirde sarayda yaşayan mı kaldı? İngiltere kraliçesi Elizabeth mi bu? Bildiğimiz klassik orta gelirli bir türk ailesinin büyük kızı ve apartmanda yaşıyor. Öyle peşine yüzlerce erkek düşürecek kadar güzel değil. Ve üzülerek söylüyorum ki, beyaz atlı prens diye insanları kandırdığın kişi aslında yok. Elimizde bir adet kimliği mechul kişimiz var o kadar. + Eee bu hikayenin özelliği ne? - Nisan Alya ve + O kim? - Bizim kız işte, çakma prenses. + Hee -Kurumuş çöle aşık bir yağmur bulutunun hikayesi bu. Aşk rüzgarı bulutu savurmuş, savurmuş, savurmuş en sonunda kavuşturmuş sevdiğine. Bulutun aşk adı verdiği damlaları hayat vermiş çöle, çöl de anlam katmış bulutun varlığına. +Senin ki de amma meteorolojik hikayeymiş be -Çık git Allahın cahili + Giderim -Git +Gidiyorum -Defol!

0536*******: Seni seviyorum. Sinem: Yanlış numara. 0536*******: Yoo... Doğru numara. Ben seni seviyorum. Sinem: Hehe seviyorsundur. Ama beni değil. Yanlış numara. 0536*******: SİNEM SENİ SEVİYORUM! Anlama kıtlığı mı çekiyorsun? Sinem: Başka Sinemdir o. Yanlış numara. 0536*******: Arızasın biliyorum. En çok bu yönünü seviyorum hatta. AMA YANLIŞ NUMARA DEĞİL! Sinem: Tanıyorum yani seni? 0536*******: Belki... 0536*******: Bir kaç cümle konuşmuştuk. Sinem: Bir kaç cümle konuşmamız imkansız! 0536*******: Niye!? Sinem: Çünkü ben insanlarla en az 10 cümle konuşmadan bırakmam. Tabi sen insan değilsen o başka. 0536*******: Alttan lafta sok. 0536*******: Normal de insanlar 'kimsin?' diye sorarlar ilk başta. 0536*******: Sonra 'beni neden seviyorsun?' 'nasıl birisin?' diye sorarlar ama sende hiç merak yok. Sinem: Kim olduğun umurumda değil. Beni sevmiyorsundur. Boş işler bunlar. Zaten umurumda değilsin nasıl biri olduğunu sormama gerek yok. 0536*******: Alıştıra alıştıra söyleseydin iyidi. Kırdın yani. Sinem: xhdjdjishsjd 0536*******: Kalbimin kırılması komik mi!? Sinem: Sence kalbinin kırıldığını sanman komik değil mi? 0536*******: Değil. Sinem: Tamam. 0536*******: Tamam. 0536*******: Höööö... Sinem: Hööö... Sinem: Hayvan! ( Hayvanlar Alemi adında yazılan ilk texting.) Uyarı: Texting olmayan bir texting kitabıdır. İşler farklı yönlere gitti. Bir göz atın. 2. Uyarı: Kapakta ki Jaslem kitapta yoktur. İsmini bulamamıştım ve kapak çok hoşuma gidiyor. Bu yüzden değiştiremedim de. 27/07/2019 08/07/2020 04/01/2020 #hayvan 1 11/07/2020 #anonim 1

"Sen.. sen bana verilmiş en güzel hediyesin Elis.." demişti çocuk. Kızın da gözleri dolmuştu şimdi. Öksürmeye başlamıştı hastalığının verdiği dürtüyle. Çocuk ona telaşlı gözlerle bakarken toparlandı. "Seni çok seviyorum.." dedi Elis, çocuğun yanağı avcunu doldururken. Gözlerine bakarken aklından geçenleri yine serbest bırakmıştı. "Şu an seni öpmeyi her şeyden çok istiyorum.. ama hasta olman da en son isteyeceğim şey.." diyerek mahcup bir tavra büründü. Çocuk birkaç saniye gözlerine şaşkın şaşkın baktıktan sonra Elis'in yüzünü avuç içlerine aldı. Kızın kalbi çocuğun yapacağını anladığı şey üzerine yerinden çıkacak gibi olmuştu. Aralarındaki mesafeyi kapatmış, nefesiyle nefesini kesmişti ilk aşkı. Sanki bu öpücük Elis'in nefesini keserken ona yeni bir hayat bahşediyordu.. 29.12.20 Basketbol #1 21.01.21 İnat #1 05.03.21 Mizah #1 23.03.21 Oyun #1 28.03.21 Mutluluk #1

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

şu kolejinde geçen bir aşk hikayesi

.

Ben Eskişehir'in Odunpazarı ilçesindeki Leylak mahallesinin asi kızı, ailesinin ikinci göz ağrısı, babasının prensesi, anasının kuzusu, abisinin herkesten sakındığı kişiyim. Ben parlak mavilerinden ışık asla eksik olmayan, her lafa bir cevap bulan, bir türlü yerinde duramadığı için mahalleliden 'haşarı' lakabını almış kişiyim. Ben başını sürekli belaya sokan, arkadaşlarını da bu bela ile ödüllendiren, ama bir türlü akıllanamayan kişiyim. Ben...ben yüreğinin her zerresini gerçek aşkına saklamış, kalbini de aklını da heveslik sevdalardan uzak tutmuş, yıllarca nefeslik sevdasını beklemiş kişiyim. Ben kim miyim? Ben Nehir Çimen'im. ****** Bu hikayemizde Eskişehir'in Odunpazarı ilçesine küçük bir yolculuk yapacağız. Leylak mahallesinin hayatına, sıcaklığına, komşuluk bağlarına, yaşlılarının yaşanmışlıklarına, gençlerinin arkadaşlıklarına, aşklarına şahit olacağız. Nehir Çimen yirmisinde bir genç kızdır. Aslında vücut yaşı yirmidir. Ruh yaşına gelirsek... o en fazla beş yaşındaki bir çocuğunki kadar olgun. Nehir büyüdüğü ortamda hep el üstünde tutulmuş, sevgi ile büyütülmüş, hafif de şımartılmış bir genç kızdır. Tabii insanın babası da, abisi de kendine aşık olunca şımartılmaması mümkün değil gibi. Güzel mi diye sorarsanız, sormayın ayıp edersiniz. Güzel lafı onun yanında az kalır. Mahallenin genç delikanlılarının neredeyse yarısı onun peşinden koşar. Tabi bu koşuşturma Nehir'in abisi Caner'i görene kadar sürüyor. Ama gel gör ki hiçbiri Nehir'in umurunda değildir. Nehir nefeslik sevdasının peşindedir. Onun aradığı beyaz atlı prensi daha atını bulamamış olmalı ki genç kızın karşısına çıkmıyordu. Ya ansızın mahalleye yeni birileri taşınırsa? Ve bu taşınanlar Nehir'in deyimiyle gavur olursa? Ortaya nasıl bir şey çıkacak dersiniz?

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın