Hastanede staja başlayalı henüz bir hafta geçmişken bitkin bir halde elinizde çiğ köfte dürümünüzle, yanınızda tanımadığınız bir kızla asansöre bindikten sonra tam kapılar kapanırken içeriye silahlı bir adam girip; "Gençler zahmet olmazsa eller yukarı!"dese ne yapardınız? 🎬 #İslami 1 #Gençkız 2 Başlama tarihi : 19.08.20

Sizin hiç anneniz öldü mü? Peki ya sürekli kavga etmenize rağmen böbreğinizi bile verebileceğiniz kardeşiniz? Bir insanın babası kaç kere ölür peki? Çünkü benimki iki kere öldü... Bulduğunuza sevinecekken aniden kaybettiğinizi sandığınız birileri oldu mu peki? Siz hiç yalnız kaldınız mı? Arkadaşlarınız yanınızda mıydı? Ya da babalarınızın bile arkadaş olduğu çocukluk arkadaşınız size zarar vermek istedi mi? Bana beş-altı sene önce sorulsaydı eğer, bunlardan hiçbirinin başıma gelmeyeceğine dair yemin edebilirdim. Ama başımıza gelen olaylar büyütmez mi zaten bizi? Eğer onlar olmasaydı, ben ben olamazdım. Ben Yıldız olamazdım. Ben kendimle beraber kendimi buldum. Bu yüzden beni korkutan, ağlatan, güldüren, telaşlandıran her şeye, teşekkür ederim. Beni hiç yalnız bırakmadığı için kendime de teşekkür ederim. Ve size de teşekkür ederim. Bu satırlarda benimle beraber olacağınız için. Ben Yıldız ve bu benim hikayem. . . . (BU HİKAYENİN TÜM HAKLARI SAKLIDIR. İZİNSİZ, ETİKETSİZ, KİTAP VEYA YAZAR İSMİ BELİRTİLMEDEN YAPILAN EN UFAK BİR ALINTI HALİNDE GEREKEN İŞLEMLER YAPILIR. )

"Biri kursun önündeki asfalta koca harflerle 'SENİ SEVİREM HAFIZ' yazmış." dedi Vesile Hoca. Sinirli bir şekilde güldü ve bakışlarını bize çevirdi. "Hem de kırmızı harflerle." Hocanın karşında dizilen biz, kendimizi gülememek için zor tutuyorduk. En sonunda o homurdanma sesi birimizden çıkmış ve bütün ciddiyetimizi bozmuştu. Aslında hocamızın karşısında gülemmek için iç organlarımıza doğru kusuyor gibi gözüküyorduk. Vesile Hoca bakışları dik, sessiz bir şekilde bize doğru fısıldadı. "Siz temizleyeceksiniz. Cuma günü çıkıştan önce halletmiş olun. " "Ama Hocam-" "Tabii ailelerinizin kulağına gitmesini istemiyorsanız. " diyerek şirin bir şekilde güldü ve odadan çıktı.

0543#: Az önce kantinciye at etinden köfte yapıyor diye bağırdın. Efnan: Bana bilmediğim bir şey söyle. 0543#: Ben at eti seviyorum lan. Efnan: Banane lan Ebu Cehil karpuzu.

Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı. "Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yaslayabilirim bu omza, ikimizde hak ederiz." Ondan bir cevap beklemekten ziyade kendi kendime konuşuyor gibiydim. Az önce parmak uçlarımı gezdirdiğim omzuna başımı yasladığımda göğsüme büyük bir ağırlık çöktü. Öyle ki neredeyse nefes almakta zorlanıyordum. Reha ensemin üzerinden saçlarıma dokunduğuna iyice yoğunlaştı o his. Anlımı omzuna bastırarak gözlerimi sıkıca yumdum. Ama nasılsa, hayatımı zaten berbat etmemiş miydim? Kısık sesle, hatta neredeyse fısıldar gibi "Her şeyi mahvettik, artık kimin neyi hak ettiğini hesaplayamayacak kadar mahvoldu her şey." dedi. 🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi, Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere burada yayımlanmaktadır. Uyarı: Bu kitap serisi yetişkin okuyucular için uygundur.