kulağıma "şu an!" diye fısıldadı, güçlü parmaklarını ağzımdan çekmiyordu ve diğer elini yeniden kalçama götürdü "burada!" dedi, kalçamı hafifçe sıktığında ağzımdan sadece onun duyabileceği bir inilti çıktı. "Seninle!" dedi ellerini birazdaha hareket ettirirken. "Eğlenceli şeyler yapmayı!" parmakları kalçamı iyice kavradığında dişlerimi avuç içlerinde hissettim. "Çok istiyorum." diye fısıldadı... Son derece romantizim ve heyecan yaşayacağınız sürükleyici bir hikaye...

Elini göstererek "Bu elleri kimsenin eli değmedi" Yanaklarını göstererek "Bunları kimse öpmedi" Dudaklarını göstererek "Bunları kimse öpmedi" "Yani birisinin senden beni alabilmesi için çok önemli ve özel olması lazım ama bu okulda çok zor. Kimse kusursuz değildir Hira. Bunu unutma ben senin her zaman hayatının her anlamında yanında olmaya çalışacağım. Ne olursa olsun sende benim merkezimdesin bunu unutma olur mu? Sonra birden hafif suratı asıldı. "Sende bir erkek arkadaş bulduğun zaman beni hayatından ne olursa olsun çıkarma olur mu? Böyle konuştuğunda gözümden damlayan yaşlara engel olmadım. Ona kelimelerim o kadar kifayetsiz kalıyordu ki itiraf edemiyordum bir türlü aşkımı. Sen demek istesemde hep siz diyerek çoğullaştırıyordum her şeyi. Seni seviyorum diyemiyordum mesela sanki ağzıma kırbaç vurmuşlar gibi susup kalıyordum karşısında. Şuan karşımdayken seni seviyorum demek istiyordum ama yok olmuyordu bir türlü. Sonunda ne olacağını bilsem hiç acımadan söyleyeceğim. Seni seviyorum bu kapıdan içeri girdiğin andan itibaren seni kabullendim, Seni benimsedim sana yan gözle baktım ve daha nicesini kelimelere dökmek için can atıyordum ama olmuyordu. Gözümden akan diğer damlayıda silerek hislerimi söyleyemesemde birkaç itrafta bulunmaya karar verdim. Aynı onun gibi "Elimi göstererek "Bu elleri kimsenin eli değmedi" "Dudaklarını göstererek "Bunları kimse öpmedi" "Yanağımı göstererek "Ama burayı bir kişi öptü" Pat diye sorduğu soruyla irkilmeden edememiştim. "Kim öptü ?" Bakışları anında sertleşti ve kaşları çatıldı. Sorusu karşısında gülmek istesemde bunu isteğimi bastırmaya çalıştım ama başarılı olamadım ve birden gülmeye başladım. Safa kaşları çatık bir şekilde bakmaya devam etti. Sorunun cevabını almak için beklentiyle suratıma bakıyordu. Parmağımla onu işaret ederek 'SEN' dedim. Sadece sen öptün."

AŞK : Herşeye rağmen sevdiğini yüreğine saklayıp , mabedine kimsenin girmesine asla izin vermemekti belkide ...

- Sana neden zakkum diyorlar? Yamuk sırıtışı beni kendi dünyasının dışına iterken '' fazla safsın'' der gibi haykırıyordu. - Biraz düşün belki anlarsın papatya. Gözlerimi devirip bana taktığı ve duyduğum en anlamsız lakabı inkar eder gibi bağırdım. - Peki bana neden papatya diyorsun?! Bağrışım üzerine yanında duran sandalyeyi sinirle alıp önüme ters bir şekilde koydu ve arka tarafına kollarına dayayarak oturdu. Ağzındaki sigarayı çekip bana baktı. - Ben yakışıklıyım değil mi? İyi görünümlü biriyim? - Bence bunun cevabını zaten biliyorsun. Okuldaki tüm kızların ona hasta olduğunu biliyordu. Onun için ne hikayeler , şiirler yazıldığını ve kızların sıkıcı dersler sırasında nasıl onunla ilgili hayaller kurduklarını biliyordu. Benim bile onu beğendiğimin farkındaydı. O siyahın en güzel tonuydu. Gülümseyerek sigaranın dumanını suratıma üfledi. Bundan hoşlanmıyor olmam yapmasını tetikleyen en büyük etkendi. Elimle dumanları savuşturup ağzındaki sigarayı aldım ve yere atıp ezdim. Ardından sorumu bir daha sordum. - Neden sana zakkum diyorlar? - Çünkü zakkum , dışardan ne kadar hoş bir çiçek gibi görünsede içinde , özünde sadece zehir barındırır. - Peki neden papatya? - Çünkü papatya , zakkumun hayran olduğu ama asla sahip olamayacağı bir şeye sahip. O zakkumun zehrinin erişemeyeceği kadar saf. Zakkumun olamayacağı , yaklaşamayacağı kadar masum ve diğer tüm çiçekleri kıskandıracak kadar güzel.

"Kitap okuyorum sessiz olur musun?" "Benim yüzümde mi yazıyor cümleler?" "Hayır, kitap baştan aşağı sensin. Tozlanır diye diğerlerinin yanına koyamadığım, benim kadar özenli bakamazlar diye başkasına vermekten korktuğum, biter diye okuyamadığım, sonunu deli gibi merak ettiğim en güzel kitabımsın. Yüzlerce kitap okudum: ruhum en çok sende dinlendi."

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

- Sen beni mi izliyordun? - Hemde tahmin edebileceğinden çok daha uzun zamandır. Birden ortadan kayboldu. Etrafıma bakındım. Hayır yoktu. Gittiğini umdum ama birden sağımda belirdi. Dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Nefesi kulağımı gıdıklıyordu. - Seni izliyorum. Yeniden kayboldu. Sanki benimle oyun oynuyordu. Pis saçma ve tüm duygularımı alt üst eden bir oyun. Sol tarafımda belirdi ve yine aynı şekilde yaklaştı. Korkudan kıpırdamayı bırak nefes almayı unutmuştum. - Seni dinliyorum. Yeniden kaybolmadan önce çarpık bir şekilde gülümsediğini gördüm. Arkamda belirdi. Bu kadar yakın olması beni bir adım geri atmama sebep oldu. Ben geriye adım attıkça o beni köşeye sıkıştırmak için daha büyük adımlar atıyordu. En son sırtım duvara değdiğinde başka bir kaçış yolu kalmadı. Ellerini iki yanıma koydu ve alnını alnıma yasladı. Gülümsedi. Nefesini suratıma üfledikten sonra zarif bir sesle fısıldadı. - Seni hissediyorum. Hiçbir şey söylemiyordum. Sadece susuyordum ve tüm bunların ne anlama geldiğini çözmeye çalışıyordum. Aaron , beni,izliyordu. Düşünmek bile tüylerimi ürpertiyrdu. Peki ne zama izliyordu. Dinlemekten kastı neydi. Hissediyordu. Evet şu anda onu bende hissediyorum.