Bu hikayenin tüm telif hakları yazarın şahsına ait olup, izini dışında çoğaltılması ya da ticari bir amaç uğruna kurgunun kullanılması kesinlikle yasaktır. Böyle bir durum ile karşılaşılırsa, gerekli mercilere ulaşılacaktır. 18.10.2013 - 02.07.2014 -------------- Daha 18 yaşında öksüz, yetim bir genç kız.. İnsafsız bir üvey baba.. Üvey Babasının ünlü bir şirketi zarara uğratması sonucu, kendi hatalarının karşılığı olarak onu satmasıyla hiç bilmediği bir yolun başındaydı Lara. En saf, temiz duygularıyla bir adamın önüne fırlatılmıştı. Tek kadın, bir imza.

"Hepimizin bir mucizeye ihtiyacı vardı. Fakat en çok benim. Yıllardır ondan haber alamamak nefes almamı zor kılsa da hayatıma devam ediyordum. Bundan sonra geleceğini sanmıyordum. 6 yıldır gelmeyen biri bu saatten sonra zaten gelmez. İnsanlar böyledir. Bir kez alıştımı gitmeye, gitse de gelmez olur. Hani bir söz vardır, yolcudur Abbas bağlasan durmaz. Burak'ta öyleydi. Gelse bile hep bir misafir olarak kalacaktı. Çünkü o bir defa gitmişti. Ve emin olun ki bir defa giden bir insan defalarca gelse de defalarca gider. Çünkü insanlar böyle. Hep gitmeye, bırakmaya meraklı. Geride bıraktıkları enkazları bilmeden. " Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Sevmeyecektim. Her ne olursa olsun daha on altımı doldururken babamın beni sattığı bu adamı sevmeyecektim. Hiçbir zaman dediğini yapmayacaktım. Bana hakim olmasına izin vermeyecektim. Ona direnecektim. Asıl eğlence şimdi başlıyordu. Zorla güzellik olmazdı. Olmayacaktıda. Kesinlikle emin olduğum birşey vardı. Sevmek çok güzeldi, fakat doğru zamanda ve doğru kişiyle. *Sıkıldığımız kötü çocuk iyi kızı sever hikayelerinden değildir. Günümüz aşklarına inat gerçek aşkı anlatır.*

Ceylan'nın karşısındaki erkeğe hissettiği çekim öyle güçlüydü ki daha önce hiç tatmadığı bu his yüzünden karşısındaki adamın ona yaptığı teklifi, mantığının değil arzularının sesini dinleyerek kabul etti . Bağlanmak yok, sadece anı yaşayacağız ve keyif alacağız diyerek başladığı anlaşmalı ilişkide sonlarının olmayacağını çok iyi bilirken, ona istemeden aşık olmuştu fakat bu aşkın bedelini kendisi ödeyecekti.

ÖNCE BİRİNCİ KİTABI OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR! Her hikayede bir parçanız olduğu gibi bu hikayede de parçanız, bir satır cümlenin arasında durmuş sizi bekliyor. Beren ve Demir kaldığı yerden tüm maceraları ile yeniden sizlerle. İnstagram: https://www.instagram.com/buyukpatron_watty/?hl=tr

"Adın Ömer'di değil mi?" diye sordum bakışlarımı ondan çekmeyerek. Kafasını ağırca iki yana salladığında gözlerimi kıstım, abimin arkadaşının adı Ömer'di. Bu adam kim olarak buraya gelmişti? Bana elini uzattığında, yüzünde gülümseme oluştu. "Tanışalım müstakbel karım ben Miran Kızıloğlu sen de kaçak müstakbel karım oluyorsun sanırım. Artık tanıştığımıza göre gitmemiz gerekli baban seni öldürecekti adamı zar zor tuttum eğer bir yanlış yaparsan ve kaçmaya çalışırsan başına gelenlerden ben sorumlu değilim Mercan." Karşımdaki adama donuk bir ifadeyle baktım. Şu an karşımda bir Kızıloğlu duruyor ve benimle konuşuyordu. İçimdeki öfke dinecek gibi değildi, elinden bavulumu sertçe çektiğimde hızlı adımlarla yürümeye başlamıştım. "Baban eğer benimle gelmezsen Murat'ı öldürecek benimle gelmen gerekiyor." Duyduklarım olduğum yere sabitlenmemi sağladı, sık sık nefes alıp verdiğimde omuzlarımı dikleştirip göğsümü kabartıp tamamen Miran Kızıloğlu'na dönüp hızlı adımlarla tam karşısına geçtim. Çenemi hafifçe kaldırıp gözlerine baktım. Dudaklarımı ıslattım. "Benimle dalga mı geçiyorsun? Nasıl abimi öldürecek?" diye sordum öfkeyle, çenem kasılırken dişlerimi sıkıyordum. "Benimle gelmediğin..." Kolundaki pahalı saate baktı. "Her dakika, her saniye abinin ölümüne bir adım daha yaklaşması demek ya benimle gel ya da abinin ölümünü göze al." dediğinde sesindeki ciddiyetle ofladım. Yalan söyleme ihtimali var mıydı? Sırf onunla gelmem için benimle oyun oynuyor olabilir miydi? ****** KUMA YOKTUR. **Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Kitabın çalınması, kopyalanması durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. *

Ölüm ve yaşam arası bir savaşta güneşi arkasına alıp üzerimde oluşturduğu o devasa gölgede biz onunla göz göze geldik. Bu meydanda, bir savaşın orta yerinde mağlubiyetin getirdiği bir galibiyetti sanki yaşadığımız. Şerrin hayra dönüştüğü, kuşların yolunu bulduğu, kafesin yok oluşu ama bir insanın bir insana tutsaklığıydı. ''Ben Şifa Sürmeli.'' Dedim nefes nefese. Yer ayaklarımın altından kayıyorken dizlerimin üstüne çöktüm. ''1 yıldır bu topraklarda esir tutuluyorum. Şimdi burada benim ülkem için hak, hukuk, bayrak, vatan sensin! Ülkeme dönmek için adaletinle birlikte merhametine sığınıyorum.'' ... Çıkılan bazı yolların dönüşü olmaz. Bazen ise çıkılan yolda kendini bulmuş olarak dönersin. Sen benim dönmeyi düşünmediğim o yolda kendimi bulduğumsun.

" Zavallısın, biliyorsun değil mi? Senden bir kraliçe olsaydı ezikler kraliçesi olurdu. " Tamam, bu acıtmıştı. Başkalarından duyduğum zaman çok fazla umursamayacağım cümleler sevdiğim adamdan duyduğum zaman canımı yakmıştı. Ama aynı zamanda sinirlerimi de bozmaya başlamıştı. " Biliyor musun? Sende gay gibisin. Öyle olmasan bile umarım karşına çıkan her kız seni öyle zanneder de ömrün boyunca o dalga geçtiğin eşcinsel insanların acısını çekersin. " İnanın veya inanmayin her şey bu söylediklerimle başladı. Bu zamana kadar gerçekleşmeyen ilahi adaletin gerçekleşeceği tuttu ve söylediklerim gerçek oldu.

İki yıl önce boşandılar. Onlarınki dostane bir ayrılık değildi. Bir daha hiç görüşmediler. Ama sonra genç kadın, çok sevdiği eski kayınvalidesinin hastalığını öğrendi ve onu görmek için 1000 kilometre uzaktan geldi. Amacı iki gün kalıp gitmek değildi. Bir aylık izin kullanacaktı ve annesi gibi sevdiği bu kadına böyle zor günlerinde destek olacaktı. Ama planında olmayan bir gelişme oldu. Eski kocası da ona benzer bi planla yalnız yaşayan annesine destek olmaya gelmişti. Hem de nişanlısıyla birlikte... *** "Bu kadın, bana annemin yapmadığı iyiliği yaptı. Bu kadın, benim annem. Ne olursa olsun,Seninle ister boşanalım, ister birbirimizi boğazlayalım, yine de Güzin teyzem, benim annemdir. Ve ben, o iyileşene kadar buradayım. Eğer biri gidecekse, bu sen olacaksın." dedi Firuze, ateş püsküren gözlerle karşısındaki adama bakarak. Emin, onun gözlerine uzun süre bakmaya dayanamadığı için her zaman yaptığı gibi gözlerini kaçırdı ve önündeki çayına baktı. "Ben de gitmiyorum. O senin annense, benim de annem. Ve eğer ikimiz de gitmiyorsak, bir süre birbirimize katlanmak zorundayız!"

Düğün gününde terk edilen bir kadındı o. Yasemin DEMİRCİ.. Hayalleri, duyguları, hissettikleri, hissedecekleri, kaderi ve belki de her şeyi değişecekti o gün. Değişti de... Yaşadığı en büyük acısını tek başına atlatmasına sebep olan sevdiği kadının onu bırakıp evlendiğini gören adamdı o. Ve birgün benzer acılar çektiği bir kadınla kesişti yolları. Daha ilk görüşte seveceğini bilmeden hemde. Sevmişti de... Tek sorun kadının artık güveninin olmaması ve aşka inanmıyor oluşuydu. "Bir kadın aşka inanmıyorum diyorsa bu beni aşka inandır demektir." Peki adam inandırabilecek midir? Tüm hakları saklıdır©️ Tamamlandı.. -FadimElifSemih-