Romeo ve Juliet, İngiliz oyun yazarı William Shakespeare tarafından yazılmış bir oyundur. İngiliz edebiyatının klasiklerinden biri olan eser, yazarın en iyi bilinen oyunlarından birisidir. 1591-1596 arasında yazıldığı düşünülür. Yayınevi: Remzi Kitabevi Çeviren: Özdemir Nutku

Victor Hugo, 1829 yılında yayımlanan Bir İdam Mahkûmunun Son Günü'nü yazdığında 26 yaşındaydı. Genç yazar, ölüme mahkûm edilen bir insanın son gününü büyük bir ustalıkla anlatarak kamu vicdanını etkilemeyi ve idam cezasına karşı bir protesto hareketi başlatmayı amaçlamış, başarılı da olmuştur. Bugün dünyanın birçok ülkesinde idam cezası yürürlükten kaldırılmışsa, böylesi bir cezanın hem trajik hem de insanlık dışı yanını daha XIX. yüzyılın ilk yarısında gözler önüne seren Hugo'nun bunda hiç de azımsanmayacak bir payı olsa gerek. Şiirleri, oyunları, Sefiller ve Notre-Dame'ın Kamburu gibi yapıtlarıyla Romantik dönem Fransız edebiyatının en saygın yazarlarından biri olan Victor Hugo'nun bu romanının bir başka önemli özelliği de, bir tür "zihinsel otopsi" niteliği taşımasıdır. Can Yayınları Çeviri: Erhan Büyükakıncı

1872 yılının acımasız topraklarında, Railway Kasabası; kanunların değil emirlerin hüküm sürdüğü, itaatsizliğin idamla cezalandırıldığı bir yerdir. Gün batımından sonra sokaklara adım atmak yasakken ve herkes bu kurallara boyun eğmişken Valencia Pride, bir gün sokağa çıkma yasağına rağmen erkek kılığında dışarı çıkar. Ancak işler beklediği gibi gitmez ve askerler onu fark ettiğinde Valencia'nın küçük bir adımı, büyük bir felakete dönüşür. Kasabanın yeni komutanı Devrim Gürkan Karel, kalabalıklar içinde Valencia'nın sırrını gören tek kişidir. Fakat onu serbest bırakmak yerine, kuralları baştan yazacak bir karar alır. Valencia, şimdi yalnızca hayatta kalma mücadelesi vermekle kalmayacak; kendi hayatını ve tüm kasabanın kaderini değiştirecek bir oyunun içinde yer almak zorunda kalacaktır ve bu, yalnızca bir direniş değil, özgürlüğün ateşini yakacak bir mücadele olacaktır.

Kadın gitti, defalarca itti adamı. Bir aşk ne kadar büyük olabilirdi ki? Onun aşkı büyüktü. Ahu'nun kalbinden daha büyüktü. Nasıl karşılık verecekti ki? " Aranızda hiçbir zaman bir şey olmayacak bunu biliyorsun değil mi?" dedim hiç acımadan,onun gözlerine bakarak. Hiçbir şey canını yakmazdı onun, ben hariç. Sözlerim onu derinden yaraladı. Dağ gibi adamın ifadesinin bir an sarsıldığını fark ettim. Bunu gizlemedi ama kendini toplarladı. " Seveceksin Ahu, zamanla sana olan sevdamı gördükçe sen de beni seveceksin. " Kendinden emin net bir sesle söyledi tüm bunları. Nasıl bu kadar inançlıydı ki? Nasıl biliyordu onu seveceğimden? Zaman dedi yüreğim, bırak su aksın yolunu bulsun...

Yakamoz nasıl oluşur bilir misiniz? Denizde yolunu kaybetmiş, yalnız kalmış ve ışık saçan canlıların bir araya gelmesiyle, onların birbirlerine dokunmasıyla oluşur. Bu da bizim bir araya gelme, birbirimizin hayatına dokunma hikâyemizdi. Bu, beş kişinin yakamoz oluşunun hikâyesiydi. Farklı yerlerde ışık saçan beş kişiydik. Bir araya geldik, birbirimizin hayatına dokunduk, ışığımız parladı, yakamoz olduk. Birimiz sönsek yakamoz kaybolurdu. Karanlıkta kalır, yolumuzu kaybederdik. Fakat biz ne söndük ne de kaybolduk. Biz, dünyanın en güzel yakamozu olduk.

Asker ve mahalle kurgusudur. Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarında kilometreler vardı sanki. Uzansa dokunabilirdi, neden elleri ona ulaşmıyordu. " Ruhumun ışığı, güzel kızım. Evim yurdum." dedi uyuyan kadının saçlarını yavaşça okşarken. O onun eviydi. Bakışları cenneti, kalbi yuvasıydı. Bu hayatta iki şey için gözünü bile kırpmadan canını verebilirdi. Biri vatanı iki sevdiği kadındı. Not : Arkadaşlar bölüm sayısı fazla değil bazı bölümler part olarak ve birkaç alıntı paylaşıldığı için böyle gözüküyor.

#1 Vatan / 2 Ağustos 2019 #1 Adalet / 6 Ağustos 2019 ¤¤¤¤¤ Ben Yüzbaşı Arven Şevval Altan. Hayatıma eşlik etmek ister misin? ¤¤¤¤¤ "Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zaman içinde kalbur saman içinde kocaman bir şehirde küçücük bir prenses yaşarmış..." ¤¤¤¤¤ "O prensesin annesi şehit düşmüş-" "Teyze, şehit ne demek?" "Şehit, vatanı için can vermiş kişilere denir kuzum." "Teyze benim annem şehit mi?" "Evet Efsun, senin annen şehit bitanem. Hem bu bizim hikayemiz, okuduğum masal bizim hayatımız." Bu sözlerden sonra Efsun daha dikkatli dinlemeye başladı. ¤¤¤¤¤ "Genç prenses ve teyzesi çok güzel bir yaşam sürmüşler. Hem de birlikte!" Efsun ellerini çırptı. Gülerek, "Çok güzeldi teyze! Bir daha anlat." ¤¤¤¤¤ "Onlar benden her şeyimi aldılar Oğuz, duydun mu her şeyimi!" Gözyaşlarımı durduramıyor, nefes alamıyordum. Oğuz'un da acı çektiğini görebiliyordum. Ama elimden bir şey gelmiyordu. Gözlerimi kapatıp, "Anlamıyorsun... Onlar benim tüm hayatımı en başından yok ettiler. Kendimi zar zor kurtardım ben! Şimdi Efsun onlarla! Benden ne bekliyorsun?! Gülmemi mi?! Ne, Oğuz ne?! Ben... bıktım artık." ¤¤¤¤¤ "Şu görev bitsin. Seninle evleneceğim Şevval." Bir an idrak edememiştim. Bana mı demişti o? Hayır, sevgilim olabilirsin ve bunu timde biliyor olabilir ama sen hayırdır koçum? "Allah'tan görevin bitmesine var daha komutanım." Telsizden gülüşmeler gelince yüzbaşı konuştu. "Sen benimle evlenmek istemiyor musun yani?" "Tekrar düşündümde komutanım. Bana görevde, telsizle evlenme teklifi eden biri, pardon bir öküzle evlenmem komutanım." Telsizden kahkaha sesleri duyuluyordu. ¤¤¤¤¤ #1 Yüzbaşı / 11 Temmuz 2019 #1 Millet / 9 Eylül 2019 #2 Adalet / 6 Temmuz 2019 #2 Şehit / 8 Temmuz 2019 #2 Bordo / 18 Temmuz 2019 #3 Tim / 18 Temmuz 2019 5K/15 Temmuz 2019 10K/28 Temmuz 2019