Catherine Wright, stara panna, przybywa z Montrealu do małej, nadmorskiej wioski Redcoast, by objąć posadę w tamtejszej szkole. Nie wie, że spotka się tam z duchami przeszłości, nienawiścią i rozlewem krwi czerwieńszej od klifów w Redcoast. Okładka od kochanej @chimmysgraphics Copyright by @AnOld-FashionedGal 2020 I miejsce w Konkursie Literackim Papierowe róże w kategorii general-fiction w głosowaniu jury i głosowaniu czytelników. II miejsce w Skrzydlatych Oscarach w kategorii najlepiej napisana scena romantyczna i/lub erotyczna.

Papier mnie wysłuchał więc może i wy zechcecie [pisałam te wiersze dawno i nie jestem z nich zadowolona]

❝Gdzie jesteś, Alice?❞ Alice miała kota Archimedesa, obsesję na punkcie żelków oraz brzydki sekret. Logan natomiast nie miał nic prócz Alice. Okładka autorstwa @oneyellowbee i serdecznie za nią dziękuję!

Siedemnastoletni Wiktor Kossowski umiera w dniu ukończenia pierwszej klasy liceum. Jednak to, co miało być końcem, okazuje się początkiem zupełnie nowego „życia"... Jako uwięziony na ziemi duch, Wiktor obserwuje, jak rodzina radzi sobie z jego śmiercią oraz stara się przyzwyczaić do zasad panujących w zupełnie nowym dla niego świecie. Jego przewodnikiem staje się dziewiętnastowieczny lekarz, Mikołaj. Na drodze chłopaka pojawia się również tajemnicza Basia, która od ponad dwudziestu lat stara się rozwikłać zagadkę własnej śmierci. Wiktor postanawia jej pomóc, jednak w pobliżu jest ktoś, kto zrobi wszystko, by pewne tajemnice nigdy nie wyszły na jaw... ROK PRODUKCJI: 2010-2011 Okładka stworzona przez @WNTGOfficial/@Mariseida Praca bierze zajęła pierwsze miejsce w konkursie "Rozgrywki Poetów" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP Praca bierze zajęła pierwsze miejsce w Konkursie Literackim "Papierowe Róże" organizowanym przez @OgrodRozany.

Poznałem Aleksandrę na zajęciach teatralnych, co klasyfikowało naszą znajomość jako „niezwykłą", bowiem według ludzi, którzy mnie otaczali, sztuka nie była niczym interesującym. Jeśli o mnie chodzi, chciałem spełnić swoje marzenie i pokazać dziadkowi, wyjadaczowi z teatralnych desek, że też potrafię grać. Natomiast nie mogłem zrozumieć, co robi tam Aleksandra. Zawsze cicha, wydawać by się mogło, że zupełnie niezainteresowana ludźmi, a przecież to oni tworzą przedstawienie. Najbardziej jednak zdziwiłem się, kiedy otrzymała główną rolę męską. I chociaż moja duma nie potrafiła się z tym pogodzić, naprawdę dobrze grała. Jakiś czas później udało mi się odkryć jej sekret. Wcale nie grała. Po prostu była sobą - już nie Aleksandrą, a Florianem. Okładka: -felixo

Patrząc na nieruchomą taflę kawy w kubku i wsłuchując się w monotonne buczenie drukarki, myślałem o przypadku, który przygnał mnie na drugi kontynent. A konkretniej to o jego długich nogach, piegowatym nosie i walających się po kuchennych blatach skórkach od mandarynek. maj 2020

❝Wieczorami chłopcy wychodzą na ulicę❞ Obaj malowaliśmy chodnik kradzioną kredą przy dźwiękach rocka, łamanych nadziei (kreda też się czasami łamała) i łez świata, które na koniec wszystko zmywały. Byliśmy cool, bo siedzieliśmy na krawężniku. ••• okładka autorstwa cudownej @_Neoli_ ¬ praca zajęła pierwsze miejsce w kategorii Opowiadanie w konkursie literackim "Rozgrywki Poetów 2020" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP |_koklusz; lipiec 2020|

Warszawa podczas okupacji - miejsce, w którym miłość jest nieistotna, straciła na wartości. Została zdeptana, porwana i wyrzucona do ciemnej, wąskiej i zapomnianej uliczki. Łucja i Dawid próbują przecisnąć się pomiędzy wojną, a pokojem, aby ją odnaleźć i naprawić, bo miłość wcale nie jest taka nieważna. W świetle wojny wszystko wydaje się być inne. Lecz to co nieistotne nadal jest bezcennie ważne, prostota wciąż jest interesująca, a miłość Dawida do Łucji bezzmienna i niezapomniana, rozjaśnia nawet drogę ucieczki od bólu, cierpienia i walki pomiędzy dobrem, a złem.

Florian N. ma niespełna trzydzieści lat, wiecznie usmarowane farbami policzki i nieco przydługi nos, który od wiecznego kataru, zdaje się czerwieńszy niż promienie zachodzącego słońca. Prócz okularów, które nosi ze względu na niewielką wadę wzroku, w żadnym wypadku nie przypomina typowego wykładowcy. Przede wszystkim, choć tytułuje się go profesorem sztuki, nie przepada, gdy zwraca się do niego stopniem naukowym. Dla niemal wszystkich jest po prostu Finnem. Jednym z wielu niezwykle utalentowanych wykładowców, którzy na wydziale artystycznym imienia Leonarda da Vinci udowadniają niedowiarkom, że artystów, bez względu na ich zainteresowania, nie powinno zamykać się w określonych ramach ani kategoriach Chcesz udowodnić światu, że robiąc to, co kochasz, wcale nie musisz zamykać się na setki innych pasji? Jeśli tak, wiedz, że profesorowie z Leonarda, tacy jak Finn, czy Alicja, czekają właśnie na ciebie. To tutaj odkryjesz, że każda rybka pływająca w akwarium może mieć nazwisko innego słynnego malarza, bójki wśród zazdrosnych profesorów są na porządku dziennym, a nocowanie w salach wykładowych pod kocem utkanym z gwiazd, nie robi już na nikim wrażenia. W końcu artyści istnieją po to, aby zadziwiać innych. Jesteś jednym z nas? _________________________________________ Cherie Dale - tekst UsernameFelix - grafiki

W Burzy zapanowała burza emocji, kiedy poznała Huragan. Huragan był gotów pójść za Burzą wszędzie, nawet w największą ulewę. Chociaż, jak miało się okazać, dla tej dwójki zjawiska pogodowe nigdy nie były obojętne.