Sustu Begüm dili varmadı. Beni aldattın mı? Diyemiyordu. Aşkına öyle güveniyordu ki bunu konduramıyor ama yinede aklına gelenlere engel olamıyordu. Bacaklarında derman kalmadığından merdivenin basamağına çöküp ellerini yüzüne kapatıp hıçkırarak ağlarken Azat geri çekilip yıkılmış halde duran karısına baktı. Bu noktaya mı gelmişlerdi... Canından çok sevdiği kadını onu aldatıldığını mı düşünüyordu. Aldatma, ihanet konusunda bu kadar hassasken bunu yaptığını mı düşünüyordu. Bunun için mi az önce o tokatı yemişti. ''Beni aldattın mı? Bana bunu yaptın mı? O kadınla aranda ne geçti de beni sana kötüleyen bir mesaj yazıp aramızı açmak için o fotoğrafı sana yolluyor ve sen direkt soluğu benim yanımda alıp ona hesap sormuyorsun? Ben uzaklaşmak istediğimde bu kadar çabuk niye kabullendin?'' Begüm acı çektiği belli olan bakışları, sesiyle kocasının ''Ben seni aldatmam.'' deyip durumu açıklamasını beklerken Azat'ın sessiz kalmasıyla boğazından acı dolu bir çığlık koptu ve ayağa kalkıp Azat'ın göğsünü yumruklamaya başlayıp delirmiş gibi bağırdı. ''Yapmadım de... Ben Seni aldatmam de. Sen yapmazsın ben biliyorum... Sen beni seviyorsun. Sen senin olan kadını, karını aldatmazsın. Biz çok yanlış yapıyoruz. Biz sürekli kavga ediyoruz çünkü hayatlarımız çok başka. Karakterlerimiz çok başka ama biz aşık olduk Azat... Biz evliyiz.'' Begüm sanki Azat'ın aklındakileri anlamış gibi son çırpınışlarıyla fısıldarken Azat'ın gözünden bir damla yaş süzüldü ve Begüm'ün içini kor bir ateş gibi yakacak olan o sözleri acı çekse de zorlanarak söyledi. NOT Hikayede bazı yerlerde çiftlerimiz arasında yakınlaşma sahneleri bulunmaktadır bilginiz olsun. Bölüm ilerledikçe yeni çiftler de katılacak. Bu hikaye de birden fazla çiftin aşkları var ve hepsi ayrı hikaye tadında.

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

"Şarkı yavaş yavaş devam ederken ,bir anda belime sarılan kollarla irkildim. Kim olduğuna bakmak için arkama döndüğümde,izin vermeyip başımın üstünde çenesini dayadı ve şarkıya eşlik etmeye başladı. "Herşey dünyaya ait, ben ona aitim"... #Aksiyon 3 #lise 1 #wattpadturkey #basket

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."