Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Sabahın ilk ışıklarıyla beraber sınırlı sayıda olan esnaflar dükkanlarını açmak için o sıcacık yataklarından çıkmış üç kuruş ekmek parası için çalışıcaklardı. Yakınlardaki barlar daha yeni temizlenmek için kapatıldığı için , şu rahat sesiz olması gereken sokağı içkiyi fazla kaçırıp barmenlerin onları uyandırmasıyla sarhoş bir şekilde evlerine gitmeye çalışan aptal sarhoşlar ile doluydu . Mini etekleriyle beraber küçükten büyüğe sürtükler ,kazanmış oldukları o iğrenç parayla evlerine gidiyorlardı bu yüzden kuş cıvıltılarını o iğrenç topuklu ayakkabılarının tok sesi kapatıyordu. Havaya içki ve sigara kokusu hakimdi. Benim yaşlarımda olan ve bu her sabah yaşanan göz kirliliğine umursamadan yürüyenlere, okulu hızla bitirip bu iğrenç mahalleden ayrılmaya gün sayanlar eşlik ediyordu, bir çoğu büyüğünce işsizlikten bu mahallenin karanlığına gömülücek ama diyerleri bu kıçı boklu mahalleden ellerinde iyi bir meslek ile kurtulup nesillerine bu iğrenç şeyleri tattırmamak için çalışıcaktı. Bense bunlardan hiç birini yapamadan kaderimi takip edeceğim. Ben Gökyüzü Taner bu mahallenin karanlığından ve aydınlığından en uzak köşede seçimlerini yapanları izleyen gizemli kız.