Kızgındı. Öfke tüm bedenini sarmıştı. Kırmızı dudaklarını büzmüş, sarı saçları kuş yuvasına dönmüştü. İnce parmaklarını hışımla çantanın olduğu masaya çarpıp öne doğru eğildi. "Çocuklarım nerede?" diye öfke ile bağırdı. Hamza gözlerini genç kadının öfkeli yeşil gözlerine çevirdi. Sonra yavaş yavaş tüm yüzünde gezindi. Biraz aşağıya inip beyaz gömleğinden gözüken derin göğüs dekoltesinde takılı kaldı. Bu kadın Hamza'nın sonu olacaktı. Eski karısı... Çocuklarının annesi... Artık küçük düşmanıydı, küçük ve huysuz...

Şimdi bir kadavra gibiyim, Soluğum kesik, gözlerim boşlukta. Seni hissetmiyorum, beni hissetmiyorsun. Cehenneme gidiyorum, günahlarımın bedelini ödemek için. Ve "Sen" o cehennemin ta kendisisin. ••• "Kötü adamları iyi adamlar öldürür Zaya, fakat benim ölümüm iyi bir kadının elinden olacak."

Masum bir kız. Birbirinden kötü iki çocuk. Yeni bir okul. Yeni arkadaşlıklar. Ve... Yeni bir aşk. Çağıl annesini kaybedeli henüz bir kaç ay olmuşken babasıyla yeni bir hayata atılmak için taşındıkları şehirde önüne çıkan büyük engelleri aşabilecek miydi? Hayatına almak istemediği iki zorba, bir anda hayatının merkezi olduğuklarında işinin hiçte kolay olmayacağını kendiside bilmiyordu.

Fırat bencildi, İsyan Çiçeği asiydi, lakin kaderleri bir yazılmıştı. İkisi birbirine aitti, ayrılık ölüm getiriyordu...