Hayat hep karanlık bir çıkmaz sokaktı bana Baksam göremeyeceğim, koşarsam düşeceğim bir karanlık Artık karanlıklar ışığım olunca koşmayı da öğrenmiştim Tamda ay ışığının aydınlattığı bir gecede Güneşin çıkmasıyla önce yolumu sonra kendimi kaybettim Şimdi de sabahlara koşmamı istiyorlardı Ne ben koşabilirdim ne de onlar beni anlayabilirlerdi Kendi karanlık ve soğuk sokaklarima alışmıştım Yine kör olmuştum, şimdi Onlara ayak uydurmamı istiyorlardı ☄️☄️☄️☄️☄️☄️☄️☄️☄️ olduğum yeri, içinde olduğum karanlığı unuttum! Bir güneşe aldanmışım şimdi yine karanlıklarda boğuldum Sanırım artık doğduğum karanlıklar da ölmeye mahkumum. 🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌 İçimde sakladığım sırlarım, karanlığım Her şeye ve herkese rağmen yaşıyorum. Yüreğimden kopup gidiyor bazı duygular, Mesela "sevmek" babamla beraber onuda gömdüm kara toprağa... "Acı" doğuştan olmayan bir şeydi bende. Hissedemediğim yanımdı belki bu yüzden acımasız davranıyordum bazen... ✨✨✨✨✨✨✨✨