İki sene boyunca, insancıl yanını uzaktan keşfettiği Tarık'a umutsuzca aşık olan Ela, bir gün kendisini ona fark ettirmeye kararlıdır. Ancak bu farkındalık, beraberinde bazı gerçekleri de ortaya dökecektir. Tarık'ın ve Ela'nın kaderi, inanması güç bir şekilde aynıdır. Bu, onların arasında garip bir bağ meydana getirecektir. İç dünyasında yaşayan Tarık ve Tarık'ın iç dünyasına sızmaya çalışan Ela, ileride neler yaşayacak? 28.06.2016 Wattpad üzerinde Çirkin Adamın Ütopyası ismiyle yayımlanan ilk hikayedir. 25.11.2017 tarihinde bitmiştir.

Hogwarts'a geri dönmeye ne dersiniz? Ya Harry ve Ron'un adım adım Seherbaz oluşunu, Hermione'nin Bakanlık'ta parlayışını görmeye? Azkaban'ı ziyaret etmeye? Müthiş Quidditch maçları izlemeye? Harry Potter ve Kızıl Pelerin, Hogwarts Savaşı'nın ardından yeni büyücü düzeninin eskisinin küllerinden yükselişiyle başlıyor. Kingsley Shacklebolt'un sihir dünyasının aklınıza gelebilecek her üyesini kucaklayan yeni rejiminde Harry, Ron ve Hermione kendi hayallerinin peşinde koşuyorlar. Bu yolculuk esnasında, karanlığın yeniden doğuşuna dair işaretler belirdikçe, içinde bulundukları sarmal daha da derinleşiyor. Ulaştıkları her cevap beraberinde yeni bir soruyu getiriyor. Londra'da sıradan bir Muggle'ın sihirle uğraşan dünyayı keşfetmesiyle başlayan hikâye, Sihir Bakanlığı'nda Dolores Umbridge'in duruşmasına, Hogwarts'taki Beyaz Mezar'a, bir zamanlar Slytherin'in madalyonunun saklandığı mağaraya, Azkaban'a ve oradan da Salazar Slytherin'in malikânesine uzanacak. Dolores Umbridge yeni düzende adaletin keskin kılıcından kaçabilecek mi? Kristal Mağara'da seherbazları bekleyen tehlike ne? Beyaz Mezar'ı kim, neden açtı? Harry ile Ginny'nin mükemmel görünen ilişkisini temelden sarsan ne ya da kim? Salazar Slytherin Hogwarts'tan nasıl ayrıldı? Hangi karakter canlıların dünyasına, sevdiklerinin yanına geri dönmeyi tercih etti? Slytherin Malikânesinin derinliklerinde gizli karanlık sır neydi? Lilly Potter'ın Severus Snape'e asla ulaşmayan mektubunda neler yazıyordu? Arcanus Grines, Elwyn Baines, Seraphine Slytherin gibi yeni karakterleri, Slytherin Malikanesi, Chef Wizard gibi yeni mekanlarıyla Kızıl Pelerin, Harry Potter evrenini daha da zenginleştirerek size orjinal serinin eşsiz atmosferini J.K.Rowling'in üslubuyla yeniden yaşatacak! #Wattys2018

Hep onu sevdim. Ama kabul etmem gereken tek gerçek vardı; Aras başkasının vahasıydı. Onda hüküm süren, onda çiçek açacak olan başkasıydı. Aras bana çiçek açtıramazdı, Aras ruhumun çölünü yeşile bürümekten uzaktı. Çünkü o bütün suyunu, tüm havasını tek bir çiçeğe heba etmişti. İşte bu onun için direnen yanlarımı bile kana buluyordu. Ummak samanlıkta iğne aramaktan farksızdı. Aras Yasemin'i asla unutamayacaktı. Yasemin onun topraklarında açmış tek çiçekti ve daima öyle kalacaktı. Ama onu sevdim. O ise başkasını sevdi. Ölüm onları ayırsa bile sonsuza kadar da onu sevecekti. Çünkü ölüm sevdiklerimizden ayırıyordu bizi belki, ama sevgilerimizden koparamıyordu. Ve bazen kendi kalbiniz de dahil olmak üzere hisseden her şeyi ellerinizle parçalama arzusuna kapılıyordunuz. Bazen her şeyi yok etmek istiyordunuz, bir tek onun dışında. Yalnız o hariç. Ben onu çok sevdim! Birini çok sevdiğiniz zaman, birini kendinizden geçecek kadar çok sevdiğiniz zaman bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Olamazdı. Adı aşk olan bir yaranız varsa daima kanardı. Durmazdı. "Bazı yaralar ömrümüze nakış gibi işlenmiştir." dedim yavaşça. "Onlar ne yaparsak yapalım hep aynı yerdedir." Aras benim ömrümün tek nakışıydı. O benim hep aynı yerde kalacak yaramdı. *** Bu hikayedeki tüm kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Fakat bu hikayedeki bütün acılar ve gözyaşları gerçektir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."