Bir süre sonra odanın kapısı açıldı. İçeri giren kişiye baktığımda devasa birini gördüm. Kim bilir belki de hayatımda daha önce böyle bir insan görmemiştim. Dediğim devasalık benim iki katım olmasından değildi. Öyle bir güç yayıyordu ki,öyle farklı bir aurası vardı ki buraya beni getiren adamlar bu adamın yanında melek gibi kalıyorlardı. Simsiyah saçları, esmer teni, ve siyahdan daha koyu olan gözleriyle bu adam yolda görseniz hem tekrar bakmaya korkacağınız hem de tekrar tekrar bakmak isteyeceğiniz bir adamdı. Benim bulunduğum sandalyenin önüne doğru yaklaştığında artık titremeye başlamıştım. Nerdeyse sandalyenin önüne gelmişti ki artık gözlerime söz geçiremedim ve kendiliğinden kapandılar. Adam çenemden tutup yukarı kaldırınca gözlerimi açmak zorunda kaldım . "Ya sen Ali denen adamın nerde olduğunu söylersin ya da ben zorla söylettiririm." dedi. Aslında içimden geçen tek şey koca bir kahkaha atmaktı ama önümdeki kuzguni gözlere bakarken bırak gülmek gibi bir eyleme başvurmayı, dilsiz olduğumu bile nasıl anlatabileceğimi bilmiyordum. Elim kolum bağlanmıştı. ×+×+×+×+×+×+×+×+×+×+×+×+ Ben artık o aletlerin orda ne için olduğunu biliyordum ama kötü bir yanı vardı ki bir mucize olmazsa o aletlerden birini veya birkaçını benim üzerimde kullanıcaktı. Bu adam bu sinirle devam ederse benim burdan ölüm çıkıcaktı sanırım çünkü ağzımdan laf alabilmesi imkansızdı biraz. Gün sonunda hala yaşayabilmeyi diliyordum...

Kaderinden kaçabilir mi insan?

Bir sosyopatı iyileştirebilir misin doktor, yoksa o sosyopat seni de mi delirtir? • Gülce Ayoğlu - Barbaros Demirkan • 🔱 🔱 🔱 Acı içindeki sesiyle ellerini makinenin yanına vururken transa girmiş gibi "İstemiyorum, istemiyorum, istemiyorum. Çıkar beni! Çıkar!" diye bağırıyordu. Refleksle yumruk yaptığı ellerini tutup kendine zarar vermesini engellerken çıkması için hafifçe aşağı doğru kaymasına yardım ettim. "Barbaros! Barbaros sakin ol, iyisin. Çıkardık seni bak. Hadi bana bak." Hala beni fark etmemiş deli gibi titrerken alnından terler damlıyordu. "İstemiyorum, istemiyorum. Çıkar." diye sayıklamaya devam ederken ne yapacağımı bilemedim. Onun için hem endişelenip hem korkarken yanında olduğumu belli etmek için hafifçe elimin altındaki elini okşadım. Temasım biraz işe yaramış olacak ki varlığımı daha fazla belli edebilmek için biraz tedirginlikle de olsa ellerimi hafifçe sırtına doğru kaydırıp ona sarıldım. Kulağına doğru sakinleştirici olduğunu düşündüğüm bir sesle "Sakin ol Barbaros. İyisin, iyisin. Bak ben buradayım, çıkardık seni." Kollarımın arasında deli gibi titrerken sırtını yavaşça sıvazlıyordum. Sürekli tekrar eden telkinlerimle yavaş yavaş kendine gelirken bu kadar umursamaz ve güçlü duran dağ gibi adamı ne bu hale getirmişti, benim için yeni bir soru daha zihnimde yer ediyordu. 🔱 🔱 🔱 Cover by: MedGraphic (_moonnlightt_) Başlangıç Tarihi : 26 Ağustos 2020 #Sevgi'de 2. (05.04.2021) #Gizem'de 1. (02.01.2021) #Aksiyon'da 1. (31.12.2020) #Genel Kurgu'da 1. (17.12.2020) #Romantizm'de 3. (23.12.2020)

[TAMAMLANDI] Konuşamayan yalnız bir adam ve onun peşine takılmış bıcır bıcır,konuşkan bir çocuk. "Beni sevebilir misin?" -Deneyeceğim... Minik beden,dolu gözlerinin el verdiği kadarıyla ekranda yazanı okudu ve kocaman gülümsedi. İki erkeğin aşkını anlatıyor...Sevmeyen varsa okumasın. Safderun -saf,temiz kalpli,kolayca aldatılabilen

Mizah #1 Başımı yaslandığım bedene çevirdiğimde, içleri alay dolu bakışlarla buluştum. Yalnızca benim duyacağım bir tonda kulağıma ulaştı fısıltıları. "Siz kadınlar bu topukluları rezil olmak için mi giyiyorsunuz?" Laf soktu. Bana laf soktu. El alemin adı, bana laf soktu. Bana, Eflatun Yetmez'in torunu, Yeter Yetmez'e! Belimdeki elini geri iterek, kaşlarımı yay şeklinde havalandırdım. Sanırsın kolbastı oynuyorlar! Yere düşen çantamı alıp saçlarımı düzelttikten sonra, kalabalığın azalmak yerine çoğalmasına aldırış etmeden cevap verdim karşımdaki Allah'ın kuluna. "Senin dediğin kadınları bilmemde, ben bunların üzerinde horon tepiyorum." Adını bile bilmediğim aslında bana yalnızca yardım eden, aynı zamanda dalga geçen kişilik alayla tek kaşını kaldırdı. "Yani?" Yönümü asansörün olduğu kısma çevirip, iğneleyici bir tonda cevap verirken dudaklarımı alayla kıvırdım. "Eğer beni biraz daha oyalarsan, horonu senin üzerinde teperim." Karadenizli bir ailenin, en âkil kızı. Bir "Yeter Yetmez" hikayesi...

🌾🌾🌾 Şeytan asla karşınıza kırmızı gözleri ve sivri boynuzlarıyla çıkmazdı. Öncesinde, siz daha onun varlığından bile habersizken sessizce izlerdi her şeyi. Yağmurlu bir akşam yolda yürürken, belki yere düştüğünüz bir anda. Bir kez görmesi yeterliydi. Burnuna ulaşan sıcak etinizin kokusu gözlerini kör edip saplantılı aşkının konusu yapabilirdi sizi. Beş dakika öncesine kadar tanışmıyorken beş dakika sonrasında yıllardır aradığı güzellik, saflığın sembolü ve hayatının tek anlamı olurdunuz. Her aşk yere düşen eşyalarda kesişen aceleci ellerle başlamıyordu. Ve her aşk saygıyı hak etmiyordu. Bir adamın içindeki boşlukla tanışın Bastırılmış öfkeyle. Ve dışa vuran şiddetle. Şimdi katilinizin keyfini çıkartın. [Bu kitap 2017 yılında yazılmaya başlanmıştır.]

bir aile düşünün. evine ekmek getiren, çocuklarının başını okşayan, çocuklarının derdini dinleyip derman bulan bir BABA yok. yada evini çekip çeviren, çocuklarını dizinde yatıran, çocuklarının yanlışlarını fark edip onları uyaran bir ANNE yok. bir ABİ var. hayatını kardeşlerine adayan. anne ve babasının görevini üstlenen, onları canından çok seven bir ABİ var.

''Nereye gidersen git, bulurum seni Gökçe. Benden kaçamazsın." Peşimde beni takip eden karanlıklar ülkesi. Kaçtıkça içine hapsetmek istercesine her daim arkamda. "Birisine aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezken, Savaş'ın gözlerindeki dipsiz boşlukta kayboluyordum." Gökçe hayatını ve sorunlarını tam anlamıyla çözememişken, peşine yakışıklılığı ile baş döndüren tehlikeli bir adam takılmıştı. Bundan sonra yaşayacakları ona büyük bir sürpriz olacak ve hayatının değişmesini oturup öylece izlemek zorunda kalacaktı. İşte bir genç kızın kendisi ve dünya ile savaşı şimdi başlıyordu.

Bu Demirdağların aile olma hikayesi. 16.12.2020 Kitabın tüm hakları bende saklıdır. Çalıntı ve alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. (Bölüm sayısı yanıltmasın lütfen çünkü kelime sayısı fazla değil ❤)

"Bana Aitsin! Bana Ve Benim Hayatıma Katlanmak Zorundasın. Kısaca Burada Mahkumsun" Ruh Hastası bir Katilden ne kadar kaçabilirsiniz ki? Hele ki o size kafayı takmışsa asla. Ömrümün sonuna kadar ne kadar kaçmaya çalışsam da olmamıştı. şu son raddeye gelene kadar bütün kötülüklerin sonrasında iyiliklere dönüşen şeylere karşıda mı sonumuz böyle olmalıydı?