"Gözlerime bak." diye kükrüyorum bakmaya kıyamadığım çehresine doğru, odanın köşesine siniveriyor benimkine nazaran daha sıska olan bedeni. İri gözleri irislerimi buluyor çekingen bir tavırla. Yürek yangınımı böyle aciz görmek yanımı yakıyor, özellikle de sebebi ben iken. "Ne görüyorsun?" "Cehennemi." diye fısıldıyor çaresizce, bütün bedenim hissediyor o çaresizliği lakin tepki vermemeye çalışıyorum. Alayla gülüyorum söylediklerine, sol yanımda tarifsiz bir acı oluşuyor. "Güzel," diyorum, nefesim boğazımı parçalıyor. "fazla bakarsan yanarsın, unutma." Arkamı dönüp oradan gitmek için harekete geçtiğim anda belli belirsiz bir ses yankılanıyor odada. Olduğum yere mıhlanıyorum söyledikleriyle. "Ama ben cayır cayır yanmak istiyorum, lordum." 18.09.2020