Dünya'dan çok uzakta, ama bir o kadar da yakın bir boyut vardı zamanın birinde. Bu boyuta hapsolan insanlar büyüler kazanır, kurdukları düzen ile başta Dünya gibi gezegenler olmak üzere evrenin dengesini korurlardı. Lakin bu düzen yönetici olan Metan'ın iki kızı tarafından bozuldu ve Diyar diye adlandırılan boyut ''Aydınlık'' ve ''Karanlık'' olmak üzere iki tarafa ayrıldı. Metan'ın ölümünün ardından iki kardeşe kalan Diyar'da savaşla huzursuzluk hâkimdi. Derken karanlık tarafın kraliçesi olan büyük kardeş Gizem öldürülerek büyülü bir yüzüğün içine hapsoldu. Yüzük, Defne'nin onu bulması için Dünya'ya düştü. Defne her şeyden habersiz, sıradan hayatından memnuniyetsiz bir kızdı yalnızca. Yakın olduğu sınıf arkadaşının onu yemeğe çıkarması üzerine adım adım yüzüğe gidiyordu. Tesadüf sandığı üzere arkadaşı onu ormanda, Diyar'a geçmesini sağlayacak mistik bölgede bırakmıştı. Defne yüzüğü bulduğu gibi taktı ve gözlerini kapayıp açmasıyla kendini karanlık sarayda, savaşın ortasındaki yeni kraliçe olarak buldu. Peki şimdi ne yapacaktı? Mantığını seçip aydınlıktan yana mı kalbini dinleyip karanlıktan yana mı olacaktı? Savaşı durdurmayı mı mücadeleyi mi seçecekti? Ve dahası... Bu savaştan fazlasına, Diyar'ın geçmiş ve gizemlerine hazır mıydı? "Şuan Dünya'nın kaderini değiştirecek bir savaş vardı ve ben hangi tarafta olduğumu bile bilmiyordum.'' Gerçek #1 (6,55k kitap arasından) 27.01.2020 🖤 Gerçek #1 (7,15k kitap arasından) 21.06.2020 🖤

Karanlığı bölen cılız bir ışık gibi avuç içlerine düşürdüğü kar tanelerini yaktı. Ağır ağır kapattıkça kara zindanlarını kesildi ışık. Yanacağı yokken ağzı açık aç köpekler gibi bekledim önüme bir kadeh sevgi körünü dökmeni. İçimde senden kalan ne varsa, önüme atmayı kendine sakladığın o sevgi körünün hatırına, tükürdüm. Tükürdüğüm yerleri yaktım o duvarlarının heybetli kudretine inat. Öyle yüksek duvarların vardı ki henüz bitmedi, sönmedi yaktığım hiçbir anım. Keşke seni saf taşımaya izin verseydin harabe ettiğin her bir semtimde. Ancak tüm siyahlar kirlendi şimdi ve beyazlar utanç içinde.

Bitmiş bir hayatı ancak o hayatının katilinden alınmış soğuk bir intikam canladırır. Peki bunu Kristen,hayatını saran onca sırlar arasında ne kadar başarabilecektir? Ya da;sonsuza kadar ona mühürlenmiş bir aşkın yükünü ne kadar kaldırabilcektir? Bedenini saran beyaz kürk;onu intikam ve aşkın içerisinde ne kadar temiz tutacaktır. Kristen Black

Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığı kitabın aslında ilk sayfasını açtığından haberdar değildi. "Çünkü varlığını hissettiğim her an aldığım nefesi zor veriyorum." dedi nefretle. -Serinin ilk kitabı basılı eser halindedir, ikinci kitabı buradan yayınlamaktayım.-

" Senden nefret ediyorum bırak beni !" Bağırmaktan sesim güçlükle çıkıyordu . Duyduğum cevapla sinirim daha da arttı : " Tek kelime daha etme , bundan sonra BENİMSİN HATUN !"

Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli fısıltılar, onu içine çekeceği bir dünyanın kapısını aralıyordu. Akıl sağlığını korumak artık yeterli değildi; Annabelle, merkezin unuttuğu sırları ve gölgeleri keşfetmek zorundaydı. Aksi takdirde, bu klinikte gerçekten neler olduğunu öğrenemeden, kendi ruh sağlığını da kaybedecekti. 96 numaralı odada kalan hasta, isimsiz, tekinsiz. Yıllarca bir başına kaldığı odada dünyadan bihaberdi, ümitsiz vakaydı. Ya da sadece öyle düşünüldü. Annabelle, onu iyileştirmekte kararlıydı. Ancak bu, gerçekten istediği bir şey miydi? Wattys2018 Hikaye Ustaları Ödülü Kazananı 🏆

Hasta bir kız , genç bir adam ve tesadüfle başlayan kos koca bir aşk . ♡♥♡ "İyileşeceksin . " "Ya bir gün uyandığımda bu hastalık tekrar ederse ne yapacağız ? " Yüzümü avuclarının arasına alıp kararlı bir ifade ile gözlerime baktı. "O zaman her şeye yeniden başlarız . " "Buna dayanabilir miyim bilmiyorum . " derken gözümden akan yaşlara engel olamadım . Ellerini ellerime kenetlerken alnını alnıma dayadı . "Ben dayanırım Meleğim . Yeter ki sen elimi tutmaya devam et . Ben ikimiz adına da bu zor yolu tekrar yürürüm . Ama sen elimi bırakırsan bende bundan sonra yürüyeceğim tüm yollardan vazgeçerim . "

Bir kız düşünün 1.50 boylarında , turuncu saçlı , büyük yeşil gözlü. Ufak ama tam bir başbelası. Zeynel onu ilk gördüğünde anlamıştı bu kızın yürüyen bir baş belası olduğunu ama nereden bilebilirdi ki bu minik belanın o günden sonra tekrar karşısına çıkacağını ve çıktığı gibi de hem hayatına hem de kalbine bir bomba gibi düşeceğini . Oysa Zeliş biliyordu , o adamı yaralı bir halde görüp de yardım ettiği zaman biliyordu onun kalbini nasıl yakacağını . Öyle ki adamın masmavi gözleri bile kızın kalbinde ki ateşi söndüremeyecekti . Zeliş kendisinin iki katı olan bu mavi gözlü deve aşık olmuştu ve şimdi sıra onu kendisine aşık etmekteydi. Bu zor muydu ? Ah , hemde çok . Ama Zeliş de Zeynel'in kalbini çalmak da kararlıydı. Aşk minik bir kızın avuçlarından soğuk bir kalbi ısıtmak için yola çıkmıştı...

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...