Bir hastalık ansızın sizi uykuda yakalayıp öylece yaşamınızı anlamsızlığa boğabilir miydi? Peki anlamsızlıkta anlam aramak bir denizin dibindeki kum taneleri arasında ufacık bir boncuk aramayla ne kadar eş değerdi? Mira 20 yaşında uykuya dalıp 26'sında uyandığında tüm bu soruların ana kahramanı haline gelmiş,evli ve bir çocuk sahibiydi. İşin en sinir bozucu yanı, hafızası sadece 6 yıl öncesini hatırlıyor ve bu yeni uyandığı hayatına bir yabancıydı. Kapak Tasarımı: @bsudeee Başlama Tarihi : 09.11.2016 Genel Kurgu #30: 24.12.2016

"Neden ona bir şans vermiyorsun?" "Üzgünüm bunu yapamam.'' "Yılın başından beri seni bekliyor." "İsterse 100 sene beklesin. Yine de olmaz." "Neden bu kadar acımasızsın ?" "Onu, onun istediği şekilde sevmiyorum." "Sadece denesen? Bunu hak ediyor biliyorsun." "Biliyorum, ama bu mümkün değil." "Neden?" "Sen neden Orhan'a şans vermiyorsun?." ''Çünkü onu sevmiyorum!'' ''Beni anlamalısın o halde.'' ''Bak ne diyeceğim. Ben Orhan'a şans vereceğim, sen de Eylül'e. Böylelikle ikisinin istediğini de gerçekleştirip biraz mutlu olmalarını sağlayabiliriz.'' ''Bu onları daha fazla üzmez mi?'' ''Bilmiyorum. Sadece denememiz gerektiğini düşünüyorum.'' ''Haklısın sanırım. Peki ne kadar zaman?'' ''Zaman yok. belki severiz bilemezsin.'' ''Bu benim için mümkün değil'' ''Neden ama Burak?'' ''Bunu sana söyleyemem. Daha fazla soru sorarsan vazgeçeceğim.'' ''Tamam anlaştık. Hadi şimdi git ve ona sevgilin olmasını istediğini söyle!'' ''Peki.''