Bilinmeyen Numara: küçükken bir tanıdığımızın düğününde pistte ben avare avare dolaşırken yanıma geldin dans etmek için aynı anda bir mavi gömlekli bir çocuk da gelmişti çocuk elimi tutmaya çalışınca elini ittirip senin elini tutmaya çalışmıştım Bilinmeyen Numara: şimdi de senin elini tutmaya çalışıyorum. yayınlama tarihi: 9kasım19' 2420- #texting 1 27620- #mizah 1

TÜM KİTAP YAYINDA !!

Adı Denizdi. Ama deniz gibi mavi gözleri yoktu. Tek ortak özellikleri rüzgarlı havada deniz çok dalgalı olur ya o da sinirlendiğinde öyleydi. Âdeta bir fırtına olurdu. İşte bu yüzden diğer adı belâydı. Bela mıknatısı değil. Belanın ta kendisi. " Bu zamana kadar bana hep bela mıknatısı dediler ama yanlış tabirdi bu. Ben Belâydım. Belanın ta kendisi bendim... "

Her şeye yeniden başlandı. Yeni bir sayfa, yeni bir hayat. Ama bu sefer bir kişi daha vardı. Yoklukta çıkagelmişti... Belki eksikliği doldurmaya gelmişti, belki fazlalıktı. Ama artık bir kişi daha vardı.

Ailesi yurtdışında sadece abisiyle büyük,geniş bir evde kalan kızımız hocalarla sorunu yüzünden okulunu değiştirmek zorunda kalır.Yeni okulu için "deniz koleji'ne" gidecektir.Hayatın bir oyunumudur.Bilinmez düşman sınıflardan birine düşer

Herşeyin bir ilki vardı. Sen bana ilklerimi yaşatan kadınımsın

Bazı insanlar yağmuru hisseder,bazıları ise yalnızca ıslanır Tüm hakları saklıdır

Ben Hira Özer. Annesi ölmüş ve babası tarafından takılmayan bir kızım. Yaşama amacım yok gibiydi. Bazen oluyor bazen olmuyordu. Kolay kolay yüzüm gülmezdi zaten. Sevmek istedim. Sevilmek istedim. Gülümsemek istedim. Çok büyük şeyler değildi. Ama benim gibi bir kızın hayatında gülümsemek anormale bile kaçıyordu. Ama ben onun dikkatini çekmiştim. Egehan Demir. Yeraltı mafya birliğinin en güçlü mafyasının biricik oğlu. Beni gıcık etti. Sinir krizine soktu. Ama buna rağmen beni bir tek o anladı. Kimsenin anlayamadığı kadar iyi. Kollarını açtığında belkide koştuğum tek kişiydi o. Beni yaşama bağlayan şeydi o sanırım. Benim gibi bir karamsarı gülümsetti bu mafya. Mutlu etti,ağlattı,hayatımı kurtardı,yaşama umudumu gösterdi. Kısacası beni hayata sil baştan başlattı. Mutlu muydum? Evet. Aşık mıydım? Deliler gibi! Eğer maceramızı merak ederseniz önce bir imza alalım. Sorumluluk alamayabilirim çünkü her yerde silah bomba ve tuzak var... Dikkatli olun! ----------- "Ben bu hayattan yoruldum Egehan. Bırakıp gitmek istiyorum. Ağlamaktan sıkılmaktan bıktım. Acılar çok geliyor. Ölmek istiyorum" Egehan kafasını kaldırdı ve yüzümü ellerinin arasına aldı. "Her sıkılan her ağlayan senin bir gün deliler gibi mutlu olacağına inanıyorum. Bunun için ölmene izin vermeyeceğim güzelim" 5 Şubat 2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır Yeni bölümler: Cuma BU KİTAP BASTIRILMAYACAKTIR. MAFYA ÇETESİ GİZEM/GERİLİM ALANINDA İLK DEFA 25 HAZİRAN TARİHİNDE BİRİNCİ OLMUŞTUR. Kapak=> @ruhsuzkalemler

"Bana dedin ya seni öldürüyordum diye. Umrumda değildi, gerçekten umursamadım ama beni böyle kendinden uzaklaştırıyorsun ya işte şimdi beni tam anlamıyla öldürdün. Çünkü benim içimde yaşattığım, içimdeki boşluğu doldurduğum tek şey sendin Eren. Şimdi sen de herkes gibi beni terk edeceksen sen bilirsin, sana kal diye yalvarmayacağım ama şunu bil eğer geri dönersen..." durdum, çok zordu. Tüm bu olanlar o kadar ağır ve kırıcıydı ki... Öylesine zordu, ben çocukluğumu bırakıyordum bu banka. Ben, aşkımı bırakıyordum bu polis merkezine. Ben, ruhumu bırakıyordum bu gece gözlü çocuğa. "Eğer geri dönersen... sana böyle bakan bir ben olmayacak." Yanaklarımdan dökülen yaşlar, son acılarımdı. Ya da belki ilk ama kalbimdeki bu acı ilk değildi son da olmayacaktı. Ben, kimsesizdim hep. Sonra Eren hayatıma dokundu, yalnızlığıma bir set çekti. Şimdi o seti kırıp atıyordu. Beni kırıyordu, ruhumu, benliğimi... -Karanlık adlı kitabımın devamıdır-