"Doğruluk mu cesaretlik mi?"

Bazen, hiç beklemediğimiz değişiklikler olur hayatımızda. Hani, derler ya 'kırk yıl düşünseydim,böyle bir şey olacağı aklıma gelmezdi.' diye. İşte,aynen öyleydi; benim yaşadıklarım. Hiç beklemediğim bir anda, çok mutluyken ailemi kaybettim. Hem de, çok küçüktüm,tecrübesizdim. Ailemi kaybedince, bir daha asla; eskisi gibi mutlu olamam,dedim. Fakat, yine beklemediğim bir anda, bir aile tarafından evlat edindim. Mutluydum. Ya da, insanlar öyle sanıyorlardı. Her ne kadar, mutlu gibi görünsem de; hep, bir boşluk vardı,içimde. Bir gün, bir adam çıktı, karşıma. Her geçen an, tekrar tekrar; bana gerçek mutluluğu tattıran,adam. Her şey, beklenmedik bir anda, oluyordu. Kim bilebilirdi ki, onca şeyden sonra; dünyanın en mutlu insanı olacağımı? Cem& Eda * * * Boynumdaki baskıyla, gözlerimi açtım. Cem, üzerime; ağırlığını vermeyecek şekilde uzanmış, boynumu öpüyordu. -daha doğrusu emiyordu-. "Ahh Cem!" İnlemem üzerine, Cem; boynumu daha çok emmeye başladı. Kendimi durduramıyordum. Ne kadar utansam da, inlemeden edemiyordum çünkü çok tahrik edici öpüyordu. "Ahh Daha fazla!" Dediğim şeyle, Cem; sağ göğsümü sıkmaya başladı. "Ah bebeğim, beni delirtiyorsun!" Elleri, yarım tişörtümün eteklerine gitti ve bir çırpıda çıkardı. Sonra, sütyenimden taşan dolgunlukları öpmeye, ısırmaya ve emmeye başladı. Daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı. "Ahh Cem, daha fazla!" Kafasını kaldırdı ve kafalarımızın arasına kısa bir mesafe koyup, konuşmaya başladı. "Yani... Bu, 'seni istiyorum' demek mi?" Dedi. Elleri, kadınlığıma gitti ve okşamaya başladı. "Ahh" Kadınlığımdaki baskıyı, daha da artırdı. "Söyle!" "Ahh Cem! İs-istiyorum! Ahh." Dediğim şeyle, ağzından boğuk bir inleme çıktı. "Sana bayılıyorum, be güzelim!" * * * DİKKAT Hikâye, fazlaca küfür ve +18 içerir. Rahatsız olacaklar, okumasınlar! Hikaye başlangıç tarihi; 16.03.20