Sarılı çarşafların ardında saklanmış mevtalar, duvarlara hapsolmuş çığlıklar, acının ateşiyle küle dönmüş mabedler, görülmeyen yerlerde oluşmuş küfler. Bir revan, bin ölüyü saklar.

Ben kralın biricik kızı, krallığımızın yegane prensesi Katherine Bloom'um. Her zaman ne istersem elde etmiştim. Kralın kızı ve aynı zamanda tek çocuğu olduğum için bana hiç bir zaman saygıda kusur edilmemişti. Haliyle durumlar böyle olunca azıcık da olsa şımartıldım diyebilirim. Ancak yinede ben bu gücümü insanlara karşı kötü kullanmadım. Her zaman mütevazi bir kişi olmaya çabaladım. Hayatım normal seyrinde devam ederken aklımda kocaman bir ejderha tarafından kaçırılıp onun tutsağı olmak elbette yoktu. *Kapak tasarım = Dow Design▪︎ @preallens*

Başını önüne eğmiş, elindeki kalemle önündeki defterine bir şeyler çiziyordu. Dışarıya karşı ilgisiz, aynı zamanda kendi içine kapanıktı. Başını eğdiği için yüzüne dökülen siyah saçları bugünün yaralarını gizlese de, üniversitede herkesin zihninde aynı görüntüyü çoktan oluşturmuştu. O, korkaktı. Adımlarını sürekli geriye atar, biri onu yere serdiğinde karşılık vermekten çekinirdi. Sesini çıkarmaz, onu korumak isteyenleri bile çevresinden uzaklaştırırdı. Çünkü, o korkaktı. Bakışlarımı kalem tutan parmaklarının üzerindeki morluklardan yüzüne doğru kaldırdığımda, bu kez beni karşılayan gözleri oldu. Onu dikkatle incelediğimi gördüğünde, bakışlarımı kaçırmadım. Yüzündeki ilgisiz ifadede bir değişiklik olmasa da, ona diktiğim bakışlarıma karşılık kahverengi gözlerinde oluşan şüpheye tanık oldum. Tanıdığım çoğu korkak, kendini aslan gibi göstermeye çalışırdı. Ve tüm herkesin düşündüğünün aksine, o korkak değildi. Sadece korkak rolünü çok iyi üstlenen bir aslandı.

Gün Güzeli. Sabahın ışıklarıyla doğan güzellik, Efsun Tanseli. * "Bugünün tarihi yok. Bugün 4 Mart. Durun lütfen bu öylesine bir tarih değil, bugün ölüm demek, bugün kayıp demek. 4 Mart. Kayıp ve ölüm. Afra ve Efsun demek." Öylesine değildi bu konuşmalar yazılmalıydı tarihte kalmalı unutulmamalıydı. 20 yıl. Onca yıl. Kayıplar. "Efsun Tanseli, hayır. Berfu Ergün. Çizin altını, Efsun değil artık Berfu. Karalayın Tanseli'yi yazın üstüne Ergün. Yok edin Efsun Tanseli'yi, ben Berfu Ergün." *

Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı. Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı beklerdi. Silinince de geçmezdi üstelik, izi kalırdı her lekenin. Birinin uzmanlık alanı matematik. Bir diğerininki psikoloji. Biri kendini bilime adamış. Biri ise tüm kilitlerin anahtarıymış. Ve aralarına son katılan, üstün görsel zekâsı sebebiyle 'fotoğraf makinesi' olarak tanınan bir kadın. Onlar izbilimci. Onlar Analizci. ⚓ Not: Bu kurgu travma sonrası stres bozukluğu, obsesif derecede takıntılılık durumu, intihara meyilli ruh hali gibi tetikleyici olabilecek ögeler ve cinsellik içermektedir. Bu sebeplerden dolayı yetişkin içerik kategorisindedir.

"Ekin! Yapma lütfen!" adımları geri geri gidiyor aynı zamanda ellerini bana doğru uzatmış beni durdurmaya çalışıyordu. Ama benim de canıma tak etmişti artık! yapacaktım işte. Elimdeki taşı daha da sıkı kavradım. "Sen benim adımla dalga geçerken iyi ama! kirpi kafalı!" çok sinirliydim ve ona istediğimi söyleyebilirdim şuan. "Özür diledim ya işte! hadi bırak o taşı." ses tonu yumuşacıktı kıyamazdım ki benimle böyle konuşursa. Elimi biraz gevşettim, ama o hala benden kaçıyordu adımları geri geri gidiyor ve bir her adımında denize biraz daha yaklaşıyordu. "Dur!" diye bağırsamda artık çok geçti çoktan ayağı kaymış ve denize düşmüştü bile. Hem de benim yüzümden.

"Ben Karadenizliyim," dedi dudakları tehlikeli bir gülüşle kıvrılırken. "Biz sabahları ilk olarak hırçın dalgaları görmek isteriz." Gözleri gözlerimdeydi, sıcacık nefesi dudaklarıma çarpıyordu. "Ya evimizin manzarasında... Ya da kollarımızda uyanan kadının bakışlarında..." Dudakları ansızın boynuma değdiğinde, titreyen dizlerime söz geçiremeyip onun kaslı kollarına tutundum. Tırnaklarımı tenine batırdığımı fark edemiyordum. "Çok şey istiyorsun gibi geldi bana," dedim kendimi tutamadan. Güldü. Ona çok yakışan, nadiren görebildiğim bir gülüştü bu. "Karadeniz..." dediği anda, başparmağı nefesimi kesercesine dudaklarımı buldu. "Hırçındır. Asidir. Zapt edilemezdir, vahşidir. Derinlerinde ne olduğunu asla bilemezsin. Onun azgın sularında yüzmeye alışkın değilsen akıntısında kaybolur gidersin. Ve sen Hazel... Tıpkı Karadeniz gibisin." BU KİTAP YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Bu başlık Arhavili adıyla, 2016'da açılmıştır. Bölümlerin yayınlanmaya başlama tarihi 22 Aralık 2023'tür. Wattpad'de ARHAVİLİ adıyla yayınlanan ilk ve tek hikâyedir. * Bu kitapta okuduğunuz bazı kişiler, kurumlar, olaylar ve kavramlar yalnızca hayal ürünüdür. Gerçekle en ufak bir ilgisi bile yoktur.

Fransa'dan Türkiye'ye dönecek olan Berfu uçağının bir gün rötar yapması sonucu, uçuş firmasının kendisini yerleştirdiği otelde tanıştığı Cesur ile dolu dolu bir gün geçirir. Öte yandan Türkiye'ye döndüğünde ailesinin baskılarıyla istemediği biriyle evlendirileceğini bildiğinden koca bir günü bitirdiğinde kendisini Cesur'un ona yaptığı kaçış teklifini kabul edip Fransa'da kalmaya devam ederken bulacaktır. '151223 ❄️

"Bana anılar ver, unutmak mümkün olmasın." (01.01.2024)

Aşk, nefret ve intikam hırsıyla dolu kalplerde yer edebilir miydi? İskoçya ve İngiltere arasında yaşanan en kanlı savaşın ardından bir anlaşma yapıldı. Genç bir kadın kurban seçildi ve zalim düşmanın ellerine bırakıldı. *** Kollarından sıkıca tuttuğu genç kadını duvarla arasına alıp tamamen çaresiz bıraktığında güzel yüzüne doğru acımasızca konuştu kalın sesiyle. "Bir daha asla görmeyeceksin onları. Sen artık İngiltere'nin esirisin. Sen benimsin. Her şeyin benim." Bir elini yüzüne doğru götürüp dolgun dudaklarına dokundu. "Aldığın nefes benim." dedi gözlerini zorlukla davetkar dudaklarından koparıp. Hiçbir şey hissettiği öfkenin önüne geçmemeliydi. Ellerini yüzünden yukarı doğru çıkarıp gözlerine dokundu bu defa. "Gözlerin benim, gözlerinin değdiği yer benim." Öfkesinin sebebi hissettiği yoğun kıskançlık olamazdı. Karısı gözlerinin önünde başka bir adama kur yapmıştı. Bunun hesabını elbette soracaktı. İri bedenini kadının kıvrımlı ve narin bedenine bastırırken arzudan boğuk çıkan sesiyle konuştu. "Bedenin benim." Agro Lachlan Cromwell kollarında tuttuğu, gözlerinin içine korkusuzca bakan kadına sahip olmak istiyordu. Ama bedeninin kuytu güzelliklerinde kaybolmadan önce parçalara ayırdığı kalbini kazanacaktı. *** 14/01/22 *Yetişkin İçerik