"Ne var biliyor musun? Sana zerre inancım da güvenim de yok." Alp kafasını iki yana sallayıp telefonu hoparlörden alıp direkt kulağına götürdü. Söylediği her kelimenin, kadının zihninine kazılmasını istiyordu. "Benden daha fazla para veren birini buldun değil mi? Başka bir koca, ha? Tam senden beklenilen hareket. Ruhundan sonra bedenini satmayı düşünürsen eğer, beni aramayı sakın unutma! Fiyatını karşılayabilir miyim acaba? Kendini sırf bir imza ile garanti altına aldığını sanıp, namusluyum ayağına yatıyorsun ya..." Adam derin bir nefes alıp konuşmasına devam etti. "Emin ol senin gibi cüro yapan kimse yok, o piyasada." Adam 'o piyasa' lafını öyle imalı söylemişti ki... Küfretmeden de küfürün zehrini saçmıştı ortalığa. Kadın nefes almadığını, daha doğrusu alamadığını, ellerinin aniden titremeye başladığının bile farkında değildi. Gözyaşları, yağan yağmurun şiddetiyle aynı oranda akmaya başladı. Bu kadar nefreti hakedecek ne yapmıştı ki? İstediği biraz olsun herkesin çenesini kapatacak konuma ve paraya sahip olmaktı. Ama herkes onu böyle suçluyordu, işte. İlk önce Aslım şimdi de Alpaslan. Telefona bakakaldığını arabanın içine dolan güçlü ışıkla anladı, arabası hızla tıra doğru giderken aceleci bir manevrayla arabanın direksiyonunu sağa kıracağı sırada sağını solunu bir anda karıştırdı ve sola kırınca araba şorampele girdi ve araba aşağıya doğru taklalar atmaya başladı. Arabanın içinde bedeni sarsılırken hayatının film şeridi gibi önünden geçtiği anlarda tek hatırladığı çığlıklar atarken arabanın içine dolan Alpaslan'ın sesiydi. Anlaşmalı evlilik, nefretten aşka ve şirket aşkı teması işlenmektedir. Yayınlanma Tarihi: 04/04/20 #1- Anlaşmalı 20.06.2020 / 29.07.2020 #1- Vurgun 25.07.2020 / 24.11.2020 #1- Anı 27.09.2020 / 07.12.2020 #1- Hafıza 29.09.2020 / 10.12.2020 #1- Ho

En az 2500 kokuyu ayırt edebilen, ender rastlanan bir yetenek olabilirim. 28 yaşımda olmama rağmen dünyanın önde gelen markalarının peşinde koşturduğu ünlü bir parfümörde olabilirim. Hatta milyon dolarlar kazanan , herkesin gıptayla baktığı imkanlara da sahip olabilirim. Fakat ben Reynaldo Damien, sahip olduğum her şeye rağmen benimde eksiklerim ve korkularım var. Mesela, kadınlara dokunamamak gibi....İşte bu, bana bahşedilen yeteneğin bende yaşayan tek laneti

"Bırak beni, bunu yapamam Rizgar! Sana bu kötülüğü yapamam, sevmediğin biriyle evlenmene göz yumamam!" Genç adam öfkeyle duvara vurdu. "Başka çaremiz mi var? Seni de, beni de yaşatmazlar!" Kadının içine sinen korku her dakika daha da artarken bakışlarını kaçırdı. Onunla evlenemezdi, ona bunu yapamazdı. "Ben evlenmek istemiyorum!" Rizgar karşısındaki yıpranmış kadını izledi. Yeşillerindeki morluklar canını sıkarken duruşunu dikleştirdi. "Allah şahidim olsun ki; ya seni alırım, ya da bu Urfa'yı yakarım!" Adamın sesindeki netlikle birlikte genç kadın bakışlarını ona çevirdi. Utanıp bakamadığı kahvelere birden gelen cesaretle uzun uzun baktı... Aniden bir silahın patlama sesi duyuldu... Kardelen korkuyla adamın yanına gitti. "Geldiler, geldiler!" Dehşetle aynı şeyleri sayıklayıp durdu... Tesadüfen kesişmişti yolları... İsimleri bile birbirlerinin kaderleri gibiydi; Kardelen boynu bükük masum bir çiçek iken, Rizgar onun kurtuluşuydu... Genç adamın karşısına savunmasız bir hâlde çıkmıştı. Boynu bükük, acılı Kardelen'i... RİZGAR HAZNEDAROĞLU & KARDELEN DEMİRHAN © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Yırtık bir haritanın üstüne yönünü kaybetmiş bir pusula bıraktı. Kaybolduk. *** "Korkuyorum," dedim hislerimi dile getirip duvara yanaşırken. Azrail benliğimi benden çalacakmış gibi, ellerimi önümde çapraz yapmış ona inanmamam gerektiğini kendime söylüyor, bunu adeta bir zikir haline getiriyordum. "O da bana dokunmayacağını söylemişti, dokundu, kirletti beni." Zihnimdeki karmaşayla ona kâbuslarımdan parçalar anlatmaya başladım. "Üstüme çıktı," derken sesim kısılmıştı. "Sonra dudağımı öptü, kirletti beni..." "Sen kirli değilsin," dedi. "Ruhun tüm kirlerden arındı, Sedef. Lütfen, sana bir şey yapacağımı düşünme. Lütfen..." Yalvarır gibi kurduğu cümleler için puslanan zihnime "güven" kelimesini hatırlattım. Güven kelimesinin karşılığının olmaması hayatın bana "acı çek" deme şekliydi. Acı çekiyordum işte. "Güven!" diyordum ya içimden, adını sayıklıyordum ya geçmişimin, her an enkazın altında kalıyor, yaşamı hissettiğim her ana acıyı parmak uçlarımla kazıyordum. O, hep iyiliğimi isteyen, yaralarım tamamen iyileşsin diye ruhumdaki yara bantlarını tek tek çıkaran ve kendi ruhuyla dolduran adamdı. "Cihat," derken tarumar olan hislerim yüzünden sesim berbat çıkmıştı. Ben ailemin hayatını mahveden: annesini doğarak, babasını yaşayarak öldüren o kızdım. Ellerimde kan yoktu ama kaderim kanlı bir kalemle yazılmıştı. "Ben kime güvendiysem beni hep yarı yolda bıraktı. Sana güvenemem." Yüzündeki ifade değişmedi. "Peki," dedi yüzünde payidar olan kırık tebessümle. "Gözyaşlarını silebilir miyim?" "Ağladığımı neden düşündün?" "Körüm," dedi. "Hissiz değilim."

"Biliyor musun Yusuf... Seni hep gizlice sevdim. Kimse anlamasın diye sana bakamadım. Konuşmaktan korktum... Bana yanlışlıkla değen gözlerin sana hasret kalbimi heyecanla attırdı. Sen burdan giderken bile vazgeçmedim sevmekten... Sen sevmesen bile ben hep seni sevdim..." Yusuf'un parmakları yaşlarını silene kadar anlamamıştı ağladığını. Başını sağa doğru yatırıp sevdiği adama sesizce bakmıştı. Yıllarca gizliden gizliye baktığı adama uzun uzun bakıp içinde bitmek bilmeyen özleme ilaç olsun istiyordu. Kapak Tasarımı: ebrar_ky Kitabımın çalınması veya kopyalanması durumunda hukuki süreç başlatılacaktır.

"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı. Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım! Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı. "Anlamıyorsun değil mi Gülce?" "Anlamıyorum!" "Ama anlamak zorundasın. Ben bir katilim Gülce." Dediğinde; "Sen katil değilsin. Kimseyi öldürmedin." Diye itiraz ettim. Alayla gülerek; "Evet birini öldürmedim, belki ellerime hiç kan bulaşmadı ama ben katilim. Çünkü bu dudaklar birçok adamın ölüm emrini verdi!" Dediğinde titredim. "Değilsin. Sen katil değilsin!" "Kabul et artık Gülce! Ben elinde kan olmayan bir katilim!" "O zaman bende katilim." Dediğimde anlamayan gözlerle bana baktı. "Bende düşüncelerimde milyonlarca kez babamı öldürdüm, ona işkenceler ettim. O zaman bende ellerinde kan olmayan ama düşüncelerinde katil olan biriyim!" Sen güzel Safderun'um. Ben ise karanlıklar içinde bir Vaveyla. Bu birleşim ancak büyük bir yıkım getirir... !!!Çalıntı veya kopyalanma gibi bir durumda yasal işlem başlatılacaktır!!!

"Rotamı kaybettim anlıyor musun beni?. Ruhum oradan oraya sürükleniyor. Belirsizlikler içerisinde yeni bir dünya kurmaya çalışıyorum kendime. En ufak darbede un ufak olacağım anlıyor musun?." Acılar içinde kıvranıyordum. Hayır hayır bu fiziksel bir acı değildi. Tamamen ruhsal bir acıydı. Bir düzensizliğin üzerine kurulu olan hayatım uçurumun kenarında sallanıyordu. "Peki ya senin pusulan ben olsam?. Belki de senin ruhunun haritası benim kalbimdir. Bir kere kalbine sım sıkı sarılsam o zaman rotamız bir olur mu?." ♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡ İlave bölümleri, düzenlemede olan kurgusuyla benim ilk göz ağrım, göz yaşlarım, mutluluğum, çocukluğum ve nice tarif edemediğim hissime ev sahipliği yapan kitabıma hoş geldiniz. Düzenlenen bölümlerin basında '《♡》' sembolünü göreceksiniz. Kalbimde ki kıpırtıyı kalbinizde hissetmeniz dileğimle Sena Karahanlı. 🎠KİTAP, KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AITTIR. ÇALINMASI VE ALINTI YAPILMASI DURUMUNDA KARSI TARAFLA HUKUKSAL YOLLARLA GÖRÜŞECEĞİM. 🎠GENÇ KIZ EDEBİYATINDA #1 18.03.2018 #1 04.03.2018 #1 26.12.2017 #1 24.11.2017 #1 20.10.2017 KORKU'DA #2 08.08.2018 #9 03.08.2018 #8 04.08.2018 05.08.2018 06.08.2018

Duru kazandığı üniversite için İzmir'e taşınır. Hala unutamadığı ilk aşkı ile ona oldukça yabancı olan bu şehirde karşılaşacağını tahmin edemezdi. Bir insanı her gördüğünde ona BİR KEZ DAHA aşık olabilir misin? (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Kadının elleri küçük ve kırılgandı. Tıpkı kalbi gibi. Onu herkesten koruyacak birine ihtiyaç duyuyordu. Güvenebileceği, sevebileceği, babası gibi onu asla terk etmeyecek birine. Adam ise güçlü, çok güçlüydü. Kadını koruyacak kadar hemde. Ama bir o kadar da yaralayacak kadar. Birlikte olmalı her şeye göğüs germeliydiler. Herkes yara alacaktı herkes yorulacaktı. Ama kimsenin pes etme gibi bir seçeneği yoktu. Her şey bir gün düzelecekti. Mutlu son sadece masallarda yoktu. Ateş'in mutlu sonunu Eylül yazacaktı.