Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Ben Hümeyra...Hümeyra Demirsoy.. Ben bugün 23 yıllık ömrümün milat gününü imzaladım .Bana sevgisini çok gören bu topraklara annemin haykırışlarını,amcamın ise yeminini gömdüm. Kaçtım. Gecenin ayazında,Nevşehirin soğuk havasında ardıma bakmadan kaçtım. Ben bugün ilk defa kendim için bir şey yaptım. Havaya karışan silah sesleri ve yüzüme bulaşan gözyaşları.. Yaklaşan adım sesleri miydi yoksa ölümün habercisi mi? Belki o gün ölmedim ama ölümden daha kötü bir şey oldu. Onun nefesi boynuma dolandı. * Bir varmış,bir yokmuş...gecenin birinde bir melek şeytanın ininden kaçarken bir çift sarmaşık göze dolanmış. Kadın sevilmek istedi,adam ise tek vatanını sevdi. Kadın şefkat istedi adam nasırlı elleri ile dokunmaya kıyamadı. Peki bir asker yaralı bir kadını koruyabilir miydi bu dünyadan? ________ ASRIN GİRAY ÖZÇELİK &HÜMEYRA DEMİRSOY. TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

Puslu,karanlık gecenin üstünü örten aydınlığa doğru yüremeye çalışıyordum. Bir adım atıp ilerleyebiliyor muydum, yoksa hâlâ imkansız mıydı bana aydınlık bilmiyordum.. Bildiğim tek şey ruhumun bu şehire gömülüp kaldığıydı.. Güneşin batıdan doğup, doğudan battığı şehir. Kıyametin asırlar önce ev sahipliği yapmış azap dolu bir cehennem.. Kimsesizler mezarlığı.. Santa. Düşenin temiz kalmayacağı, vücudunun kanla kaplanacağı dipsiz bir çukur. Ayağımın altında ezilen dalların sesi kulaklarıma dolunca omzunun üstünden geceye karışan cesede son bir bakış attım. Geceye ihanetin sessizliği, kirli bir oyunun izleri kazınmıştı.. Yapılan hatanın ilk temelleri atılmış, intikam ateşinin çemberine alınmıştı bu şehir.. Tek bir kişi yanmadı,tek bir çığlık kopmadı.. Herkes yandı. Herkesin çığlığı bu şehri sardı. Ormanın bitişi asfalt yolun başına geldiğimde başımı kaldırıp farları yanan araca baktım. O bu gece ona en büyük ihaneti yapan bana baktı,sonra ise bu geceyi aklına kazıdı.. Zamanı geldiğinde bu şehri ondan aldıklarının bedelini ödetmek için... Kıyameti bir kez daha yaşatmak için.. _____ Kapak tasarım @vela_karina ❤️