MAHALLE İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de. Kimi zaman mutluluk seni sıfırdan, yeni bir insan etmeye yeterdi. Fakat en çok aşk, dönüm noktası olabilirdi bir insanın. Nefretle başlamış, bir aşk. "Senin aklınla bir daha kuyuya inersem o kuyuda öleyim inşallah!" tek bir nefeslik kadar susup devam etti sonra. "Bula bula boynunda zincirle gezen sokak köpeğini mi buldun bana?" Tibet durdu. Adımları bir bıçağa rastlamış gibi kesilirken göğsünü yoklayan o kırgınlıkla henüz yeni tanışıyordu. "Tutku! Tutku! Tutku! Ne var? Adımı mı ezberliyorsunuz?!" dediğini işitti. Adının Tutku olduğunu ancak öğrendiği kız ondan gittikçe uzaklaşırken, son bir kulakla, zorlukla duydu sesini. "Bir daha bana boğazında zincirli bir köpeği layık görecek olursan, eve gelmeden önce bir barınağa uğrayıp sana köpek alacağım."

Sosyal medya hesabı üzerinden futbol yorumculuğu yapan ve hayli popüler olan Dila Aral, kullandığı rumuz dolayısıyla herkes tarafından erkek zannedilmektedir. Mesaj kutusuna düşen bir fotoğraf ve ardından katıldığı olaylı canlı yayın sonrası hayatı tamamen değişir. Sosyal medyada yerin dibine soktuğu yetenekli futbolcu Barış Akdora'yla 6 ay boyunca çalışmak zorunda bırakıldığında ikilinin arasında dinamikler değişir ve güç savaşı başlar. Beraber çalışmayı öğrenebilecekler midir?

Genç adam kızın ona sırtını dönmesini fırsat bilerek hiç çekinmeden onu tekrar süzme fırsatı bulmuştu.. kızın sırtındaki fermuarının açılmak üzere olduğunu fark etmişti fakat kızın farkında olmadığını da anlamıştı. Yanındaki arkadaşlarından birine elindeki bardağı verdiği gibi sert ve koca adımlarıyla genç kızın yanına gelerek bir elini sırtına koymuş diğeriyle de önce kızın ellerini boynuna sarıp daha sonra beline yerleştirdi elini. Genç kızın şaşkınca bakışlarını görünce elinde olmadan tebessüm etmişti. Kızla dans ettikten sonra sırtındaki elini çekmeden kızı meydanın arka sokağına götürmüştü. Kızla karşı karşıya gelince sırtından elini çekerek üzerindeki ceketi çıkarıp ona giydirip saçlarını ceketten kurtararak kızın sorgulayıcı ve şaşkın bakışlarına cevap verdi. "Sırtın... Yani fermuar da bir sorun var sanırım sırtın açılıyordu onu engellemek için.."

"Kartlar karıldı, elimde joker kartı vardı. Çünkü biliyordum, en büyük kumar kalpte oynanandı." Yayın tarihi: 15.05.2025

Kerem lise son sınıf öncesi Sahaflar Semti isimli güzel bir yere taşınır ve yeni bir liseye başlar.Ama bu lisede diğer liselerdekinden farklı olarak yıllardır süren bir gelenek vardır.Bu geleneğe göre öğrencilerin arasından seçilen Gözde kız ve Gözde erkek ismi verilen iki kişi, öğrencilere liderlik etmekte ve diğer herkesten üstün tutulmaktadır.Öğrenciler arasında ayrımcılığa karşı olan Kerem daha ilk günden bu sistemle, Gözdelerle ve bu sistemi destekleyen Gelenekçi öğrencilerle problemler yaşar.Hoşlandığı kız Gözde Kız olsa da bu ikilemde bile yolundan vazgeçmez.Bu macerada en büyük destekçilerinden biri bir önceki Gözde Kız olan Beren olacaktır.

Geride bıraktığı hayatına bir an bile dönüp bakmak istemeyen Efsun kendisine istediği hayatı kurmak için çabalıyordu. Kayıplar dolu geçmişinden koşarak kaçarken kendisine büyük bir söz vermişti; ne olursa olsun insanlara zarar veren bu karanlık dünyanın içerisinde olmayacaktı. Ancak hesaplayamadığı bir şey vardı; yaşam tahtasındaki dengelerin yeri değişiyordu. Sırlarla dolu geçmişiyle karşısında duran Alparslan Özdemir, genç kadının yeminini yüreğinde besliyordu. Efsun ise Alparslan'ın sırlarla dolu geçmişinin içinden bilmese de kaçamıyordu. Bilmese de Alparslan için çok büyük anlamlar yüklüydü. Geçmişinden koşarak kaçan kadından artık uzak duramayacağını anlayan Alparslan, Efsun'un ettiği yemini bilmesine rağmen onu geçmişiyle yüzleştirecekti.

" Allah kahretsin senin gibi ayakkabıyı" Ayağımın acısını siktir ederek öfkeyle topuğu kırılan ayakkabımı elime aldım ve topallaya topallaya evimin yolunu tuttum. " Ahh Ahh keşke kafasında kırılsaydı bu topuklular" Sızlana sızlana ettiğim sözlerimin bir faydası yoktu! Bomboş sokaklarda yürürken benim adımlarıma karşılık bir başka adım sesleri daha karıştı. Kim olduğu gram umrumda değildi! Gözlerimden akan ve muhtemelen yüzüme bulaşan rimelimi elimin tersiyle silerek burnumu çektim. Tam o esnada talih yine yüzüme götüyle gülmeyi tercih ettiği için sızlayan ayağımı tekrardan burktum, tam artık kendimi asfaltın kollarına bırakacağım esnada; onun yerine sıcacık, yumuşacık kollar sıkıca sardı bedenimi. Korkuyla kapanan gözlerimi açtığımda adeta nefesim kesildi. Sanki rüyam gerçeğe dönmüştü... "Bırak..." dedim kısık sesle. "Bırakmam."

Çoğu sabah ter içinde sırılsıklam uyanıyorum Bacaklarımı birbirine sürtüp arzuyla yanan bedenimi sakinleştirmeye çalışıyorum

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tum hakları bana ait ve sakladır.

Kendine çekti, sıkı sıkı tuttum nefesimi, "İntikam he?" kulağıma fısıldamasıyla sesim içime kaçtı cevap veremedim "Hep böyle cadı mıydın sen, yoksa ben bazı şeyleri yeni mi fark ediyorum?" burada ima ettiği şeyin ne olduğunu anlamamış olsam bile heyecanlandım. Gözlerini görmek istiyordum, tam şuan. Yüzümü ona döndüm, elleri hala sıkı sıkı tuttuğu belimdeydi. Bakışları çok değişikti o an isim veremedim, konuşmamamla devam etti "Makyaj yakışmış." yutkundum, bakışları bu sefer yutkunmamla hareket eden boğazıma indi. "Teşekkürler." sesim neredeyse duyulmayacak kadar kısıktı. Bir süre sadece birbirimize baktık, tam bir şey söyleyeceği sırada duyduğumuz sesle yerin dibine girdim. "Napıyorsunuz siz?" **Sevda Mahallesi adında yazılmış ilk kitaptır. ** Eylül 2021'de yazılmıştır :))