Her bölümünde farklı bir bilinçaltının kapılarını aralayan hikayeler. Üstelik kendime yazdığım ilk littera...

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Birbirlerinin kardeşi gibi olan, mutsuzken bile birbirlerini güldürebilen, kavga etseler de iki dakika sonra unutan beş kız. İşte bu hikaye onlara ait. ×××××××××××××××××××× Beşimiz aynı anda sarıldığımızda "Ne olursa olsun ayrılmak yok." dedim onlardan söz ister gibi. Aynı anda "Yok!" diye bağırdıklardında gülümsemem daha da genişledi. Bu ciddi ortamımız her zamanki gibi uzun sürmedi çünkü içimizden biri "Nefes alamıyorum, hadi dağılın." dedi. Kahkahalarla ayrıldığımızda dördünün de hayatımdan çıkmamasını istedim. ×××××××××××××××××××× Başlangıç: 07.06.2018

#1 in Genç Kız Edebiyatı 6.11.2015 ©Tüm Hakları Saklıdır. Bir kadın kendini değiştirmek istediğinde, ona engel olabilecek hiçbir yemek yoktur. Öykü, hayatını zorlaştıracak her şeye sahipti. Çalıştığı dergide gıcık bir müdire √ İnsanın dikkatini dağıtacak türden yakışıklı bir patron √ Fazla kilolar √ Sürekli topuz yapılan saçlar √ Paçoz kıyafetler √ Bu liste böyle uzayıp giderdi. Ancak bir gün bir şey oldu ve Öykü artık böyle devam edemeyeceğine karar verdi. Hayatını değiştirecekti. Ve buna, fazla kilolarından kurtularak başlamalıydı. Onlardan kurtulmak için ihtiyacı olan şeyler onda var mıydı peki? Fazlasıyla vardı. Azim √ Uyuz ve süper çekici müdiresi Seçil, ondan dergiye bir köşe hazırlamasını istemişti. Öykü, yeterince iyi yazılar yazamazsa işini kaybedeceğini biliyordu. İlham gelsin diye beklerken, aradığı şeyi aynada gördü. Kendini yazacaktı. Kendi zayıflama hikayesini ve bugüne kadar neler yaşadığını... Bu büyük riskti çünkü ilgi çekici bir konu gibi görünmüyordu. Ancak ilk yazı yayınlandığında, herkesi şaşkına uğratacak gelişmeler oldu. Artık Öykü'nün hayatı, kontrol edemeyeceği bir şekilde değişmişti. Külkedisi, küllerinden doğacaktı!

Aşka inanmayan genç liseli bir kız. Dağılan bir aile. Ve yeniden evlenen bir baba. Değişik bir kız kardeş. Ailenin çözülemeyen sırları. Ve yeni bir okul, okulun göz bebeği genç ve karizmatik bir erkek. Geçmişten gelen çocukluk arkadaşı. Büyüleyici ve sır kokulu gözbebeğine aşık olmak, O'nun için oldukça zordu. Ama imkansız olan ne varsa o an oldu. Tek bir bakış, kelimelerin büyüsü delip geçmişti kalbini. Hüzün kokuyordu genç adam. Sırları vardı, bilirdi. Ama gelin gibi süzülen ve altın saçaklarını toplayan Kız Kulesi, genç kızın aşkının en büyük şahidiydi. Çekici erkek çalmıştı kalbini, kırılacağını bile bile teslim etti kendini. Aşk mahkum oldu gözbebeklerde, iki genç selamlıyordu Kız Kulesini mavi kokulu kentte. Kız Kulesi yeni bir efsaneyi kucaklıyordu, kıvrak bir tebessümle. Ve genç kızın söz yaşları dökülüyordu. Hıçkırık düğümledi boğazını ve çikolata kokusu yayıldı. Sızlıyordu can evi, ailenin ve genç adamın sırları öldürüyordu minik kalbini. O sırada geldi çikolata kokusu, döndürdü başını ve fısıldadı aşkını. Perde gibi kapanan geçmiş, sahneye çıkmaya hazırdı. Gülümsüyordu çocukluk anıları. *** Kız Kulesinin tepesinde Güneş'in bulutlara meydan okurcasına yavaş yavaş yükseldiğini gördüm. Kuleyi aydınlatan ışıklar sönmüştü ve gün ışıklarıyla parlıyordu Kız Kulesi. Büyüleyiciydi. Denizde oynaşan ışık kürecikleri gözlerimi okşuyordu. "Gün doğumu" diye fısıldadım. Elinin sıcaklığı bedenimin sıcaklığına karışmıştı. Tenime değen teni yakıyordu değdiği yerleri. Dizginleyemiyordum kalbimi, şahlanmıştı kalbimin kanatlarının sesi. Ve dudaklarını kulağımda hissettim. Tatlı nefesi ruhumu gıdıklamıştı. "Seni seviyorum." diye fısıldadı kadifemsi ses tonuyla. ****** Wattsy 2020 Genç Yetişkin Kazananı🏆 1.Kitap: Gün Doğumu♥ 2.Kitap: Yıldız Dökümü

Bilinmeyen numara: turuncu, bizim okuldaki turuncu tüyleri olan kedi, bu okula geldiğimden beri onu besliyorum ve ilgileniyorum ve seninle olan ilgisine gelirsek seni geçen gün onun yanında gördüm turuncu sweatinle Bilinmeyen numara: onu seviyordun Bilinmeyen numara: o kedi ben dışında kimsenin onu sevmesine izin vermez normalde başlama tarihi: 2220' 020820| #dostluk

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

"Eğer peşinden gelirsem geri dönemeyeceğimi söylemiştin bana," dediğinde sesi titriyordu. "O gün seni dinlemeliydim."

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.