Duygu sözleri ne şiir nede söz ilk mi bilmem ama bence ŞİİRİMSİ...

Birazdan aşka inancı bi erkek tarafından yıkılmış,bir anda liseye başlamasıyla kendi içine kapanan ve durduk yere karşısına çıkan bir erkeğe güvenip güvenmeme arasında kalan bir kızın hikayesini okuyucaksınız. İyi okumalar...

BU KİTABIN ORJİNALİ MAVİLİMİLK HESABINA AİT. ASIL HESABA GİRİLEMEDİĞİNDEN BURADAN YAZILMAYA DEVAM EDİLECEK... Ne söz, Ne de şiir. İlk mi bilmem ama bence ŞİİRİMSİ...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Aklımızdaki hayal dünyasını herkesin duymasını, görmesini isteriz ama bunları kağıda dökmek işine gelince takılıp kalırız. Zihnimizdeki karakterler ve duygular farklı gözükür. Bunun en büyük nedeni ise yazım tarzımızda eksikliklerin olmasıdır. Bu kitapta yazım olarak sizi geliştirebilecek bilgiler vereceğiz. Biz de daha "yazar" sıfatına ulaşamadık fakat size yardımımız dokunacağına inanıyoruz. Umarım bizi böyle bir kitap yazdığımız için kendini beğenen biri gibi görmezsiniz. [Bu kitap ortaklaşa yazılmıştır.] Hikayemizde: 1- Yazım tarzınızı geliştirecek bilgileri, 2- Kelime dağarcığınızı güçlendirecek kelimeleri, 3- Sık yapılan yazım hatalarını, 4- Noktalama işaretleri hakkında kısa bilgileri paylaşacağız. Bunun yanında kurgu konularına da gireceğiz. Umarım, yardımımız dokunur.