Ben Mary. Dünyaca ünlü mankenim. En çok sevilen şey: görünüşüm. Neden mi? Çünkü ben gerçek boyutlu bir oyuncak bebek gibiyim. Vücut ölçülerim... Sarı, parlak, uzun saçlarım... Mavi gözlerim... Uzun kirpiklerim... İncecik belim ve yuvarlak popom... Kısacası ben onun aradığı kişiyim. Şu an onun evindeyim. Dudaklarım yapıştırılmış ve hareketim kısıtlanmış halde oturuyorum. Onun oyuncak bebeği olmak için bekliyorum. O kim mi? Dünya'nın en büyük oyuncak bebek koleksiyonuna sahip takıntılı adamı. Ve canı gerçek bir bebekle oynamak istiyor. Sonsuza kadar...

AGEPLAY ||Bir oyun... Siyah kartlarla oynanan kimsenin gözyaşına bakılmayan bir kart oyunu... Amacı: Yok (Sevenlere acı vermek- ayırmak) Nedeni: Aşağılık Karakterdeki yüksek rütbedeki insanların bizim hayatlarımızla oynadığı minik eğlence Sonu: Elinde siyah kartı kalmayan kişi -sevdiği varsa onun karşısında- acı çektirilerek öldürülür. Galibi: Sadece bir kişi ölmüş gibi görünse de sonunda masadaki herkesin beyni dağıtılır. KISACA: GALİBİ YOKTUR. Bu benim küçükken uydurduğum saçma bir oyun... Ve benim için masaya oturan sevdiğim adam... Karşısında benim biyolojik babam... Sağında üvey babam... Solunda onu öldürmeye çalışan babası... Bu oyunda kazanan olmayacak. Üç kişiden nefret ediyorum. Bir kişi için kendimi feda etmeye hazırım. Drew Courch... Yanında duruyorum. Elindeki kartları sayarken bana bakıyor. Göz ucuyla beni süzüyor. Yüzüme baktığında derince yutkunuyor. Kalın ve kurumuş dudaklarını ıslatırken adem elması bir kez daha yukarı aşağı oynuyor. 'Ağlama bebeğim' Dudaklarını okuyunca boğazıma bir yumru oturuyor. dudağımı dişliyorum. Hıçkırmamak için nefes dahi almıyorum. Sandalyesini hafifçe geri itiyor. bir elini kartlardan çekerek arkasındaki kıza doğru uzatıyor. Hemen dibinde bitiyorum. Kızın elinden aldığım sigarayı ve kadehi avucuna bırakıyorum. Kadehi masaya bıraktıktan sonra geri çekilmeye hazırlanacakken bileğimden tutuyor. Elinin sıcaklığını hissedince dayanamayarak hıçkırıyorum. Yüzüme bakmadan beni kendine çekiyor. Bir şey söyleyeceğini düşünerek eğiliyorum. Dudakları geriliyor. Belimden kavrayarak kucağına düşmemi sağlıyor.

DİKKAT!! AGEPLAY!! Bir annecik ve iki bebek... Bez, mama, emzirme, +18 oyuncaklar ve çeşitli ögeler bulunacaktır. Rahatsız olacaklara duyurur. "Anneciğinizin kucağına gelin meleklerim."

Uyarı! Ageplay ve yaş farkı içerir! (İçeriğinde bez, mama, emzirme ve bolca +18 olacaktır.) || "Ne kadar yaramaz bir kızsın Francis! Sert bir eğitimi hak ediyorsun ve belki de bunun için uslu durmuyorsun."

Lütfen açıklamayı okumadan kitaba geçmeyiniz. Tarihi bir kurgu olacaktır. GirlxGirl kurgusudur. İçerisinde çeşitli ögeler bulunacaktır. (Tasma, ip, emzik, bez ve emzirme ögeleri vardır.) Tetikleyici unsurlar!! ****************************** "Leydim gergin görünüyorsunuz. Sizin için küveti hazırlatabilirim." Kafasını kaldırdığında gözlerine baktım. Onun için endişeleniyordum. Güzel yüzünün düşmesi kalbimi çok üzüyordu. Bana doğru elini uzattı. Sandalyesini gürültüyle geri çekti. Derin bir nefes aldıktan sonra ona doğru bir adım attım. "Gel ve dizime otur." Tedirgince dizine oturdum ama tüm ağırlığımı vermedim. Belimden kavrayarak beni tamamen dizine çektiğinde nefesimi tuttum. "E-Efendim ağırım. Diziniz acırsa..." Çenemi kavrayarak kafamı kaldırdı. Gözlerimin içine baktı. "Benim üzülmemden korkuyorsun değil mi?" Kafamı olumlu anlamda salladım. Güzel burnu burnuma değdiğinde panik oldum. Gözlerimi sıkıca yumarken sıcak nefesini dudaklarımda hissettim. "Leydinin mutlu olması için her şeyi yaparsın değil mi?" Kafamı hevesle olumlu anlamda salladım. "Evet leydim. Ne isterseniz..." "Ne istersem..." Elinin tersiyle yanağımı okşadı. Güldü. "Bu iyi hissettiriyor." Ne iyi hissettiriyordu? Anlamamıştım ama iyi hissediyorsa hatırlamam gerekirdi. Daha sonradan tekrar yapabilirdim.

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Kaderi asırlar önce yazılmış çorak topraklarda vatanı için mücadele eden iki yüreğin hikayesi. Bu kitapta bahsi geçen her şey tamamen hayal ürünüdür. Asker&öğretmen kurgusu.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.