O bir tanrıça, Karanlığın tanrıçası... Tanrıların bile korkulu rüyası olabilecek olan bir kişi. Düşmanlarının kabusu. Ondan kaçabilirler mi? Asla! Peki o, onların kaçmasına izin verir mi? Asla! Çünkü o, karanlık tanrıça ve onlar asla ondan kaçamazlar. Kaçabilirsin ama saklanamazsın sözünü yerle bir eden birisi o. O, karanlık tanrıça. O, NYX... *** Tüm hakları şahsıma aittir. Herhangi bir çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır! *** Önemli Not: Bu kitap 13 yaşında yazdığım bir kurgudur ve şu an 19 yaşındayım. Herhangi bir düzenleme yapacak zamanım da maalesef yok yani bunu göz önünde bulundurarak okursanız sevinirim. Fantastik➡#23➡10.05.2018

Dünya bir anlığına durdu. Rüyada gibiydim. Karşımda duran ve az önce sevgilimi döven yabancıya sarılmak istiyordum. "Sizi tanıyor muyum?" Kuru olan biçimli dudaklarını ıslattı. Ve bütün dikkatim dudaklarına çekildi. Tüm gücümü toplayarak sert yüz hatlarını incelemeye zorladım. Dikkatimi dudaklarından almam gerekiyordu. "Beni çok iyi tanıyorsun." Bakışlarımı hatlarından çekip gözlerine diktim. Onu tanıyordum, ama nereden? Yüzümdeki ifade çok komik olmalıydı çünkü pürüssüz kahkahası boş sokakta yankılandı. "Beni ne çabuk unuttun, Hades'in Tanrıçası?"

İLK KİTAP : ELYSİUM'UN SIRRI Gökyüzünün ve hava olaylarının mutlak hakimi Zeus elinde şimşeğiyle düşmanını bekliyordu. Güç dolu bakışlarında tereddütün damlası bile yoktu. Karşısında her ne varsa ondan daha kudretli değildi. Arkasında ışığın koruyucusu olan kızı belirdi. Kızıl saçları ve gökyüzünü andıran mavi gözleri kendi içindeki ışıkla parlıyordu. Elini babasının omzuna koydu. Artık o, dünkü çaylak değildi. Kendini bilen, tanrıça olmayı reddetse bile bir tanrıça kadar akıllı ve güçlü biriydi. Zeus'un işaretiyle kız güneş ışığından yapılmış yayını kaldırarak nişan aldı. Tam o sırada sert bir rüzgar esti. Kara bulutlar göğü kaplamıştı. Kızının ışığı söndü. Gökyüzünde felaketin habercisi beyaz şimşekler dans ediyordu. Ne şimşek Zeus'un kontrolündeydi, ne de beyaz ışık prensesin. Tanrı yaşlandı. Kızı ışığını kaybetti. Zeus dik durmaya çalışsa da kudretinden eser kalmamıştı. Nihayet dizlerinin üstüne düştü. Tanrıların tanrısı ilk yenilgisini yaşayacaktı ve artık hiçbir şey eskisi kadar beyaz olmayacaktı. VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

"Lucifer dediler bana. Kötülüğü anlatmak için. Halbuki ışık ve güzelliği anlatırdı Lucifer. Ben kötüyüm bu düzen için; ama değilim asla kötülük." Not : Bu güzel kapak için @dilara_baser 'e teşekkür ediyorum. Tasarım kendisine aittir.

"Evet evet biliyorum, Yunan tanrıları gerçek ve Hermes'in çok şirin yılanları, Hephaistos'un da demode çirkin bir peştemalı var!" diye geçiştirdim. Gök yıkılırcasına gürledi. Kafamı gökyüzüne çevirdim. "Tanrılarım özür dilerim!"

Alexandria ve Aiden'dan sonra yeni bir dönem. Kurallar sil baştan yazıldı. Herşey değişti ve şimdi Mia annesinin ve babasının yok ettiği ırk kastının devamını isteyenlere karşı savaş açacak. Ancak ailesinin değiştiremediği tek kuralla başı dertte: Safkanlar ve Melezler arasında ilişki yasak, ve Mia bir safkana fena aşık. Tek sorun bu da değil. Daha büyük bir sorunla karşı karşıylar ve şimdi Mia kalbiyle, mantığı arasında bir seçimle baş başa. (Bu hikâye Melez Sözleşmeleri serisinden uyarlanmış bir hikâyedir ancak Melez Sözleşmelerini okumayanlarda rahatça anlayabilirler.)

Hades öfkeden deliye dönmüş bir şekilde yer altındaki şatosunda volta atıyordu. ''Sen Zeus...Beni karşına almakla büyük hata ettin.Bunun bedelini ödeyeceksin.'' Öfkeden göz bebekleri saydamlaşmış ve Karanlıklar Lordu'nun sembolü olan mor renge bürünmüştü. Persephone bunun ne anlama geldiğini iyi bilirdi.Kocasını bu hale getiren şeyin ne olduğunu bilmiyordu fakat her neyse gazabından korkmalıydı. O sırada iskelet askerlerden biri içeri girdi. ''Efendim yarın ay dönümü.'' Lord sinirle tahtından kalkarak askere doğru hışımla ilerledi. ''Peki bundan banane ?! '' ''Efendim Zeus ve Hera'nın kızı Shaila 18. Yaşına basacak ve Olimpos'ta ilk defa bir melez Tanrıça'nın doğum günü ay dönümüne denk geliyor. Zeus'un büyük bir şölen organize ettiğini duydum.'' ''Benimle dalga mı geçiyorsun asker ?! Kutlama yapacak havada mıyım ? '' ''Yani demem o ki Tanrıça Shaila'yı kaçırırsak bu Zeus'a büyük bir darbe olacaktır. Zeus kızını geri almak için size istediğinizi verecek.'' Tanrıça Persephone engel olmak istercesine Hades'in elini tuttu. ''Hades,bunu yapamazsın. Kendi hırsların uğruna Shaila'yı harcayamazsın.Senin derdin Zeus ile Shaila'nın bunla alakası yok !'' Hades elini karısının avuçlarından çekti. ''Asker,derhal bana Aşil'i çağır.Onun canını bağışlayacağım,bir görev karşılığında..'' VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!